Οι δικές σας ιστορίες: “Έφταιξα εγώ για να αξίζω την κόλαση που ήρθε;”

Γεια σε όλους και όλες!
Θα σας πω μια προσωπική ιστορία που με πονάει ακόμα πολύ, για αυτό έχω ανάγκη να τη μοιραστώ και να ακούσω γνώμες. Αν έκανα λάθος, να ξέρω να το αποφύγω στο μέλλον, ενώ αν ο τύπος ήταν κόπανος, τότε… να ξέρω να αποφύγω τέτοιους τύπους!

Λοιπόν, πριν από κανένα τρίμηνο ήμουν με έναν άντρα 29 χρονών (εγώ είμαι 24). Δουλεύει σε συνεργείο και μου άρεσε που ήταν πολύ προσγειωμένος, ήξερε τι ήθελε από τη ζωή του και από μένα, ήθελε ξεκάθαρα σχέση και να περνάμε χρόνο μαζί. Είναι σπιτόγατος, του αρέσει να περνά τον ελεύθερό του χρόνο μέσα, κι αυτό μου άρεσε επειδή κι εγώ έτσι είμαι.

Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν μέσα στη βδομάδα δεν προλάβαινα να τον βλέπω συχνά. Έχω σχολή (ξεκίνησα σπουδές στα 22, για αυτό είμαι ακόμα φοιτήτρια), ενώ τον ελεύθερο χρόνο μου αρέσει καμιά φορά να τον ξοδεύω μόνη, ζωγραφίζοντας και διαβάζοντας μυθιστορήματα, βοηθώντας αδέσποτα, ενώ παράλληλα παίζω και βόλεϋ. Σίγουρα μου άρεσε πάρα πολύ να περνώ χρόνο και με τη σχέση μου στο σπίτι του, απλώς μερικές φορές είχα ανάγκη να κάνω κάτι για μένα, να συντηρήσω και τις δικές μου ασχολίες.

Αυτός, λοιπόν, κι ενώ ούτε μήνα δεν κλείσαμε μαζί, άρχισε να έχει παράπονο ότι δεν του αφιερώνω αρκετό χρόνο. Εν τω μεταξύ, είχα περικόψει ήδη μερικό χρόνο από μένα για να είμαι πιο συχνά μαζί του. Π.χ. τα Σ/Κ προσπαθούσα να τα περνώ όσο γίνεται μαζί του ή να στριμώχνω το χρόνο για τον εαυτό μου σε ώρες που αυτός ήταν στη δουλειά, οπότε και μόλις σχολούσε, να είμαι διαθέσιμη. Και πάλι δεν του ήταν αρκετό, όμως, και μου έκανε ένα μικρό κήρυγμα ότι του φαινόταν σαν να μη με νοιάζει να είμαι τόσο μαζί του, σα να ένιωθε παραμελημένος. Εγώ τον διαβεβαίωσα ότι αυτός ήταν η προτεραιότητά μου και του εξήγησα ότι παρόλα αυτά, η μέρα έχει 24 ώρες κι εγώ έχω κι άλλα πράγματα να κάνω, κι άλλους ανθρώπους να δω. Δεν το δεχόταν και τόσο, λέγοντάς μου ότι μάλλον δεν προσπαθώ αρκετά και δεν τον υπολογίζω.

Ok, άφησα κατά μέρος τη ζωγραφική και τις μοναχικές βόλτες στα αδέσποτα (έπρεπε και να διαβάζω για την εξεταστική παράλληλα) και όσο μπορούσα, κοιμόμασταν μαζί, μαγειρεύαμε, σαν να συζούσαμε ένα πράγμα, απλώς αυτό διαρκούσε το πολύ ένα διήμερο, ας πούμε, όταν ήμασταν ελεύθεροι και οι δυο μας ή μια-δυο βραδιές μέσα στην εβδομάδα, οπότε σίγουρα βλεπόμασταν συνολική 3-4 μέρες ανά εβδομάδα. Μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί περνούσαμε ωραία, συζητούσαμε, μου πρότεινε κιόλας να πάμε ταξίδι οι δυο μας στο κοντινό μέλλον, τέτοια πράγματα.

Έπειτα, άλλο ένα του παράπονο ήταν ότι δεν εκδήλωνα εύκολα τα συναισθήματά μου. Εντάξει, αυτό εν μέρει μπορεί και να ήταν αλήθεια γιατί στις μέχρι τότε σχέσεις μου ήξερα να δίνω χώρο στον άλλον, να μην είμαι σαν το στρείδι πάνω του συνέχεια κολλημένη, ενώ άφηνα συχνά στον άλλον να κάνει την πρώτη κίνηση να μου ζητήσει να βρεθούμε. Άλλωστε ό,τι ένιωθα προτιμούσα να το δείχνω από κοντά με πράξεις παρά με μεγάλες κουβέντες. Τι νόημα θα είχε άλλωστε να λέω μεγάλα λόγια πάνω στο μήνα σχέσης που μπορεί να μην πίστευα ούτε η ίδια; Ήταν πολύ νωρίς.

Εντάξει, τον άκουσα και σεβάστηκα το πώς ένιωθε, οπότε φρόντιζα να εκδηλώνομαι πιο ελεύθερα και να λέω αυτό που νιώθω -π.χ. στα sms μου που έγιναν λιγότερο ξερά και είχαν και κανένα όμορφο γλυκόλογο που μου έβγαινε αβίαστα. Ενθαρρύνθηκα να τον παίρνω κι εγώ τηλέφωνο από μόνη μου, να μην περιμένω πάντα από εκείνον.

Στην αρχή όλα πολύ καλά με αυτήν την αλλαγή. Φαινόταν πια ότι ήμαστε ισορροπημένοι, ότι το ενδιαφέρον ρέει εξίσου και από τις δύο μεριές. Ήταν πολύ όμορφα γιατί ένιωθα κι εγώ ότι από τη μια έχουμε σταθερή επικοινωνία και κανείς μας δεν γίνεται φορτικός, έβαλα και μια τάξη στο πρόγραμμά μου για να συνάδει όσο γίνεται με το δικό του, όλα τέλεια.

Και να, πάνω στον δεύτερο προς τρίτο μήνα μαζί, αρχίζει το άλλο… Ξαφνικά δεν μου έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον, ενώ τελευταία είχε ξεκινήσει να μιλάει με ενθουσιασμό για μία κοινή μας γνωστή… Όμορφη, συμπαθητική, η οποία, όμως, δεν έχει ποτέεεε χρόνο ούτε καν για δίωρο καφέ με τις κολλητές της, επειδή όλο κάτι κάνει. Κι εκείνη ζωγραφίζει (τα δημοσιεύει και στο Facebook κιόλας, οπότε είναι και πιο ορατά τα έργα που παράγει), πηγαίνει τακτικά γυμναστήριο, συμμετέχει σε μαραθώνιους, ετοιμάζεται να μπει και σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών… Τέλος πάντων, δεν ξέρω κατά πόσο σχετικό είναι αυτό με το χωρισμό μου και το αν τελικά τα έφτιαξε μαζί της αφότου χωρίσαμε. Ο λόγος του χωρισμού, πάντως, μου φάνηκε λίγο άκυρος.

Μου είπε ότι “άρχισε να νιώθει πνιγμένος και πιεσμένος” από μένα. Από μένα! Που πριν έλεγε ότι τον έφτυνα και ξαφνικά, όταν έκανα τα κουμάντα μου στο πρόγραμμά μου και στον τρόπο εκδήλωσης των συναισθημάτων μου, άρχισε να μην απαντά πια στα sms μου εντός μιας ώρας ούτε να επιστρέφει αναπάντητη κλήση μου μέσα στη μέρα. Ώσπου μου είπε αυτό, ότι νιώθει πιεσμένος κτλ. Και αυτό, όλως παραδόξως, συνέπεσε με τα λόγια θαυμασμού του για την κοινή μας γνωστή που γυμνάζεται, που πάει να κάνει μεταπτυχιακό σε αγαπημένο της αντικείμενο, που κάνει σούπερ σκιτσάρες, που έχει ομορφύνει αφότου έκοψε τα μαλλιά της, που… που…

Πάει ένας μήνας από τότε που χωρίσαμε και δεν επικοινωνώ μαζί του. Ούτε καν στο προφίλ του στο Fb δεν τολμώ να μπω, δεν θέλω να ξέρω (αφήστε που, και να ήθελα, δεν είναι τύπος που βγάζει τα προσωπικά του online). Με πονάει γιατί αναρωτιέμαι πού έκανα το λάθος. Με ενθάρρυνε να αφεθώ λίγο κι εγώ αφέθηκα, έγινα εκδηλωτική χωρίς να γίνω φορτική, έκανα παραχωρήσεις στην πιο προσωπική μου ζωή και στο χώρο και χρόνο μου φροντίζοντας να μην καταλήξω θύμα.

Κι όμως, για κάποιο λόγο νιώθω θύμα. Ίσως γιατί ανοίγοντας τον εαυτό μου και κάνοντας προσαρμογές, έγινα ταυτόχρονα και πιο ευάλωτη, οπότε ρίσκαρα και πληγώθηκα στο τέλος. Φέρνοντας έναν μικρό παράδεισο στη σχέση μας, έφερα και την κόλαση για μένα. (Συμπαθάτε με για εκφράσεις α λα Λένα Μαντά… Μα ίσως έτσι είναι!)

Το ερώτημά μου είναι: Έφταιξα εγώ για να αξίζω την κόλαση που ήρθε ή απλώς δεν ήμουν ο τύπος του 29χρονου και έψαχνε να με αλλάξει;

Κριός

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;

  1. Πάλι καλά που έφυγε νωρίς, γιατί θα είχες δεθεί ακόμα περισσότερο μαζί του οπότε θα ήταν πολύ πιο δύσκολα για σένα. Με βάση αυτά που διάβασα πιστεύω ότι προσπάθησες όσο καλύτερα μπορούσες απλά δεν ήσουν αυτό που έψαχνε. Και βλέπω ότι προσαρμόζεσαι στις καταστάσεις, κάτι το οποίο είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο του χαρακτήρα σου. Ακόμα και λάθη να έκανες, είναι φυσιολογικό, γιατί όλοι μας κάνουμε λάθη – αρκεί να μαθαίνουμε από αυτά. Στην περίπτωσή του, αυτός έχασε, γιατί δε σε εκτίμησε. Μην απογοητεύεσαι όμως, θα βρεις αυτόν που ψάχνεις. Καλή τύχη με τη σχολή σου.

  2. Μια χαρά τα κανες εσύ, αυτός έχει πρόβλημα, δεν ξέρει τι θέλει παρ όλο που είναι 29 χρόνων ! Είναι ακριβώς αυτό που λες : ανοιχτηκες και πληγωθηκες, αλλά έτσι πάει, πρέπει να ρισκάρεις. Και να συνεχισεις να αφιερωνεις χρονο στον εαυτό σου, κάνει καλό και ειναι δείγμα ολοκληρωμένης προσωπικότητάς κατά την άποψη μου.
    Και αυτός ήταν ο παράλογος όταν δεν του έφταναν οι 3-4 φορές την εβδομαδα που βρισκοσασταν, όχι εσύ.
    Οπότε power και θα βρεθεί πολύ καλύτερος 😉

  3. Αχ κούκλα μου, το πάθημα μάθημα. Την επόμενη φορά θα ακολουθείς το πρόγραμμα σου και αν δεν το σέβεται τότε δεν σου κάνει. Θα βρεις άλλον που θα σε εκτιμά για αυτό που είσαι.

  4. Εντάξει κουκλίτσα, μη σκας και πολύ. Ο άνθρωπος απλά είναι μαλ@κας και ανίκανος να εκτιμήσει αυτό που είχε διπλά του. Πάμε για άλλα και μη τυχόν -αν επανεμφανιστεί- του δώσεις 2η ευκαιρία!
    Και κάτι ακόμα. Να μάθεις τουλάχιστον απ΄ όλο αυτό, ότι θυσίες δε κάνουμε σε σχεσούλες του ενός μήνα. Πρέπει και ο άλλος να μας αποδείξει ότι αξίζει την θυσία μας και ένας μήνας είναι πολύ πολύ λίγος για να γίνει αυτό.
    Τα φιλιά μου.

  5. Διαφωνω με τον σχολιασμο οτι δεν του εκανες. ο κυριος ειναι ο χαρακτηριστικος τυπος αντρα που στην αρχη γοητευεται απο μια αγνωστη και δραστηρια κοπελα, οσο πιο πολυπραγμων η κοπελα τοσο πιο πολυ γοητευεται (γιατι στην ουσια ειναι το αντιθετο απο αυτους τους τεμπεληδες και χωρις ενδιαφεροντα ανθρωπους, αν κοιταξεις την ζωη τους καλυτερα). αλλα στην πραγματικοτητα ειναι τοσο ανασφαλεις και ανωριμοι που επιδιωκουν να νιωθουν οτι “κερδιζουν” αν η συντροφος του εγκαταλειπει τις δραστηριοτητες και τις συνηθειες της ακομα και τις φιλες την η την οικογενεια της για χαρη του.το μονο που ζητα ειναι να περνα χρονο με την συντροφο του και αν ειναι δυνατον αυτη να μην κανει τιποτα αλλο στη ζωη της (αυτα που τον γοητευσαν αρχικα δηλαδη!!!!) παρα μονο να ειναι σε ετοιμοτητα , και κατι παραπανω γι αυτον. η ανασφαλεια τους ομως δεν τρεφεται ποτε και με τιποτα, γι αυτο και θελει κι αλλο κι αλλο “εκφραση συναισθηματων¨κι αλλο κι αλλο χρονο σου κι αλλα κι αλλα “δειγματα νιαξιματος” κι αλλα κι αλλα…. ουτε αυτοι ξερουν τι!!! παντα κατι δεν θα τους φτανει και ας σε ξεζουμισουν κι ασ τα κανεις ολα οπως αυτοι ζητανε, κι ασ κανεις χιλια δυο για αυτους, παντα “δε βλεπουν θελουν κι αλλο”.κι εσυ νομιζεις οτι θυσιαζεις πραγματα απο τη ζωη σου και αφιερωνεις χρονο για να χτισεις μια “ουσιαστικη σχεση” με εναν ανθρωπο, αλλα αυτοι οι ανθρωποι δεν εκτιμουν ουτε βλεπουν τον ανθρωπο απεναντι τους οπως ειναι, μονο το τερας της ανασφαλειας τους που ζητα συνεχη επιβεβαιωση με αλλαγη και “θυσιες” της συντροφου. και οσα περισσοτερα εχει να θυσιασει η συντροφος τους για να τους δωσει, τοσο ψευδοεπιβεβαιωνονται περισσοτερο. γι αυτο επιλεγουν δραστηρια κοριτσια. και μετα που δεν εισαι πια δραστηρια, γιατι ασχολεισαι μονο μαζι του (γιατι το απαιτησε)μετα που δεν θα εχεις αλλα πραγματα που εκανες για να τα αφησεις για αυτος ωστε αυτος να νιωθει αυτος οτι “κερδιζει” ,μετα εισαι βαρετη, δεδομενη και τον πνιγεις ξαφνικα. και ετσι βρισκουν την επομενη γοητευτικη αγνωστη που εχει την ζωη της,για να ξανααρχισει ο αρρωστος κυκλος τους,και να καταφερουν να την “κερδισουν” και να την “ξεβολεψουν” για να ασχολειται με τον “πασσα” κοκ.. ετσι κι αλλιως ειπαμε δεν βλεπουν ουτε εκτιμουν κανεναν συγκεκριμενο ανθρωπο. ΑΡΑ μην στεναχωριεσαι για εναν ανθρωπο που δεν μπορει να εκτιμησει προσωπικοτητες, δεν μπορει να εκτιμησει και συμβαλει στην προσωπικη σου αναπτυξη και ολοκληρωση, το αντιθετο την διακοπτει, και ειναι τοσο βαθια ανασφαλης και ρηχος συναισθηματικα.

  6. Καλησπερα και απο μενα…Δεν εκανες κατι λαθος…Απλα επενδυσες συναισθηματικα σε εναν ανθρωπο που στην πραγματικοτητα δεν ηξερε τι ηθελε…Σε πολλα απο αυτα που ειπε η φιλη Γεωργια εχει δικιο…Ειχα μια αντιστοιχη προσωπικη εμπειρια,οπου εδωσα μια 2η ευκαιρια αλλα δυστυχως κατεληξα να μαζευω τα κομματια μου και ακομη και τωρα,μηνες μετα,να προσπαθω να ξαναβρω τον εαυτο μου.Αρκει να φανταστεις οτι δεν θυσιασα ουτε μια δραστηριοτητα και συνηθεια μου,απλα φορμαρα το προγραμμα μου ετσι ωστε να μπορω να τα καταφερω ολα και να ειναι ευτυχισμενος.Δυστυχως και στην περιπτωση σου,η ανασφαλεια και η αναγκη επιβεβαιωσης ηταν καταλυτης και δυστυχως κατι τετοιο δεν αλλαζει γιατι ετσι ειναι ο χαρακτηρας του.Μην καθησεις να σπαταλησεις αλλο χρονο σκεπτομενη τι δεν του εκανε πανω σου ή σε εσενα…Γιατι πολυ απλα δεν μπορει να αποδεχθει τον ιδιο του τον εαυτο.Δεν ειναι σε θεση να εκτιμησει οσα του προσεφερες γιατι αυτο που αναζητα μονιμως το βρισκει αλλου και ολο αυτο ειναι ενας φαυλος κυκλος.Φροντισε τον εαυτο σου και δωσε χρονο στην πληγωμενη σου καρδια.Καλη δυναμη και ολα θα πανε καλα!

  7. @Γεωργία: Ευχαριστώ πάρα πολύ, νομίζω ότι η δική σου ερμηνεία πάει σε πολύ βάθος και εξηγεί και τη φράση “why men love b*tches” επειδή ίσως τελικά αυτό τους εξιτάρει, το ότι μπορούν να κάνουν μια πολυάσχολη και μη-μου-άπτου γυναίκα να στρέψει την προσοχή της όλη σε αυτούς. Και μετά λένε ότι μόνο εμείς οι γυναίκες φαντασιωνόμαστε ν’ αλλάξουμε τους άντρες, ναι καλά, τέλος πάντων. Όντως, έτσι όπως το ξαναβλέπω το θέμα, και ευχαριστώ όλες για τις απόψεις σας, μπορεί κι εγώ να βιάστηκα να κάνω θυσίες απ’ την αρχή. Απλά φοβόμουν μη χάσω τη σχέση τόσο σύντομα, εφόσον ζητούσε λίγο παραπάνω απ’ το χρόνο μου, που θεώρησα ότι δεν μου ήταν κάτι ακατόρθωτο να του το παρέχω. Και τελικά και τη σχέση έχασα και έμεινα με το παράπονο ότι έχασα αρκετό απ’ το χρόνο μου τζάμπα. Ειρωνεία, λοιπόν, ενώ αυτός ήταν πιο ανασφαλής από μένα, ενώ εγώ στην ανασφάλειά μου μην τον χάσω έγινα το μέγα θύμα.

  8. Δυστυχώς πέρασα κάτι παρόμοιο, αλλά τη γλίτωσα φθηνότερα γιατί δεν πρόλαβα να επενδύσω πολύ συναισθηματικά και χώρισα με δικιά μου πρωτοβουλία. Κατάλαβα ότι επρόκειτο για αργόσχολο τύπο, ήταν πολύ του σπιτιού και της αγκαλίτσας στον καναπέ. Κι εμένα μ’ αρέσει να μένω μέσα, αλλά δεν αντέχω τόσο πολύ και ειδικά το πρώτο διάστημα της σχέσης που σαν νέο ζευγάρι καλό είναι να έχουμε κοινές ασχολίες, ν’ αλλάζουμε παραστάσεις είτε μαζί είτε χώρια. Οι Έλληνες άντρες ειδικά είναι αρκετά κακομαθημένοι, εγωπαθείς και δεν ξέρουν τι θέλουν. Απ’ τη μια αναζητούν μία γυναίκα να τους θυμίζει τη μάνα τους που τρέχει σε κάθε επιθυμία τους και η ζωή της περιστρέφεται γύρω τους κι απ’ την άλλη όταν τη βρουν, δεν ξέρουν τι να την κάνουν, ξαφνικά δεν τη σέβονται και την έχουν για χαλάκι επειδή δεν έχει “δικιά της ζωή,” δεν είναι “κουλ.” Μετά βρίσκουν μία “κουλ” με ” δικιά της ζωή” αλλά τους χαλάει που δεν συμμαζεύει από παντού τα άπλυτά τους και δεν τσακίζεται απ’ τα χαράματα να τους μαγειρέψει παστίτσια και κόκορες κρασάτους. Άσ’το, μια ζωή κυνηγούν την ουρά τους μερικοί. Ο τύπος, αντί να σεβαστεί τις ασχολίες σου σαν κομμάτι της προσωπικότητάς σου, αμέσως πειράχτηκε επειδή το εγώ του δεν τρεφόταν απ’ την ανάπτυξη της προσωπικότητάς σου. Πολύ εγωιστικό και στενόμυαλο εκ μέρους του! Γι’ αυτό μην απογοητεύεσαι και να χαίρεσαι που τέλειωσε κάτι νωρίς πριν εσύ νιώσεις περισσότερο θύμα και πριν νιώσεις εντελώς εξαντλημένη. Ευκαιρία να γυρίσεις πίσω στις αγαπημένες σου ασχολίες και μην ανησυχείς, σε κάποιον θα αρέσεις για αυτές και για αυτό που είσαι χάρη σε αυτές.

  9. Δεν ξέρει τι θέλει αλλά και εσύ φρόντισε να δίνεις μεγαλύτερη βαρύτητα στη σχέση σου απο τα αδέσποτα. Και μη πολυδιαβάζεις Λενα Μαντά. Δεν σου κάνει καλό.

Πες μας τη γνώμη σου, στείλε το σχόλιό σου!

And More

ΜΗΤ Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164