Τον γνώρισα πριν 5 χρόνια μέσω ενός διαδικτυακού παιχνιδιού… Στην αρχή με βοηθούσε να μάθω να παίζω σωστά και μαζί με αυτό πιάναμε πού και πού την κουβέντα. Λέγαμε για τις ζωές μας, λίγο πολύ ξέραμε πράγματα ο ένας για τον άλλον. Ώσπου ήρθε και η στιγμή που είπαμε να ανταλλάξουμε κάποιες φωτογραφίες για να ξέρουμε με ποιον μιλάμε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στην αρχή να σας πω την αλήθεια, δεν τον είδα και λιποθύμησα αλλά ήταν ένας όμορφος νεαρός. Οι συζητήσεις συνεχίζονταν σε καθημερινή βάση και μερικές φορές υπήρχαν και πειράγματα, αλλά υπήρχαν και περίοδοι που για 2-3 μήνες μπορεί να μην μιλάγαμε καθόλου. Πλέον είχαμε ανταλλάξει και κινητά και επικοινωνούσαμε και από εκεί… Και κάποια στιγμή έρχεται και η πρόταση για καφέ, αλλά μένουμε σε γειτονικές πόλεις και έτσι έπρεπε να κανονίσουμε τον καφέ από την προηγούμενη μέρα…
Περνάει ο καιρός… Πότε έλεγε ότι θα έρθει αυτός και πότε ότι θα πάω εγώ, αλλά ποτέ δεν γινόταν. Ώσπου πριν μερικούς μήνες που βρίσκομαι εκτάκτως στην πόλη του και εφόσον είχα μερικές ώρες κενές, του έστειλα μήνυμα ότι είμαι εκεί και αν θέλει να συναντηθούμε για εκείνον τον καφέ… Ευτυχώς εκείνη την ημέρα είχε ρεπό και έτσι συναντηθήκαμε…
Από τη δικιά μου πλευρά πέρασα πολύ καλά με συζήτηση και βόλτα και μου άρεσε πολύ σαν άνδρας, αλλά δεν ήξερα αυτός πως το είδε και περίμενα να δω τι θα κάνει… Από την επόμενη μέρα αρχίσαμε να μιλάμε ακόμα πιο συχνά, να μιλάμε με τις ώρες στο τηλέφωνο, να επικοινωνεί αυτός αρκετές φορές πρώτος, να μιλάμε ακόμα και μέχρι τα ξημερώματα. Έρχεται και το δεύτερο ραντεβού, αυτήν τη φορά στην πόλη μου… Γέλια, πειράγματα, συζήτηση, σύμφωνα με τα δικά μου δεδομένα ήταν όπως και την πρώτη φορά… Φεύγει και λέμε ότι θα πάω εγώ πολύ σύντομα στην πόλη του και συμφώνησε ενθουσιασμένος…
Μετά από 3-4 μέρες, τη στιγμή που μιλάγαμε στο κινητό, μου λέει να πάω καμιά βόλτα το βράδυ μήπως βρω τον έρωτα της ζωής μου και του απαντώ πως ίσως να έχω βρει κάτι που να με ενδιαφέρει και τελειώνει εκεί η συζήτηση αλλάζοντας θέμα. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε να απομακρύνεται όλο και πιο πολύ. Όταν τον ρώτησα ευθέως γιατί απομακρύνεται μου απάντησε αυτολεξεί πως: “Είσαι καλό κορίτσι και δεν θέλω να σε κάνω να περιμένεις πράγματα που δεν μπορώ να δώσω…” και απαντάω αμέσως πως δεν ζήτησα κάτι παραπάνω εκτός από τη φιλία του και ας καιγόμουν μέσα μου…
Από τότε, αν και προσπάθησα να κρατήσω μια επαφή, μου έλεγε ότι έχει κλειστεί στον εαυτό του και δεν είναι καλά. Μου έστειλε ευχές τα Χριστούγεννα και του απάντησα και εγώ. Του έστειλα την Πρωτοχρονιά και απάντησε μετά από 2 μέρες… Από τότε έστειλα μια φορά μήνυμα και κατάλαβα ότι απάντησε απλά για να απαντήσει…
Ναι, δέχομαι να μην αρέσω σε κάποιον άνδρα σαν γυναίκα και να με απορρίψει όπως απορρίπτω και εγώ κάποιον, αλλά αυτός πρώτον με απέρριψε και σαν άνθρωπο αλλά και δεύτερον έβγαλε μόνος του το συμπέρασμα ότι αυτός με ενδιαφέρει (ok αυτός με ενδιέφερε), αλλά δεν είχα κάνει κάτι για να τον φέρω σε δύσκολη θέση ώστε να βεβαιωθεί ότι τον θέλω… Μπορεί να υπήρξε και κάποια κοπέλα τότε και να απομακρύνθηκε αλλά νομίζω πως είναι μόνος του.
Δεν μπορούμε να αναγκάζουμε κάποιον να μας δει διαφορετικά – ερωτικά, αλλά αυτός με απέρριψε και σαν άνθρωπο… Δηλαδή αυτά τα χρόνια που μιλάγαμε ήταν απλά έτσι για να μην βαριέται; Δεν είχε καταλάβει το χαρακτήρα μου ώστε να μην προχώραγε ποτέ σε γνωριμία από κοντά αν δεν του έκανα ούτε σαν άνθρωπος, ούτε σαν φίλη;;;
Μου λείπει ο φίλος που είχα, οι συζητήσεις που είχαμε αλλά ξέρω ότι ποτέ ξανά δεν θα είναι όπως παλιά. Ούτε θα τον ξαναδώ ποτέ…
Νένα
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ