Γεια σας, με λένε Μαρκέλλα και είμαι 30 χρονών. Θα ήθελα τη γνώμη σας γιατί είμαι σε τεράστιο δίλημμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μένω εδώ και 2 χρόνια στο Άμστερνταμ. Είμαι πολύ ευχαριστημένη, έχω δουλειά σε μια πολυεθνική εταιρεία (με όλες τις καλές συνθήκες), αρκετά χόμπι, μαθαίνω τη γλώσσα όσο-όσο, και πριν από 4 μήνες έκανα σχέση με έναν Έλληνα 37 χρόνων και τα πάμε υπέροχα. Σαν εμένα, και αυτός βρίσκεται στο Άμστερνταμ περίπου 2 χρόνια.
Έχω μόνο ένα πρόβλημα: ο σύντροφός μου, ο οποίος κι αυτός δουλεύει σε επιχείρηση και έχει τις ίδιες συνθήκες με εμένα (αν και δεν μαθαίνει ολλανδικά με την ίδια προθυμία), πρόσφατα μου είπε ότι σκέφτεται να μετακομίσει πίσω στην Ελλάδα, και μάλιστα στον τόπο καταγωγής του στην Κρήτη που, όπως λέει, είναι διαφορετική από την υπόλοιπη Ελλάδα. (Να σημειώσω ότι ο ίδιος μεγάλωσε στην πρωτεύουσα, ενώ Κρήτη έχει κατέβει μια-δυο φορές για διακοπές σε κάτι μακρινούς του συγγενείς.)
Καταλαβαίνετε ότι εδώ… θα τα χαλάσουμε, και ελπίζω όχι με τη χειρότερη έννοια. Κοιτάξτε τι γίνεται: από τη μια του αρέσει η ποιότητα ζωής στην Ολλανδία κι από την άλλη του λείπει πολύ ο ήλιος, το τοπίο και τα όσα παράγει το ελληνικό έδαφος. Δεν μπορώ να διαφωνήσω. Κι εγώ τρελαίνομαι για τη φρέσκια ντομάτα, τη θάλασσα, σίγουρα μου λείπει πολύ η Ελλάδα και ο κόσμος της, αλλά τι να τα κάνω αυτά αν είναι να δουλεύω τουλάχιστον 12ωρα, 7ήμερα και να λέω κι ευχαριστώ για ψίχουλα… Επειδή σε κάτι καλύτερο σίγουρα δεν μπορώ να ελπίζω, ειδικά εγώ που δεν έχω ούτε ένα… καλσόν στο όνομά μου εκεί!
Μεροδούλι – μεροφάι, λοιπόν, θα γυρνούσα, όπως, άλλωστε, ήμουν στα προ-Ολλανδίας χρόνια μου. 🙂 Προτιμώ να μένω εδώ που είμαι, να βγάζω όσα βγάζω και να πηγαίνω διακοπές οπουδήποτε στην Ελλάδα όποτε θέλω. Άλλωστε, η καριέρα μου και η εξειδίκευσή μου έχει προοπτικές στο Άμστερνταμ ή σε άλλη μεγάλη εταιρεία, αλλά όχι στην Κρήτη σίγουρα.
Από τη μια εκείνος μου είπε ότι θέλει επιτέλους να παντρευτεί και να δημιουργήσει και οικογένεια στο κοντινό μέλλον (κι εδώ συμφωνούμε), αλλά πρώτα θέλει να βρει τον τόπο που του ταιριάζει περισσότερο (ενώ εγώ έχω προσαρμοστεί και κατασταλάξει). Επίσης, είπε ότι μπορεί να είναι ευτυχισμένος έχοντας απλώς ένα αγρόκτημα κοντά σε μια θάλασσα υπό το ελληνικό κλίμα, τίποτε άλλο. Εμένα μου φαίνεται εντάξει αυτή η φιλοδοξία, αλλά πιο πολύ αρμόζουσα σε… συνταξιούχο, όχι σε 37χρονο άντρα που βρίσκεται ακόμα σε παραγωγική φάση και έχει να εκμεταλλευτεί τόσες δυνατότητες και τέτοια επαγγελματική πείρα.
Φυσικά και σέβομαι τα θέλω του, και μου έχει προτείνει απέξω απέξω ότι θα ήθελε πολύ να τον ακολουθήσω, μα φοβάμαι πολύ. Πέρα του ότι δεν έχω καμία βάση στην Ελλάδα (όπως είπα, ούτε περιουσία ούτε τίποτα), δεν έχω καν δικούς μου ανθρώπους εκεί. Μέχρι κι οι κοντινοί συγγενείς μου έχουν μεταναστεύσει. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, σε τι δίλημμα είμαι, γιατί αφήνοντας το Άμστερνταμ, αφήνω ολόκληρη ζωή και κομμάτι του είναι μου.
Κι από την άλλη, ένα 4μηνο σχέσης είναι πολύ μικρό για να ξεκινήσω τελεσίγραφα (όσο διπλωματικά κι αν είναι) του στυλ: “αν φύγεις Ελλάδα, θα πρέπει να χωρίσουμε”. Αναρωτιέμαι μήπως εκείνος ρομαντικοποιεί κάποια πράγματα και έχει την ψευδαίσθηση ότι άλλο Κρήτη και άλλο η υπόλοιπη Ελλάδα (καθαρά από άποψη οικονομικής κατάστασης, φυσικά) και σκέφτομαι μήπως αλλάξει γνώμη αν ζήσει εκεί με τις δυσκολίες (επειδή ούτε κι αυτός ή οι συγγενείς του είναι τίποτα πλούσιοι, από ότι ξέρω).
Θα βοηθούσε πολύ η γνώμη ανθρώπων από Κρήτη, ειδικά όσων τυχαίνει να ζουν εκεί το παρόν χρονικό διάστημα, να μου πουν τι γίνεται. Εκείνος είπε ότι θα πάρει καθοριστική απόφαση όταν κάνει το ταξίδι προς τα εκεί μέσα στο καλοκαίρι και δει τι παίζει. Κι εγώ τι να κάνω; Από τη μια νιώθω ότι επιτέλους βρήκα τον άνθρωπό μου κι από την άλλη… δεν θα ήθελα να χάσω χρόνο με μια σχέση με σαφή ημερομηνία λήξης λόγω επιστροφής του στην Ελλάδα.
Μαρκέλλα
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ