Μυρτώ: “Βγάλατε εσείς κάποια άκρη; Γιατί εγώ δεν μπόρεσα…”

Γεια σας, κορίτσια!
Χρειάζομαι απεγνωσμένα μια γνώμη γιατί αλλιώς θα μου στρίψει!

Λοιπόν, εδώ και μερικούς μήνες τα είχα με ένα αγόρι. Τον γνώρισα ενώ αυτός μόλις είχε χωρίσει από μια δύσκολη και μακροχρόνια σχέση. Δεν ήθελα λοιπόν να τον πιέσω σε αυτό το θέμα. Εκείνος όμως επέμενε ότι ήθελε να κάνουμε σχέση.

Μου άρεσε από την αρχή και για μένα ήταν ο ιδανικός σύντροφος. Είχε χαρίσματα και αξίες που θαύμαζα και μια ωριμότητα που δεν βρίσκεις εύκολα σε αγόρια της ηλικίας του.

Στην αρχή λοιπόν και μέχρι να προσαρμοστώ στη σχέση μας (ήταν και η πρώτη μου σχέση) ήμουν κάπως επιφυλακτική και απόμακρη. Με τον καιρό όμως άλλαξα. Άρχισα να γίνομαι τόσο γλυκιά και τρυφερή που δεν το πίστευα. Είχα αρχίσει να κολλάω μαζί του.

Το θέμα είναι όμως πως μόλις άρχισα εγώ να τον πλησιάζω και να κολλάω μαζί του, αυτός άρχισε να απομακρύνεται και να γίνεται ψυχρός, ενώ στην αρχή δεν ήταν έτσι. Και όχι μόνο αυτό… όταν του έστελνα μήνυμα αυτός ή δεν απαντούσε καθόλου ή απαντούσε μερικές ώρες μετά.

Το βράδυ έβγαινε με τους φίλους του σε club και μένα δεν μου έλεγε κουβέντα. Από άλλους τα μάθαινα. Είχε γίνει τόσο αδιάφορος σε σημείο που δεν ένιωθα ότι είχαμε σχέση.

Μια μέρα του έστειλα μήνυμα: “Θέλεις να χωρίσουμε;” και ούτε καν απάντησε. Την άλλη μέρα τον πήρα τόσα τηλέφωνα, του έστειλα πόσα μηνύματα, πάλι τα ίδια. Του ξαναέστειλα μήνυμα μετά από μερικές μέρες και πάλι δεν απάντησε. Δεν πήρα ποτέ απάντηση. Έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε και δεν έχουμε μιλήσει καθόλου.

Μα γιατί εξαφανίστηκε έτσι; Αν ήθελε να χωρίσουμε γιατί δεν είπε κάτι, γιατί δεν έδωσε μια εξήγηση ούτε μια φορά; Έχω απογοητευθεί όσο δεν πάει… Δεν του είχα κάνει κάτι για να φερθεί με αυτόν τον τρόπο και να εξανιστεί έτσι.

Βγάλατε εσείς κάποια άκρη; Γιατί εγώ δεν μπόρεσα…

Μυρτώ