Καλησπέρα σας!
Με λένε Γεωργία και είμαι 28 χρονών. Σχετικά πρόσφατα ξεκίνησα μια υπέροχη σχέση με τον Θ., που ήταν φίλος μου πριν. Γνωριζόμασταν για περίπου ένα χρόνο, αλλά τότε εγώ είχα άλλη σχέση, ενώ εκείνος κάτι περιστασιακά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αρκετό καιρό αφότου χώρισα κι εκείνος ξεπέρασε μια φάση, ξεκινήσαμε να βγαίνουμε. Είμαι πολύ ερωτευμένη, ο Θ. είναι 34 χρονών και μου φέρεται πολύ καλά. Το μόνο πρόβλημα, που θεωρώ όλο και πιο σημαντικό, είναι ότι διακρίνω μια διάθεσή του να με κατακρίνει συχνά. Τη μια βάφομαι “πολύ έντονα”, την άλλη “γιατί είμαι εντελώς άβαφη σήμερα”. Πριν είχα αδυνατίσει τρομερά λόγω στρες και μειωμένης όρεξης (είχα θεματάκι οικογενειακό που ευτυχώς πέρασε) και με θεωρούσε “πολύ στεγνή”. Τώρα που ήρθα στα κιλά μου “σαν να αφράτεψα λίγο”.
Όταν δούλευα σε καφετέρια και μας είχαν απλήρωτους για δύο μήνες αλλά δεν είχα άλλη λύση, έπρεπε να συνεχίσω να δουλεύω κι ό,τι γίνει, με επέκρινε λέγοντας ότι “είμαι ένα φοβισμένο κοριτσάκι που δεν ξέρει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του από εργοδότη που ψάχνει για κορόιδα” (τη στιγμή που ο ίδιος είναι άνεργος). Α, και συνεχώς “τρώω πολύ” και “πρέπει να προσέχω”.
Κάπου αρχίζει να με ενοχλεί όλο αυτό. Επειδή νιώθω πως όποια επιλογή κάνω στον τρόπο που επιλέγω να δείχνω ή να διασκεδάσω το βράδυ ή να ζήσω τη ζωή μου, αυτός δεν το εγκρίνει. Κατά τα άλλα, μου λέει ότι θέλει να είμαστε μαζί και ότι πιστεύει ότι δεν θα ξαναβρεί άλλη τόσο “καλή” σαν εμένα.
Κι όταν του έχω πει ότι με ενοχλεί το γεγονός ότι μερικές φορές νιώθω λες και δεν εγκρίνει τίποτα πάνω μου, μου λέει ότι πρέπει να ηρεμήσω γιατί δεν είναι έτσι, ότι του αρέσω πολύ. Όσο ήμασταν φίλοι, γενικώς τον θυμάμαι επικριτικό με ανθρώπους και καταστάσεις αλλά δεν έδινα σημασία γιατί προς το πρόσωπό μου δεν έδειχνε να είχε να προσάψει κάτι.
Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε να είμαστε μαζί, είναι φορές που αμφιβάλλω ότι του αρέσω όπως λέει. Από τον εαυτό του έχει απαιτήσεις, συχνά λέει “πρέπει να πάω γυμνατήριο οπωσδήποτε” ή λέει “πρέπει να ξεκινήσω να δουλεύω, δεν μπορώ να τρώω από τα έτοιμα πια” ή “αμάν, πάλι έφαγα πατατάκια το βράδυ, νιώθω σαν βόδι, πρέπει να το κόψω αυτό”. Εγώ πάντα του απαντώ να μην πιέζει τον εαυτό του και ότι ακόμα και οι πιο ωραίοι και καλοί άντρες δικαιούνται να φάνε ένα μπολ πατατάκια, δεν χρειάζεται να χτυπιούνται σε γυμναστήρια, ενώ η δουλειά είναι και λίγο θαύμα που συμβαίνει στη σημερινή Ελλάδα, δεν φταίμε εμείς 100% για την ανεργία.
Με άλλα λόγια, ενώ είναι σκληρός με τον εαυτό του, έστω στα λόγια, εγώ είμαι εκεί να τον ενθαρρύνω -και το εννοώ, τον βρίσκω τέλειο για μένα όπως είναι, δεν με νοιάζει πόσο ζυγίζει και πού δουλεύει.
Τι να κάνω; Υπάρχει ελπίδα αν του κάνω κουβέντα ή του γράψω ένα γράμμα σαν και αυτό να με ακούσει και να με καταλάβει; Δεν θέλω να το πάρει προσωπικά, νομίζοντας ότι τον κατηγορώ που δεν με αγαπάει ή ότι έχω σκοπό να γκρινιάξω. Εύχομαι απλώς να μπορούσε να με βρίσκει ωραία όπως είμαι.
Έχω μια γνωστή μου, που τη ζηλεύω αφάνταστα. Ντύνεται πάντα σπορ, δεν τη νοιάζουν τα καλλυντικά και τα μανικιούρ, δεν έχει αναλογίες μοντέλου και δεν τη νοιάζει το πόσο πολύ θα φάει. Κι όμως, ο άντρας που έχει δίπλα της εδώ και 5 χρόνια, φαίνεται να παραμένει τρελός για εκείνη και να μην έχει μάτια για άλλη! Κι εγώ που ήδη ανέκαθεν είχα πειραματισμούς με το στυλ μου και τώρα προσπαθώ να δω τον εαυτό μου με τα μάτια του Θ. και να γίνω όσο καλύτερη μπορώ, πάλι νιώθω λες και τα κάνω θάλασσα στο να μην του αρέσω.
Γεωργία
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ