Με λένε Ντίνα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία γιατί είμαι πολύ προβληματισμένη!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είμαι 32 χρονών και σκέφτομαι να χωρίσω το φίλο μου. Είμαστε μαζί 4 χρόνια αλλά δεν θέλει να με παντρευτεί. Έκανα πολλή υπομονή μαζί του γιατί πίστευα ότι στο τέλος θα τα κατάφερνα αλλά τελικά βλέπω ότι το πράγμα δεν πάει παρακάτω.
Και τι δεν έκανα για αυτόν προκειμένου να τον πείσω ότι μπορούμε να είμαστε μαζί πιο σοβαρά! Μέχρι και καθαριότητα στο σπίτι της μάνας του έκανα (το σπίτι τους ήταν αχούρι), έβγαζα εγώ το σκύλο βόλτα και ήμουν ακόμη και η γραμματέας του. Αυτός όμως δεν συγκινήθηκε! Είχε λέει άλλα όνειρα στη ζωή του…
Ήταν ξαναπαντρεμένος με τον εφηβικό του έρωτα. Ζήσανε μαζί 10 χρόνια μέχρι που αυτήν τον κεράτωσε με τον καλύτερό του φίλο και έληξε ο γάμος τους. Οπότε λέει ότι δεν θέλει να ξαναπεράσει τα ίδια. Δεν είναι σίγουρος ότι θέλει να προχωρήσει σε δεύτερο γάμο. Όμως τότε τι κάνει μαζί μου 4 χρόνια; Λέει ότι με αγαπάει και με σέβεται όμως δεν είναι σε φάση γάμου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η μαμά μου από την αρχή με πίεζε πολύ έντονα να χωρίσω γιατί λέει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει για μένα, δεν είναι αρκετά ευκατάστατος για να μου προσφέρει τη ζωή που μου αξίζει και κυρίως γιατί οι σχέσεις μεταξύ τους δεν είναι και οι καλύτερες. Η μητέρα μου από τη στιγμή που γεννήθηκα ονειρεύεται να δώσει τη μοναχοκόρη της σε κάποιον επιτυχημένο, γιατρό ει δυνατόν, που θα χτίσει ένα σπίτι να μένουμε όλοι μαζί.
Στην αρχή έκανα πως δεν την άκουγα. Μετά όμως προβληματίστηκα. Μήπως είχε δίκιο; Γιατί πρέπει εγώ να του κάνω όλα τα χατήρια, να είμαι “δούλα και κυρά” και στο τέλος ούτε γάμος ούτε παιδιά;
Το καλοκαίρι βρήκα δουλειά σε άλλη πόλη από αυτή που μένουμε. Εκείνος πηγαινοερχόταν τακτικά και μέναμε μαζί για καμιά βδομάδα. Όμως γνώρισα κάποιον άλλον, πολύ πιο ενδιαφέροντα άντρα και με καλές προοπτικές. Το όνειρό του είναι να παντρευτεί και να κάνει παιδιά.
Δεν ξέρω τι να κάνω… Να ξεκινήσω μια σχέση από την αρχή με αυτόν που γνώρισα τώρα και ο γάμος είναι μέσα στα μελλοντικά του σχέδια; Και όλα αυτά τα χρόνια που έμεινα με τον τωρινό μου σύντροφο θα πάνε χαμένα; Όλες οι προσπάθειές μου; Τον αγαπάω. Αυτά τα τέσσερα χρόνια είχαμε και όμορφες στιγμές. Το μέλλον όμως δεν είναι αυτό που θέλω, σύμφωνα με όσα λέει.
Τι με συμβουλεύετε να κάνω; Να μείνω και να προσπαθήσω λίγο ακόμα, να του δώσω ένα τελεσίγραφο ή να χωρίσω και να προχωρήσω τη ζωή μου με τον άλλον;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Ντίνα
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Αγαπητή Ντίνα, θα έλεγα να προχωρήσεις με αυτόν που γνώρισες πρόσφατα και να αφήσεις τον νυν σου. Δεν χρειάζεται καν τελεσίγραφο, βασικά. Φύγε και αυτός θα καταλάβει τους λόγους σου. Α, και κάτι ακόμα. Τα όσα είχες αναλάβει να κάνεις (βόλτα το σκύλο, καθαριότητα του σπιτιού της μάνας του κτλ.) δεν είναι κάποια εργασία, ας πούμε, που προσφέρεις με αντάλλαγμα την “προαγωγή” σου σε σύζυγό του. Κακώς σκεφτόσουν έτσι. Αν και για κάποιο λόγο, χωρίς να σε ξέρω, νομίζω πως κατά βάθος έκανες όσα έκανες γιατί έχεις το καλό μέσα σου, γιατί σου αρέσει να προσφέρεις και σου αρέσει να βλέπεις βελτιώσεις μετά από δική σου παρέμβαση (ειδικά στο να τακτοποιείς και να καθαρίζεις ένα αχούρι σε καταλαβαίνω απόλυτα). Οπότε, τα όσα έχεις κάνει “ρίξε τα στο γιαλό” και μη σκέφτεσαι ότι πήγαν χαμένα. Ούτε τα χρόνια που πέρασες με τον νυν σου πήγαν χαμένα. Από κι έπειτα, όμως, μάλλον αυτός κουβαλά ακόμα κάποια θεματάκια εφόσον δηλώνει ότι δεν είναι για γάμο και είναι άδικο γιατί βγάζει κάτι σαν τιμωρητική στάση απέναντί σου, υποσυνείδητα σκοπεύοντας να πάρει εκδίκηση για την πρώην που τον πρόδωσε τόσο άσχημα. Και η μαμά σου το διαισθανόταν ότι δεν είναι για σένα αυτός και τώρα βεβαιώνεσαι ότι όντως δεν έχει κάτι να σου προσφέρει. Απέτυχε να σε εξασφαλίσει υλικά, και πόσω μάλλον συναισθηματικά. Δες τι θα γίνει με τη νέα σου γνωριμία, μη φοβηθείς να προχωρήσεις. Όποια κι αν θα είναι η κατάληξή της, θα νιώσεις εσύ πιο νέα και ποθητή ξανά. Και μη φοβηθείς να επενδύσεις. Γιατί, πολύ απλά, και οι άλλοι κερδίζουν και εσύ. Και ό,τι καλό κάνεις, επιστρέφει οπωσδήποτε.
Ντινα προχωρα παρακατω μην το σκεφτεσαι καν.οι ανθρωποι δεν αλλαζουν,μη χανεις αλλο τον καιρο σου εφοσον εσυ ξερεις τι θελεις στη ζωη σου.εισαι 32 οχι20.κανεις προσπαθειες για να πεισεις τον αλλον και να τον κανεις να σεκτιμησει χωρις νοημα.οτι και να γινει με τον καινουριο πρεπει να φυγεις απο αυτη τη σχεση που απτα λεγομενα σου καταλαβαινουμε οτι δε σου προσφερει και κατι.μεσα σου ξερεις ποια αποφαση να παρεις..
Κοπέλα μου τι θες από τη ζωή σου? Να είσαι μ έναν άνθρωπο που αγαπάς ή να παντρευτείς? Ποιος είναι ο σκοπός για σένα? Αν και για τους αναγνώστες της ιστοριας σου είναι πασιφανές τι ζητάς και άρα πασιφανής είναι και η λύση…Α! Και συγχαρητήρια που στα 32 σου(!) ακούς τι λέει η μαμά σου για τον ΔΙΚΟ σου σύντροφο…
Δεν έχει να κάνει με το πόσο δούλα έγινες, ούτε με το πόσες ευκαιρίες έδωσες, αλλά με τα θέλω σας τα οποία δεν είναι ίδια. Βέβαια κατά βάθος πιστεύω (έχοντας περάσει και εγώ περίπου τα ίδια στην ίδια ηλικία με σένα) ότι αν πραγματικά ένας άντρας αγαπάει τη γυναίκα του τότε την παντρεύεται. Χώρισε για σένα όχι γιατί υπάρχει η προοπτική κάτι νέου, το οποίο μπορεί να φαίνεται τώρα πολλά υποσχόμενο, αλλά δε μπορείς να ξέρεις αν είναι όντως έτσι. Οι άντρες πολλά λένε μέχρι να σε κατακτήσουν, οπότε μη ξαναπέσεις με τα μούτρα. Τα παθήματα να γίνουν μαθήματα.
Ντίνα μου, θα σου πω την προσωπική μου άποψη για το θέμα. Έχω την αίσθηση ότι έχεις ‘βολέψει’ και ‘καλομάθει’ αρκετά τον τωρινό σου σύντροφο με απώτερο σκοπό το γάμο. Κάπου εκεί έχεις χάσει και τον εαυτό σου. Ο γάμος και η κάθε σχέση είναι ένα σπορ για δύο, αρκεί να μην υπερισχύουν οι επιθυμίες κ απαιτήσεις συνεχώς του ενός. Η τωρινή κατάσταση σίγουρα είναι ψυχοφθόρα αλλά αν θέλεις οικογένεια και παιδιά οφείλεις στον εαυτό σου πρώτα να ξεκαθαρίσεις την κατάσταση με τον νυν, να του τρίξεις λίγο τα δόντια και να πάρεις τις αποστάσεις σου. Έτσι, θα καταλάβεις τι πραγματικά θέλει και εκείνος.
Αν δεν κάνει καμία κίνηση τότε όλη η ζωή είναι μπροστά σου και καλά έκανες και γνώρισες εκείνο το παλικάρι. Η ζωή μας είναι για να την ζούνε και όχι να υποθέτουμε πώς θα ήταν τα πράγματα εάν…εάν…εάν… Καλή σου τύχη!!!
Ανεξάρτητα με το αν προχωρήσεις με τον άλλον, νομίζω πως πρεπει να λήξει αυτή η σχέση. Ίσως τότε συνειδητοποιησει τι έχασε και αλλάξει γνώμη, αν και μου φαίνεται λίγο δύσκολο
Ντίνα καλησπέρα.Οπως καταλαβαίνεις και μόνη σου το θέμα με τον σύντροφο σου δεν έχει το μέλλον που επιθυμείς.Σιγουρα όσο προχωράει μια σχέση θα πρέπει να εξελίσσεται,να φτάνει σε κάποιο προορισμό Π,χ γάμος ή όπως το φαντάζεται ο καθένας μας,όταν όμως δεν γίνεται κάτι τέτοιο πρέπει να λάβουμε την οριστική μας απόφαση.Δυστυχως μου δημιουργείς την εντύπωση κοπέλας που ακούει μονο τη μητέρα της Π.χ μοναχοπαίδι,γιατρός,σπίτι.1) απο ποτε ο τίτλος εξασφαλίζει και τον κατάλληλο χαρακτήρα 2)πολλοί ειναι μοναχοπαίδια αλλά εξασφαλίστηκαν μόνα τους που θα πει το έχτισαν το σπίτι με δικά τους χρήματα.Αν με καταλαβαίνεις!!!Συνεπως ο γάμος προϋποθέτει αμοιβαίο σεβασμό και εκτίμηση και όχι αγορά.Καλη συνέχεια με την νέα γνωριμία σου!!!
Μήπως να σταματήσεις να βλέπεις το γάμο ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής γενικότερα και της δίκης σου ζωής ειδικότερα; Μήπως να σταματήσεις να ταυτίζεις τις επιθυμίες σου με τα, απίστευτα εν έτει 2015, όνειρα της μαμάς σου (άκου να παντρευτείς πλούσιο γιατρό που θα σας χτίσει σπίτι να μένετε όλες μαζί, μήπως να φέρει και την δική του μαμά, τις άπορες θείες, τις ‘ανύπαντρες’ εξαδέλφες; Δεν είμαστε καλά! Ο πλούσιος γιατρός γιατί να θέλει μια γυναίκα που άγεται και φέρεται από τη μαμά της, χωρίς προσωπικότητα, που βλέπει τον εαυτό της ως βραβείο που θα κερδίσει ο πιο εύπορος);
Από όλο σου το μήνυμα εγώ κατάλαβα ότι πρέπει να σταματήσεις να βλέπεις το εαυτό σου ως κυνηγό συζύγου και να ψάξεις να βρεις (ίσως με βοήθεια ειδικού) ποια είσαι εσύ η ίδια, τι θέλεις πραγματικά, να εμβαθύνεις λίγο στα πράγματα (μέσα και έξω σου) και μετά να δεις αν όντως μπορείς να χτίσεις μια υγιή και ώριμη σχέση με κάποιον άλλο (είτε λέγεται γάμος είτε κάτι άλλο). Προς το παρόν μάλλον θα έπρεπε να αφήσεις και τον έναν και τον άλλο, γιατί και τους δύο τους βλέπεις μόνο ως ‘γαμπρούς’, ως κατηγορία της επιστομολογίας της μαμάς σου, όχι ως άτομα με τα όποια χαρίσματα και ελαττώματα τους, με το παρελθόν τους, με τα προβλήματα τους που δεν έχουν σχέση με εσένα, κτλ. . Αυτή η έλλειψη μιας πιο ουσιαστικής ματιάς πάνω στον εαυτό σου και στις σχέσεις σου, επίσης με κάνει να αναρωτιέμαι τι εννοείς με εκείνο ‘τον αγαπώ’. Μα αν τον αγαπούσες δεν θα έβριζες την ‘ακατάστατη’ μητέρα του, δεν θα τον περιέγραφες ως ‘όχι ευκατάστατο’, και δεν θα έβγαινες στη γύρα για να βρεις έναν πιο πλούσιο. Θα μου επιτρέψεις να πω ότι θεωρώ τον τρόπο που προσεγγίζεις τα πράγματα βαθύτατα προβληματικό. Δεν πρόκειται να σε σώσει κανένας ‘γαμπρός’ από τον εαυτό σου.
Αντί να σπαταλάς χρόνο σαν γυναικούλα που συγυρίζει το σπίτι υποψηφίων πεθερών, μήπως να συγκεντρωθείs στην προσπάθεια να αναπτύξεις τον εαυτό σου; Μήπως να χτίσεις έναν εαυτό πρώτα; Έναν εαυτό που θα μπορέσει να σκεφτεί πέρα από το απαράδεκτο όραμα της μαμάς της, και μετά να προσπαθήσει να σχετιστεί με έναν άλλο άνθρωπο; Δεν μπορείς να ζεις ως η γυναίκα-βραβείο εφ’όρου ζωής. Ούτε να κάνεις το ‘δουλικό’ για να σε επιβραβεύσει ο άλλος με γάμο , ούτε να δέχεσαι να σε κρίνουν με βάση μια άλλη σχέση για να πετύχεις στο τέλος αυτό που θέλεις (παθητική επιθετικότητα). Επίσης, αυτό που έπρεπε να σε διδάξει η μητέρα σου δεν στο δίδαξε ποτέ: οι σχέσεις δεν τελειώνουν με το γάμο, εξακολουθούν να θέλουν τεράστια προσπάθεια και από τις δύο πλευρές. Οπότε μην νομίζεις ότι θα παντρευτείς και συναισθηματικά καθάρισες, ότι θα την αράξεις στο τριώροφο με την μαμά σου και τον ‘κουβαλητή αντρούλη’ σου.
Να προσπαθήσεις με τον καινούριο. Πολύ φοβάμαι όμως πως ο παλιός όταν χάσει την καθαρίστρια/γραμματέα/σκυλοπεριπατήτρια θα επανακάμψει. Τότε εσύ θα πρέπει να του ξεκαθαρίσεις οτι πλέον οι υπηρεσίες σου εκτιμώνται περισσότερο απο τον καινούριο άνθρωπο οπότε αν δεν σκοπεύει να σε παντρευτεί ο σκύλος του δεν θα ξαναπάει βόλτα.
απο την αρχη ηθελεςγαμο και κεινος δεν ηθελε..δεν καταλαβαινεις οτι ακομη και αν προχωρουσε αυτη η σχεση η καταληξη της εφοοσον δεν εχετε κεινα ενδιαφεροντα δε θα πεοχωρουσε?!γιατι τετοια απελπισια?μου κανει εντυπωση πραγματικα που δεν εμεινες και εγκυος και να τα πληρωνει το παιδι..δες πρωτα τι θελεις εσυ..εκεινος σου ειπε..και αν ηθελε θα ειχε ηδη προχωρησει στο επομενο βημα ειστε μεγαλα παιδια αρα μην περιμενεις αδικα..
Αφού ο άνθρωπος δεν θέλει…μπορεί να φοβάται και δικαίωμά του να ξαναπαντρευτεί!Εκανες την δούλα για να τον φέρεις με τα νερά σου?Αφού σου το ξεκαθάρισε…μόνη σου παγιδεύτηκες!!!Καλά έκανε και ήταν αχούρι το σπίτι της μάνας του…δεν σου ζήτησε κανείς να το καθαρίσεις…μόνη σου το έκανες και με σκοπό(και δόλο?ίσως ναι ,ίσως όχι), όχι για ψυχικό. Οσο για το όνειρο της μάνας σου τί να πω!!!Τα βόλεψε μια χαρά στο κεφάλι της … γιατί Θεέ μου οι γονείς να θέλουν να φορτώνονται έτσι στα παιδιά τους?γιατί? Αν παντρευτείς τον γιατρό τον λεφτά και σου βγεί κ@λ@παιδο να δω τί θα λέει μετά! Λες κ εσύ αν έχεις όνειρα και επιθυμία να γίνεις πλούσια δεν μπορείς να το καταφέρεις μόνη σου…χρειάζεσαι τον άλλον να σε ταιζει…τόσο σε εκτίμηση σε έχει η μάνα σου?Οποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια!!!Αλλά η άποψη της μάνας σου είναι δική της κ εσύ είσαι ενήλικη οπότε φαντάζομαι (καλό για σένα δηλαδή) ότι χρησιμοποιείς το ένστικτο κ την καρδιά σου κ παίρνεις μόνη σου αποφάσεις,υποκεινούνενη πάντα απο τις ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ επιθυμίες και τα ΔΙΚΑ ΣΟΥ όνειρα σχετικά με την ΔΙΚΗ ΣΟΥ ζωή.Κ αν η μάνα σου έχει ανασφάλεια για τα ΔΙΚΑ ΤΗΣ γεράματα,δεν είσαι εσύ αυτή που θα της την λύσεις . Βοήθησέ την, αλλά σκέψου τί θες κ με την ζωή σου.Ζήσε ευτυχισμένη ,είναι η ζωή σου,είναι η ευκαιρία σου! Ρώτα την καρδιά σου, σεβάσου τις επιθυμίες των άλλων για την δική τους ζωή (μιλάω για τον σύντροφό σου που δεν θέλει να παντρευτεί) και προχώρα . Αυτό φιλικά θα σου πρότεινα , καθώς και μια ατάκα που λέει η πριγκίπισσα Γιασμήν στην ταινία κινουμένων σχεδίων Αλλαντίν: “Πατέρα, αν παντρευτώ, θέλω να ναι απο αγάπη!” Γιατί ο γάμος κοπελιά μου είναι απ΄ τα μεγαλύτερα κ πιό συναρπαστικά ταξίδια (αν θέλουν κ οι δυο βέβαια…)
Και φυσικά αυτό που λέει η la vie en rose στο μήνυμά της_κυρίως αυτό το: “να συγκεντρωθείs στην προσπάθεια να αναπτύξεις τον εαυτό σου;” είναι super!!!!