Εσύ τωρα γιατί παντρεύτηκες; Για να μη μείνεις στο ράφι;;; Σε χάλαγε πολύ να κάτσεις μόνη σου και να γκομενίζεις;

Γεια σου Μαίρη! Κατ’ αρχάς, άσχετο, αλλά θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους απάντησαν στο άρθρο μου, ήταν το προηγούμενο απ’ αυτό. Μου δώσατε δύναμη κι ας μη γνωριζόμαστε, σας ευχαριστώ (και, Eira, ναι, η yoga είναι σούπερ!). Λοιπόν, Μαίρη… Σε εσένα διακρίνω μια ανάγκη σου να βρεθείς με εκείνον τον πρώην σου επειδή θέλεις να συζητήσετε και επειδή έχεις “ξεχάσει” το θυμό για το τέλος σας, όπως λες. Η δικιά μου θεωρία, αν μου επιτρέπεις, είναι ότι ο θυμός δεν ξεχνιέται έτσι εύκολα και ότι υποσυνείδητα θα ήθελες να βρεθείτε για να σου πει ότι ήσουν η καλύτερη που είχε περάσει ποτέ από τη ζωή του και ας είναι παντρεμένος. Ειδικά αν χωρίσατε μετά από δικιά του πρωτοβουλία όσο εσύ ήσουν στη φάση του απόλυτου έρωτα, τότε παίρνει πολύ καιρό. Άρα αναρωτιέμαι μήπως θέλεις απλή αυτοεπιβεβαίωση που δεν είχες πάρει τότε. Κι όμως, θα έπρεπε να είσαι ευτυχισμένη στο γάμο σου και όπως είσαι με τον εαυτό σου, δεν σου χρωστάει κανένας από το παρελθόν να σου πει κάτι που να σε ανεβάσει. Και τώρα που είσαι παντρεμένη, πώς πιστεύεις ότι θα αντιδράσει ο άντρας σου στο ενδεχόμενο να πας για καφέ με τον πρώην σου; Προσωπικά, ακόμα και χωρίς να ζηλεύω, θα είχα πρόβλημα αν έβγαινα ραντεβού με κάποιον που βλέπεται με την πρώην του, πόσω μάλλον αν ήταν ο σύζυγός μου. Τι παραπάνω, δηλαδή, έχει να του δώσει η πρώην; Αν την αγαπάει τόσο, ας έμενε μαζί της ή ας γυρίσει πίσω σ’ αυτήν να τελειώνουμε. Έτσι και στη δικιά σου περίπτωση. Το σουηδικό μοντέλο δεν ταιριάζει σε όλους μας. Εκτός αν ο λόγος που παντρεύτηκες ήταν για να ξεπεράσεις την πρόωρα τελειωμένη σχέση σου ή επειδή δέχτηκες τις στενόμυαλες πιέσεις τρίτων του στυλ ότι μετά τα 30 πρέπει να ψάχνουμε χώρο στο ράφι. Ίσως δεν έδωσες αρκετό χρόνο στον εαυτό σου να μείνεις μόνη. Ακόμα και αν έτσι έγινε, δεν είμαστε εδώ να σε κρίνουμε, οι άνθρωποι δεν λειτουργούν σαν τελειοφτιαγμένοι μηχανισμοί. Απλώς θα σου έλεγα ότι εφόσον στον άντρα σου έδωσες όρκους πίστης και σεβασμού, ίσως να το ξανασκεφτόσουν για τη συνάντηση με τον πρώην, ειδικά όταν η νοσταλγία μπορεί να λειτουργήσει εντελώς παραμορφωτικά. Το εύκολο είναι να βρεθείτε, να βγάλετε και τις βέρες σας, να θυμηθείτε τα παλιά σε κανένα χοτέλ, και μετά ο καθένας στο σπίτι του (και στον αθετημένο γάμο του), μ’ εσένα κατά βάθος να ελπίζεις να είστε ξανά μαζί (ή απλώς να ξαναθυμηθείς το θυμό σου για εκείνον) και με αυτόν να έχει πάρει μια επιβεβαίωση ότι παραμένεις “διαθέσιμη” γι’ αυτόν (ακόμα κι αν δεν τον ξαναδείς για 100 χρόνια μετά). Το δύσκολο είναι να σεβαστείς τα στέφανά σου και να μη δεχτείς να βρεθείτε. Δεν πιστεύω ότι σε πήρε κατά λάθος τηλέφωνο, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και δεν μας ενδιαφέρει τώρα. Μακάρι να βρεις τη δύναμη και να κάνεις την καλύτερη επιλογή για σένα, ειδικά όταν δεν είσαι ελεύθερη αλλά έχεις να σκεφτείς και τον σύντροφό σου.

Μήπως τον πήρες εσύ κατα λάθος;;; ε;;