Τα τελευταία χρόνια ο αδερφός μου κάνει παρέα με κάτι παιδιά συνομήλικά μας και τον τελευταίο ένα χρόνο περίπου, έχω ενταχθεί κι εγώ στη παρέα τους. Βλέπουμε ταινίες, παίζουμε επιτραπέζια, πηγαίνουμε εκδρομές και γενικά περνάμε πολύ ευχάριστα μαζί.

Αυτό που έχω παρατηρήσει όμως είναι ότι τώρα τελευταία αρχίζω και νιώθω περίεργα για ένα αγόρι από την παρέα. Με αυτό το παιδί από την αρχή δέθηκα περισσότερο, ταιριάζαμε αρκετά, είναι πολύ καλό παιδί, έχει χιούμορ, αλλά ποτέ δεν ήταν του γούστου μου εμφανισιακά.

Όμως τώρα τελευταία έχω αρχίσει και τον βλέπω αλλιώς. Τον σκέφτομαι συνέχεια και νιώθω ότι τον θέλω πολύ. Όταν βρισκόμαστε και τον κοιτάζω, νιώθω μια ανάγκη σαν να θέλω να τον αγκαλιάσω, να τον φιλήσω. Και πιστεύω ότι και εκείνου του αρέσω γιατί με κοιτάζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Η αλήθεια είναι ότι παρ’ όλο που μου αρέσει, έχω διάφορους ενδοιασμούς. Ότι αν, ας πούμε, κάνουμε σχέση και στην πορεία για κάποιο λόγο χωρίσουμε, μετά δεν θα χαλάσει και η παρέα;

Το επόμενο και ίσως σημαντικότερο που με σταματάει είναι ότι το συγκεκριμένο παιδί είναι αλλόθρησκο και ότι αν κάναμε σχέση, αυτός σίγουρα θα ήθελε να με εντάξει στη συγκεκριμένη θρησκεία (τον έχω ακούσει μάλιστα να λέει ότι θέλει η κοπέλα του να έχει τα ίδια θρησκευτικά πιστεύω με αυτόν), πράγμα που εγώ δεν θέλω.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Να τολμούσα να κάνω κίνηση ή καλύτερα να αφήσω τα πράγματα ως έχουν και να συνεχίσω να τον έχω στη ζωή μου μόνο ως φίλο;

Νένα

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;