Νάντια: “Είμαι παντρεμένη με ένα παιδί 3 χρόνων”

Είμαι η Νάντια και είμαι 24 ετών. Είμαι παντρεμένη με ένα παιδί 3 χρόνων.

Ο Πέτρος ο άντρας μου είναι συνομήλικος. Όταν γέννησα τον γιό μου κι ενώ όλα ήταν καλά μου δήλωσε ότι πνίγεται. Ίσως και να φοβήθηκε τις ευθύνες. Έτσι, έφυγε!

Μιλούσαμε καθημερινά, δεν μπορώ να πω, όμως δεν ερχόταν να δει τον μικρό. Για ενάμιση μήνα δεν είχε εμφανιστεί παρ’ ότι μιλούσαμε και μου έλεγε: φοβάμαι τις αντιδράσεις των γονιών σου.

Έτσι κι εγώ, αφού δεν έπαιρνε αποφάσεις του έστειλα το διαζύγιο. Του ήρθε “ταμπλάς”. Έτσι τα μάζεψε και γύρισε πίσω ζητώντας δεύτερη ευκαιρία.

Εδώ ανοίγω μια μεγάλη παρένθεση να σας πω ότι πριν γνωρίσω τον άντρα μου είχα μια σχέση για τρία χρόνια όπου ήταν και η πρώτη μου. Κι εκείνος συνομήλικος. Αγαπιόμασταν πολύ. Και να σας πω την αλήθεια εκείνος περισσότερο.

Χωρίσαμε γιατί δεν μπορούσε να ελέγχει τη ζήλια του. Μόνο παπαδιά που δεν με ήθελε. Μέσα στο επόμενο δίμηνο γνώρισα τον άντρα μου. Βέβαια όλο αυτό το διάστημα ο Δημήτρης ζητούσε να ξαναείμαστε μαζί. Έλα όμως που εγώ από πείσμα δεν γυρνούσα… Κι ο Πέτρος μια χάρα μου φερόταν.

Έμεινα έγκυος πολύ γρήγορα. Ο Δημήτρης το έμαθε από εμένα και μου ζήτησε να είμαστε μαζί αν εκείνος δεν αναλάμβανε τις ευθύνες του. Μέχρι και που γέννησα ρωτούσε, ενδιαφερόταν, μου στεκόταν.

Όταν έφυγε ο Πέτρος τον πήρα τηλέφωνο να πάμε για καφέ, να μιλήσω σε κάποιον. Βγήκαμε και ήταν σαν να με κοιτούσε πρώτη φορά. Έβλεπα το ίδιο βλέμμα που έβλεπα όταν πρωτογνωριστήκαμε.

Συνέχιζε να θέλει να μου σταθεί, να είναι δίπλα μου. Και δεν τον πείραζε το παιδί καθόλου. Κι ας ζύγιζα 90φεύγα… Ενώ πάντα ήμουν 55 κιλά.

Περίμενε να πάρει μετάθεση κι έτσι μου ζήτησε να τον ακολουθήσω, πράγμα δύσκολο με ένα μωρό. Όλα μέσα μου μπερδεμένα. Δεν ακολούθησα.

Όταν γύρισε ο Πέτρος έπεσαν όλοι πάνω μου για να δώσω τη δεύτερη ευκαιρία. Τουλάχιστον να δοκιμάσω για το παιδί μου. Του την έδωσα.

Ο Δημήτρης γύρισε, με ψάχνει, θέλει να προσπαθήσουμε. Λέει ότι με αγαπάει και παρ’ ότι έχει κάνει προσπάθειες να προχωρήσει δεν τα έχει καταφέρει.

Εγώ σήμερα με τον Πέτρο, ναι μεν έχουμε ένα παιδί, αλλά τρωγόμαστε συνέχεια. Μου λέει ότι με αγαπάει όμως εγώ δεν είμαι πλήρης. Δεν νιώθω ερωτευμένη. Παρ’ ότι τον νοιάζομαι, παρ’ ότι έχουμε μάθει ο ένας τον άλλον ερωτικά, δεν τον ζηλεύω, δεν τον ποθώ.

Ο Δημήτρης τριγυρνάει στο μυαλό μου και ο Πέτρος είναι η οικογένειά μου. Τι να κάνωωωω; Τι αξίζει: να ζήσεις έντονα ή να είσαι ήρεμος και στα 24 σου να μην υπάρχει ερωτική επιθυμία.

Ευχαριστώ πολύ προκαταβολικά για τις συμβουλές σας…

Νάντια