Νάντια: “Μήπως χαίρομαι άδικα τελικά;”

Κορίτσια, καλησπέρα σας! Είπα κι εγώ να σας γράψω και να ακούσω γνώμες και συμβουλές…

Με λένε Νάντια και είμαι 26 χρόνων. Πριν από μια εβδομάδα ξεκίνησα πρακτική άσκηση σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας και είμαι στο τελευταίο έτος της ιατρικής.

Εκεί γνώρισα τον Φίλιππο. Ειδικευόμενος γιατρός και 2-3 χρόνια μεγαλύτερος από μένα. Από την πρώτη στιγμή μου άρεσε, αλλά τόσες μέρες είμαι πολύ τυπική μαζί του.

Έχω βγει εδώ και καιρό από μια δύσκολη σχέση και είναι η πρώτη φορά που κάτι μου τραβάει το ενδιαφέρον. Δεν μας έχει δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε σε κανένα από τα διαλείμματά μας.

Αρχίζει να μου αρέσει πολύ και σήμερα μου μίλησε πρώτος και σταματήσαμε να μιλάμε στον πληθύντικο. Τον έχω τσεκάρει τόσες μέρες να με κρυφοκοιτάζει αλλά μέχρι εκεί.

Αν του άρεσα δεν θα με πλησίαζε; Μήπως χαίρομαι άδικα τελικά; Το θέμα είναι ότι στο τμήμα που εργάζεται θα μείνω ακόμα έναν μήνα και ήδη σκέφτομαι ότι δεν θέλω να μην τον βλέπω.

Νάντια