Οι δικές σας ιστορίες: “Ο σύντροφός μου θέλει παιδί κι εγώ δεν θέλω!”

Είμαι με τον σύντροφό μου 8 χρόνια και αντιμετωπίζω πρόβλημα στο κεφάλαιο οικογένεια και πιο συγκεκριμένα “παιδιά”.

Σε αντίθεση με το πρόβλημα που τίθεται πιο συχνά, δηλαδή η γυναίκα να θέλει παιδί ενώ ο άντρας όχι, στη δική μου περίπτωση ισχύει το εντελώς αντίθετο! Αυτός θέλει ενώ εγώ δεν θέλω!!! Προτού ακουστεί για κάποιες γυναίκες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί προκλητικό αυτό που λέω, να συμπληρώσω ότι ανήκω και εγώ σε αυτήν την κατηγορία γυναικών που δεν μπορούν να κάνουν παιδί!

Ο σύντροφός μου αυτό το έμαθε σχεδόν στον 1,5 χρόνο σχέσης όπου είδα ότι όλο αυτό μεταξύ μας ήταν πιο σοβαρό, οπότε θεώρησα σωστό να τον ενημερώσω ότι οι γιατροί μου είχαν πει ότι το μείνω έγκυος θα είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως ακατόρθωτο, σε περίπτωση που ήθελε κάτι διαφορετικό από τη ζωή του να το έβρισκε αλλού, όσο σκληρό και να ήταν αυτό για εμένα. Προτίμησε να μείνει μαζί μου και είπαμε ότι αν στο μέλλον θέλαμε παιδιά θα το παλεύαμε με άλλους τρόπους και αν δεν τα καταφέρναμε δεν πειράζει.

Επανέρχομαι λοιπόν στο τώρα, ο σύντροφος μου θέλει παιδί, είτε μέσω εξωσωματικής είτε με παρένθετη είτε δεν ξέρω και εγώ με τι άλλο και εγώ δεν θέλω! Μου λέει: τι πιο νορμάλ από το να έχεις ένα παιδί; Είναι η πορεία της ζωής. Εγώ όμως δεν θέλω. Μου αρέσει που είμαι χαλαρή, που δεν έχω αυτή τη σημαντική ευθύνη για έναν άλλον άνθρωπο. Όπως με ξέρω δεν θα μου ταίριαζε καθόλου να γίνω μάνα. Μου λέει καλά, ας έχουμε το παιδί μας και βλέπουμε. Του λέω δεν θέλω! Δεν το ζητάω, δεν έχω αυτήν την ανάγκη, δεν μπορώ να με φανταστώ όλη μέρα να ασχολούμαι με ένα μωρό και με τις ανάγκες του. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να είναι μια σωστή μάνα γιατί μπορεί να είμαι συμπονετική, να δίνω εύκολα αγάπη, να έχω κατανόηση, αλλά δεν είμαι επιβλητική, δεν μπορώ εύκολα να επιβληθώ αν θέλει κάτι, το πιο πιθανόν είναι να το κάνει.

Για να είσαι μάνα πρέπει να μπορείς να μαζεύεις και λίγο τα λουριά που λέμε. Αυτός από την άλλη το βλέπει χαλαρά: και άλλοι δεν ήξεραν, βλέπω άλλες που είναι στον κόσμο τους κι έχουν παιδί και εσύ δεν πιστεύεις σε εσένα. Και δηλαδή επειδή και άλλες απέκτησαν παιδί και είναι με τα μυαλά στα κάγκελα πρέπει να το κάνω κι εγώ; Δηλαδή όλοι πέφτουν στον γκρεμό ας πέσουμε και εμείς; Τι λογική είναι αυτή; Επιπλέον, του είπα ότι πιστεύω ακράδαντα ότι αν συμβεί αυτό και αποκτήσουμε παιδί είμαι σχεδόν σίγουρη ότι θα χωρίσουμε. Διαφωνούμε ήδη αρκετές φορές μεταξύ μας αλλά τα βρίσκουμε επειδή είναι ανάμεσά μας, δεν εμπλέκεται κάποιος άλλος. Αν όμως έχεις και ένα παιδί στη μέση νομίζω θα αγριέψει το πράγμα. Εγώ του είπα για εμένα είσαι αρκετός, δεν χρειάζομαι ένα παιδί να ολοκληρωθεί η ευτυχία μου! Ό,τι ήθελα το έχω δίπλα μου. Του είπα αν πιστεύεις ότι αξίζει να ξοδέψεις ένα σωρό λεφτά για εξωσωματικές, παρένθετες κλπ (γιατί εννοείται εγώ δεν θα συμβάλλω καθόλου σε όλα αυτά) και για ένα σενάριο με ένα μικρούλι γλυκούλι που θα το έχεις στο σπίτι να παίζει και να τρέχει (και όλα αυτά από τον μαγικό κόσμο της disney, όπου διαφέρουν από την πραγματικότητα) συν τη μεγάλη πιθανότητα να χωρίσουμε και ένα παιδί να βρεθεί ανάμεσα μας χωρίς να φταίει, τί να σου πω;

Φοβάμαι ότι επειδή δεν επιβάλλω εύκολα τη γνώμη μου όπως προανέφερε θα με πείσει εν τέλει και η κατάληξή μας θα είναι αυτά που πιστεύω! Εκεί που βασίζομαι κάπως είναι ότι το κόστος είναι αρκετά μεγάλο και ίσως να το ξανασκεφτεί…

Αλεξάνδρα