Η γκρίνια είναι κάτι φυσικό!!! Νά! Πώς εσύ γκρινιάζεις τώρα σχετικά με τους Έλληνες άντρες κι έχεις κολλήσει, ενώ πολύ εύκολα θα μπορούσες να βρεις έναν Δανό ή Ολλανδό ή Ελβετό στο ίδιο μήκος κύματος με εσένα; Αλλά όχι! Προτιμάς να διαμαρτύρεσαι και να αγανακτείς γκρινιάζοντας. Όσο για τον αστροναύτη (δεν ξέρω αν σ αυτή την ηλικία μπορεί να το κάνει… δεν με ενδιέφερε προσωπικά) αλλά είναι δικαίωμά του να κυνηγήσει το όνειρό του και είναι δικαίωμά του, τό όνειρό του να μην συμπίπτει με το δικό σου. Ηταν όμως ξεκάθαρος. Και μη τον κρίνεις, γιατί όπως εσύ λες ότι κάνει σαν 10χρονο, έτσι μπορεί να έρθει κάποιος και να πει για σενα ότι κάνεις σαν 60χρονη. Στο πολυτεχνείο (όταν σπούδαζα εγω) είχαν εισαχθεί άτομα αρκετά μεγαλύτερα ηλικιακά σε σχέση με μας, μέσω κατατακτηρίων, άλλοι με παιδιά και άλλοι ούτε που να ακούσουν για παιδιά. Γιατί βλέπεις ολοι έχουμε δικαίωμα να κατευθύνουμε την ζωή μας όπως εμείς επιθυμούμε, κι όχι όπως ορίζουν οι σύντροφοί μας, ή η κοινωνία, ή η γιαγιά μας κτλ Είσαι πράγματι άξια που σπούδασες και βρήκες την άκρη σου κι έχεις το δικό σου πορτοφόλι, αλλά μην απαιτείς απο τους άλλους να παρατήσουν τα πάντα και να κάνουν αυτό που θες εσύ, για να μην χάσουν το κελεπούρι αλλα και για να μη σε δυσαρεστήσουν που πήγες κι έμεινες σπίτι τους. Είχες προσδοκία και το έκανες αυτό και απλά δεν έγινε όπως το επεδίωκες. Κι επειδή εσύ φοβάσαι μη και στα 35 δεν έχεις παιδί, θα πρέπει και ο άλλος να φοβάται αν στα 40του δεν υπάρχει κάποια να τον περιμένει; Τέλος, θα ήθελα να σε ενημερώσω, ότι, όχι μόνο στα 35 αλλά και στα 25 (ναι ναι μικρότερη απο σένα) μπορεί να χρειαστεί να κάνει εξωσωματική γονιμοποίηση για να αποκτήσει παιδί. Όπως βέβαια είναι δυνατό μια γυναίκα στα 35 και στα 37 να συλλάβει χωρίς εξωσωματική. Όπως επίσης μπορεί μια γυναίκα 20 ετών (η ηλικία αναφέρεται τυχαία , αλλά σκόπιμα 7 χρονάκια μειον την ηλικία σου) να μην μπορεί να κάνει καθόλου παιδί!!!! Δηλαδή αν ανήκεις σ αυτή την κατηγορία τί θα κάνεις; Θα αυτοκτονήσεις μ αυτόν τον πανικό που σ έχει πιάσει; Το κακό για μενα (όπως τα αντιλαμβάνομαι όλα αυτά βέβαια) δεν είναι πότε κι αν θα κάνεις παιδί. Το κακό είναι ότι στο ζήτημα της συντροφικότητας βάζεις μόνο μυαλό . Δεν υπάρχει δυνατό συναίσθημα, απουσιάζει ο έρωτας και η αγάπη τόσο απο την δική σου μεριά, όσο και απο αυτή των συντρόφων σου. Σίγουρα πριν προβεί κανείς σε γάμους και τα ρέστα θα σκεφτεί το βιοποριστικό, αλλά αν όλα τα μετράς με μυαλό και προσόντα και ευκαιρίες… τότε δεν μιλάμε για σχέση , αλλά για καριέρα. Σαν εργαζόμενη σύζυγος και μάνα, θα σου πρότεινα και θα σου ευχόμουν να αγαπήσεις και να αγαπηθείς και με αυτά τα δυό να συμφωνεί και το μυαλό σου. Αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι ότι θα κάνουν ένα παιδί και θα είναι με ένα μόνιμο χαμόγελο ευτυχίας και θα αλείφουν βούτυρο στην φρυγανιά όλοι μαζί και ήρεμοι… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Απο την γονεικότητα και μετά, που αλλάζουν τα δεδομένα, δοκιμάζονται πολλά. Φιλικά

Δε νομίζω ότι θα σε κρίνει κάποιος που έφυγες, επιλογή σου ήταν. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το εξής αφού έφυγες από την Ελλάδα λόγω των αποτυχημένων σου σχέσεων με ανώριμα αγοράκια όπως λες, γιατί πας στην Ελβετία και επιλέγεις πάλι άντρες με τα ίδια χαρακτηριστικά; Επίσης, κοιτάς πρώτα το υλικό κομμάτι, ακόμα και όταν περιγράφεις την συγκατοίκηση πρώτα βάζεις τη λέξη υλικά και έπειτα τη λέξη συναισθηματικά. Εφόσον, λοιπόν, κινείσαι με γνώμονα το οικονομικό τότε αυτό θα πρέπει να είναι και το κριτήριο σου, όχι το αν είναι Έλληνας. Είτε εκεί είτε εδώ δεν αλλάζουν οι συμπεριφορές των ανθρώπων. Υπάρχουν αυτοί που ακομά και με όχι και τόσο ευνοϊκές συνθήκες είναι διατεθειμένοι να κάνουν το ένα βήμα – τα δέκα βήματα παραπέρα και αυτοί που όσο καλό μισθό και να είχαν και σπίτι και την ιδανική σχέση δεν θα πάρουν ποτέ την απόφαση να βγουν από την βολή τους και το λέω από προσωπική εμπειρία αυτό. Με το να αγχώνεσαι για το πότε θα βρεις τον κατάλληλο μπλα μπλα χαλάρωσε και θα έρθει. Τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένουμε.

Γιατί εχω την αίσθηση οτι ούτε εσυ καλοθές γάμο και παιδιά; Και οτι τους το προβάλεις αυτό οπότε και εκείνοι δεν σε βλέπουν για πιθανή υποψήφια; Γράφεις τόσο θεωρητικά και προκατειλημένα για τους Ελληνες που αυτό μου βγάζεις. Και επίσης εχεις την τάση να πηγαίνεις με άντρες «ψώνια» τους οποίους επιπλήττεις κιόλας για τις επιλογές τους. Θές να ζήσεις το παραμύθι στην Ελβετία με Ελληνα αλλά οπως είπε και ο Καβάφης «η πόλις θα σε ακολουθεί».

ΧΑΛΑΡΩΣΕ!!!!!! Το μόνο που θες είναι να παντρευτεις κ να κάνεις παιδιά, πριν τα 30, έχεις τρελό άγχος και αυτό φαίνεται!! Θες να βάλεις τη ζωή σου σε πρόγραμμα, 5ετές πλανο!! Μιλάς για τους άντρες που πέρασαν απο τη ζωή σου σαν να ήταν υποψήφιοι για δουλειά, ΧΑΛΑΡΩΣΕ!! Συναίσθημα ΜΗΔΕΝ!!! Κανείς δεν σου φταίει, πρόσεξε τις επολογές σου λίγο καλύτερα.

Μενω και εηω στο εξωτερικό και έχοντας δει ολα αυτα τα κουσούρια στους ελληνες δεν εμπλεξα ποτε με ελληνα και ειμαι μια χαρα!σε συμβουλευω να γνωρισεις καποιον απο αλλη χωρα

Aγαπητη Βίκυ, συμφωνω σε 1 πραγμα μαζι σου: στο οτι οτι αρκετοί Έλληνες- όχι όλοι- σε παραγωγική ηλικία πήγαν στο εξωτερικό με το όνειρο μιας καλύτερης -και όχι χρεωκοπημένης ζωής στην Ελλάδα της ανεργίας- κ ενώ βρήκαν πολύ καλές δουλειές, αξιοπρεπέστατες συνθήκες διαβίωσης, σοβαρή αντιμετώπιση από σοβαρα Κράτη,γυρίζουν πίσω,επειδή τους εφαγε ο νόστος του ελληνικού ήλιου, της φραπεδιάς και του ”χαλαραααααά΄΄….Κακομαθημένες περιπτώσεις ανδρών, που τα παρατανε στην πρώτη δυσκολία, όπως γράφεις. Κατα τα λοιπά, ξερεις τι πρέπει να κάνεις:ή βρισκεις νορμάλ Ελληνα ή Ελβετό με 5ετές ή και10ετεςπλάνο ζωής!