Οι δικές σας ιστορίες: “Μόλις του έσκασε πρόταση για δουλειά έξω, πετάει στα σκουπίδια τη σχέση μας;”

Καλησπέρα!

Με λένε Μαντώ, είμαι 25 χρόνων και σε σχέση με έναν 28χρονο εδώ και ένα χρόνο. Είμαστε πολύ καλά μαζί αλλά αντιμετωπίζουμε πρόβλημα σχετικά με το μέλλον μας μαζί. Εγώ δουλεύω κομμώτρια και αγαπώ τη δουλειά μου, ενώ εκείνος πρόσφατα τέλειωσε το μεταπτυχιακό του στις Πολιτικές Επιστήμες. Το πρόβλημά μας τώρα είναι ότι εκείνος έχει μια πολύ καλή πρόταση για διδακτορικό και για δουλειά σαν λέκτορας στη Μπρατισλάβα. Για αυτό το σκέφτεται σοβαρά να φύγει. Δυστυχώς δεν βρίσκει δουλειά στο αντικείμενό του εδώ, όσο και να προσπαθεί, για αυτό παράλληλα με τις σπουδές του δούλευε όπου έβρισκε, μέχρι και στη λάντζα σε ταβέρνες δούλευε βράδια. Κι όμως αποφοίτησε με άριστα και έχει ήδη μια δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό.

Τον θαυμάζω και τον σέβομαι απίστευτα για αυτό, όπως και για το ότι ασχολήθηκε με τα σλοβάκικα 2 βδομάδες μόνος του και ήδη μπορεί να κάνει βασική συνεννόηση με e-mail όταν αλληλογραφεί με το εκεί πανεπιστήμιο! Είναι πανέξυπνος, αλλά και υπέροχος άνθρωπος.

Τώρα δημιουργήθηκε μεγάλο χάσμα μεταξύ μας μετά την πρόταση αυτή για δουλειά γιατί εγώ τον τόπο μου δεν μπορώ να τον αφήσω, ειδικά για τη Σλοβακία! Είχα πάει εκεί πριν από δύο χρόνια και Μάιο μήνα δυο μέρες είχε συννεφιά και ψιλόβροχο, τα φαγητά καμία σχέση με τις ελληνικές γεύσεις, οι άνθρωποι μου φάνηκαν κρύοι και η γλώσσα ανέραστη και δύσκολη. Δεν με τραβάει καθόλου. Μου αρέσει πολύ η Ελλάδα, κι ας έχω τις δυσκολίες μου κι ας μη βγάζω τα σούπερ λεφτά, αλλά τουλάχιστον εδώ έχω τους ανθρώπους μου να συνεννοηθώ, ένα σπίτι να μένω χωρίς να σκέφτομαι το νοίκι (ναι, μένω με τους γονείς μου ακόμα), και πιστεύω ότι η Ελλάδα θα φτιάξει κάποια μέρα, πού θα πάει…

Δεν ξέρω γιατί εκείνος δεν το βλέπει έτσι και είναι κρίμα. Εγώ πιστεύω ότι στη φτώχεια που ο άλλος δεν έχει να αγοράσει πολυτέλειες, ε κάποια στιγμή θα σκεφτεί το συνάνθρωπό του, θα ξυπνήσει η κοινωνία! Όταν τίποτα δεν μπορεί να πάει χειρότερα, πιστεύω ότι μόνο καλύτερα μπορεί να πάει κι εγώ δεν μπορώ να επενδύσω τώρα να ξεκινήσω μια ζωή σε έναν τόπο που δεν μου άρεσε καθόλου. Εκείνος όμως, θέλει οπωσδήποτε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στον ακαδημαϊκό χώρο και μου είπε ότι βλέπει πολύ καλύτερο μέλλον εκεί και πρότεινε ότι αν τον ακολουθήσω θα μπορέσει να με στηρίξει. Μου έκανε και γραπτή λίστα για το πώς θα ξεκινήσει να μένει εκεί, πόσα θα βγάζει και πώς θα μπορέσει να πάρει και υποθήκη μετά… Όμως εγώ δεν θα ήθελα να στηρίζομαι αποκλειστικά σε έναν άντρα σε τόπο που δεν με γεμίζει και θα μου λείπει η Ελλάδα απίστευτα. Και να μπλέξουμε και με τράπεζες στο εξωτερικό τώρα απαπα.

Και τώρα αλήθεια δεν ξέρω τι να κάνω. Τον αγαπώ πάρα πολύ, είναι η καλύτερη σχέση που είχα ως τώρα, είναι πολύ ευφυής, με προσέχει και κάνει πολλά για μένα. Μόνο σε αυτό είναι κάθετος, στο ότι δεν μπορεί να μείνει άλλο Ελλάδα, ότι δεν βλέπει αυτοπραγμάτωση εδώ. Εγώ έχω μόνο να του προτείνω μια απλή ζωή εδώ στην Ελλάδα, να δουλέψει όπου μπορέσει, έστω σε μια εταιρεία, κάτι, αλλά θα είναι δικός του ο τόπος και θα μπορέσουμε να μείνουμε μαζί, να κάνουμε παιδιά που θα ευχαριστιούνται κολύμπι και τις ομορφιές της ελληνικής φύσης. Δεν συμφωνεί καθόλου, λέει ότι προτιμά τα παιδιά του να έχουν τα πάντα σε έναν τόπο που τους παρέχει υποδομές και να τα πηγαίνει διακοπές στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι. Και λέει ότι δεν επένδυσε τόσα χρόνια σπουδών και ξενυχτιών στο διάβασμα για να δουλέψει πάλι όπου νά ‘ναι.

Δεν θέλω να τον αφήσω με τίποτα και ξέρω ότι και εκείνος στεναχωριέται αν κοστίσει τη σχέση μας η φυγή του. Τι άλλο να κάνω; Επίσης, πριν την πρόταση για δουλειά, μου είπε ότι θα ήθελε πολύ να μείνει μαζί μου και να κάνει οικογένεια. Καλά όλα αυτά αλλά πώς να το κάνουμε πραγματικότητα τώρα; Τι μπορώ να κάνω για να του δώσω κίνητρο να μείνει; Νόμιζα ότι τις σπουδές τις έκανε για τον εαυτό του κι όχι για καμιά καριέρα, και κάποτε μου είπε ότι βάζει στόχο να κάνει οικογένεια σύντομα τώρα που έχει ενέργεια και δυνάμεις. Ναι αλλά μόλις του έσκασε πρόταση για δουλειά έξω, τι απέγιναν όλα αυτά και πετάει στα σκουπίδια τη σχέση μας;

Με στεναχωρεί πολύ που δεν μπορεί να με καταλάβει και από την άλλη ξέρω πως σαν εκείνον δεν θα βρω ξανά, έχω δεθεί και είμαι πολύ ερωτευμένη. Κι αυτός μου μιλά για αυτοπραγμάτωση και προοπτικές σε κρύους τόπους, να συνεχίσει σπουδές και να διδάξει σε αντικείμενο που μιλάει για φαγωμάρα μεταξύ κρατών, για πολέμους, για διαφθορά και για βρώμικα συμφέροντα. Το κλίμα μας και η διατροφή μας είναι τα καλύτερα για τον ανθρώπινο οργανισμό και δουλειές χειρωνακτικές υπάρχουν στον τόπο μας ενώ η κοινωνία μας φτιάχνει σιγά-σιγά. Πόσο εύχομαι αυτός να μην προδώσει τη σχέση μας φεύγοντας!! Αν ήμασταν σε αντίθετη θέση και μου ζητούσε αυτός να μείνω, εγώ ροδάκινα θα έμενα να μαζεύω και στη λαϊκή θα στεκόμουνα να πουλάω κι ας είχα και διδακτορικά σε πολεμοχαρείς επιστήμες και ένα σωρό ξένες γλώσσες.

Σέβομαι τα όσα έκανε, δεν λέω, αλλά τώρα που έχει το δίλημμα τι του είναι πιο σημαντικό τελικά; Άμα μείνει πόσα πια πιστεύει ότι θα χάσει; Δεν αξίζω μια μικρή προσωπική θυσία ούτε εγώ ούτε η χώρα μας; Προσπαθώ να τον πείσω ότι θα κερδίσει πολλά πράγματα άμα μείνει. Κι επίσης νόμιζα ότι πανέξυπνοι άνθρωποι μπορούν να μεγαλουργήσουν παντού και ειδικά στη μικρή μας Ελλάδα που το έχει ανάγκη!

Μαντώ

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ