Έχω ζήσει ακριβώς το ίδιο. Αυτό το κείμενο θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ. Πέρασα πολύ άσχημα τότε που ένιωθα αυτή τη σεξουαλική απόρριψη. Ένιωθα λίγη, αδικημένη, ανικανοποίητη. Τελικά χωρίσαμε, για άλλους, διαφορετικούς λόγους αλλά ησύχασε το κεφάλι μου. Τώρα είμαι σε μια σχέση που παρόλο που δεν είναι πολύ συχνό το σεξ δε νιώθω αυτή την απόρριψη, νιώθω επιθυμητή. Τώρα σκέφτομαι ότι ο τρόπος που με αντιμετώπιζε ο πρώην με έκανε να νιώθω άσχημα και νιώθω τυχερή που χωρίσαμε τελικά γιατί δε θα άντεχα για χρόνια ή για πάντα αυτή την κατάσταση. Νομίζω πως θα έχανα τον εαυτό μου και θα ένιωθα δυστυχισμένη. Γνώμη μου είναι να χωρίσεις και να βρεις έναν άνθρωπο που να ταιριάζεις μαζί του. Φυσικά δε μπορείς να τα βρίσκεις στα πάντα με κάποιον αλλά αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντικό και επηρεάζει την ψυχολογική σου κατάσταση και μπορεί να σε οδηγεί σε νεύρα, κακή διάθεση και άσχημη καθημερινότητα. Σκέψου τον εαυτό σου και κάνε το καλύτερο για σένα. Δεν αξίζει να θυσιάζεσαι για κανέναν. Πρώτα να είσαι καλά εσύ και μετά θα μπορείς να δίνεις και στους άλλους.

Η κοπελα λεει οτι τον αγαπαει και το μονο προβλημα που υπαρχει ειναι το ερωτικο κομματι. Αν αυτος ο ανθρωπος δε δινει δικαιωματα, δε την απαταει, δειχνει να την αγαπαει, τοτε δε νομιζω οτι πρεπει να υον χωρισει. Δε γινεται να λες τοσο ευκολα χωρισε τον και βρες αλλον. Αν ειναι δυνατον! Οταν υπαρχει μια σχεση και ο ενας αγαπαει τον αλλο, προσπαθουν ΜΑΖΙ.Δεν ειναι αντικειμενο που χαλασε και πρεπει να παρει αλλο. Ελεος δηλαδη. Αν η κοπελα απο την αλλη το νιωσει απο μονη της να τον χωρισει, τοτε αυτο λεει πολλα περισσοτερα για την ψυχολογια της και μονο καλο θα κανει. Θα το αποφασισει μονη της ομως.Προς το παρον θελει να φτιαξουν τα πραγματα.Εγω θα ελεγα να μιλουσατε παραπανω, να χαιρεστε τη ζωη σας,με διαφορους αλλους τροπους και πιθανων να φτιαξει. Μπορει να εχετε ρουτινιασει ή για καποιο λογο να εχετε καποια αποσταση στην επικοινωνια επειδη απλα περασε καπως ο καιρος περιεργα, αδιαφορα και με τη δουλεια σας κτλ.Ή βρειτε κατι διαφορετικο.Δεν ειμαι και ψυχολογος αλλα αυτα που ξερω λεω. Ελπιζω να βοηθησα.

Βικυ μου και δουλεια εχω και πολλους φιλους και χομπυ και απειρα ενδιαφεροντα. Ομως θελω ο ανθρωπος που εχω διπλα μου να μη του σπαταλαω το χρονο και αυτος το δικο μου, αν ειναι να με απορριπτει! επισης δεν ειμαι βδελλα πανω του! πηγαινω σπιτι του 5/7, απασχολουμαστε με τα κοινα μας ενδιαφεροντα αλλα και με τα δικα μας τα προσωπικα! ουτε οικογενεια εχουμε, ουτε παιδια ουτε συγκατοικουμε! απλα με τον καιρο καταλαβα οτι οι ανθρωποι εχουμε διαφορετικη ορεξη και εχουμε μαθει αλλιως απο τις προηγουμενες εμπειριες! Εσενα μπορει να σου φτανει μια φορα τη βδομαδα αλλα αυριο μεθαυριο ο φιλος σου να θελει μια φορα το μηνα και να του φτανει! μιλαμε για διαφορετικη λιμπιντο. Επισης, οταν ενας ανθρωπος δεν ειναι καλα, κανει κατι για αυτο και δεν αφηνει τα προβληματα να χειροτερεψουν τη σχεση. Περασα και γω διαστημα που ημουν υπερ χειροτερα απο κεινον αντικειμενικα και στη σχεση δεν το βγαλα πανω του. Αυτο που με ενοχλει ειναι οτι το κοβει αποτομα και δεν μου εξηγει, λες και δεν τον κολακευει να του δειχνω οτι τον θελω! ειναι λες και ειμαι ο αντρας της σχεσης. Και πλεον δεν κανω κινηση, ομως οταν κανει αυτος, δεν νιωθω ελευθερη, τον ντρεπομαι. Ειμαι σε αδιεξοδο!