Γράφω αυτό το άρθρο περισσότερο από ανάγκη για μια… εξομολόγηση, αλλά μακάρι να δω καλοπροαίρετα σχόλια που να με βοηθήσουν.

Με λένε Πόπη και είμαι 26 χρονών. Από μικρή μεγάλωσα μόνο με τη μαμά μου και τις δύο μικρότερες αδερφές μου, οπότε ένιωθα υπεύθυνη και κάτι σαν “άντρας του σπιτιού”, γιατί έμαθα να παίρνω όσες ευθύνες μπορώ πάνω μου. Δεν το έχω παράπονο! Κάθε άλλο, μου άρεσε ο ρόλος του αγοροκόριτσου.

Από μικρή έπαιζα σε αλάνες με αγόρια και αν γύριζα σπίτι με καθαρά ρούχα και χωρίς γρατζουνιές στα γόνατα, ήταν γιορτή για τη μαμά μου. Στην εφηβεία την έβρισκα με βιντεοπαιχνίδια και αθλητισμό. Δεν είχα καν σκέψη ότι θα μπορούσα να αρέσω σε αγόρια γιατί έμαθα να τα ανταγωνίζομαι αντιμετωπίζοντάς τα ταυτόχρονα σαν φιλαράκια. Άλλωστε, χωρίς τις φόρμες μου και το Xbox ένιωθα μια άχαρη “αγγούρω” (έτσι λέγαν τις ψηλές στο γυμνάσιο) και “καρότο” (έτσι με έλεγαν πολλοί για το καταραμένο πορτοκαλί μαλλί που ευτυχώς σκούρυνε σε καστανοκόκκινο αργότερα).

Νομίζω πως το αγοροκόριτσο δεν έφυγε ποτέ από μέσα μου, ούτε καν όταν στην πενταήμερη της Γ’ Λυκείου με πήραν τρεις συμμαθήτριες με το ζόρι, μου έβαλαν μέικ απ, φρου-φρου και μίνι φούστα για να βγω “κοριτσάρα με τα όλα της” στην έξοδο στα μπουζούκια, μπας και, κατά τη δική τους επιμονή, καταφέρω να αρέσω στον “κούκλο από το Γ2” που είχα βάλει στο μάτι από καιρό αλλά… δεν έπαιζε videogames και δεν είχα πρόφαση να του πιάσω κουβέντα.

Τελικά στα μπουζούκια είδα τον “κούκλο” να χορεύει με άλλη, αλλά μου άρεσε ο πειραματισμός με την πιο θηλυκή εμφάνιση κι έτσι με τον καιρό έμαθα και να βάφομαι και να ντύνομαι καλύτερα από το καθημερινό sporty και το “καλό” casual.

Στη σχολή Μηχανικών αργότερα είχα μεικτές παρέες, αλλά η σχέση με τα αγόρια παρέμεινε όπως στην εφηβεία. Νομίζω πως εκεί ξεκίνησε και το πρόβλημα με την εικόνα μου σαν γυναίκα. Δεν το είχα αντιληφθεί, αλλά άρχισα να έχω μια υπόνοια όταν συνομήλικοί μου φέρονταν σε εμένα σαν σε κολλητάρι τους αλλά μπροστά σε κοπέλες με πιο γυναικείους τρόπους γίνονταν τζέντλεμαν, και όταν έκαναν και χαλούσαν μαζί μου σχέσεις για πλάκα, ενώ με τις άλλες κοπέλες που τη μια μέρα γούσταραν και την επομένη αποκαλούσαν υποτιμητικά “ντίβες”, στην πράξη έτρεχαν πίσω τους και τις πολιορκούσαν όπως μπορούσαν.

Τότε ακόμα δεν το είχα συνειδητοποιήσει, αλλά τώρα πια τα σκέφτομαι όλα αυτά αναδρομικά και πληγώνομαι λιγάκι. Πληγώνομαι που νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω ριζικά ίματζ και να έχω κι εγώ δίπλα μου, επιτέλους, κάποιον που να μου ανοίξει κι εμένα καμιά πόρτα, να μου φερθεί σαν σε λουλουδάκι, να μην είμαι “η Ποπάρα της παρέας” και ας είμαι Πηνελόπη απλά.

Βαρέθηκα να είμαι “one of the guys”. Το αγοροκόριτσο συνεχίζει να πληγώνεται σαν οποιοδήποτε άλλο κορίτσι κάθε φορά που νιώθει ότι κάνουν μαζί της “φιλικό σεξ” αντί να της κάνουν έρωτα όπως θα έκαναν σε μια αληθινή γυναίκα και να τη φροντίζουν και μετά το κρεβάτωμα.

Το αγοροκόριτσο σοκάρεται κάθε φορά που βλέπει τον ίδιο άντρα που την είχε πριν σαν κολλητό του (με γυναικεία όργανα) να πηγαίνει λουλούδια και να γίνεται σούπερ πρίγκιπας για μια κομψή lady. Και να πω ότι ήμουν πολύ χύμα… Ποτέ, για παράδειγμα, δεν βρίζω μπροστά σε άντρες, ούτε πίνω μπύρα από το μπουκάλι -όσο να ‘ναι, μεγαλώνοντας σε αμιγώς γυναικείο περιβάλλον, επηρεάστηκα από αντιλήψεις περί του τι είναι “πρέπον” και τι όχι, ειδικά μπροστά σε άντρες.

Τελευταία έχω κόψει εντελώς τα σπορ παντελόνια και το πολύ τζιν κι έχω περάσει σε φούστες ή φορέματα (αν και ποτέ μίνι), γιατί απλά ένιωσα την ανάγκη να αλλάξω. Κι όμως, δεν ξέρω, μάλλον το αγοροκόριτσο είναι ακόμα μέσα μου και με προδίδει, γιατί για τις αντροπαρέες παραμένω η “Ποπάρα” που είναι “κουλ”, παίζει videogames, παίζει μπάσκετ και δεν κομπλάρει να φάει πιτόγυρο μεσάνυχτα, αλλά δεν με οδηγεί πουθενά. Και το ερώτημα είναι, πώς μπορώ να αλλάξω χωρίς να το πάρουν χαμπάρι οι άλλοι μεν, αλλά να ξεκινήσουν δε να με αντιμετωπίζουν λίγο πιο διαφορετικά, λίγο πιο γυναίκα;

Επειδή αλήθεια θα ήθελα να νιώθω έτσι, και μάλιστα προπαντός για μένα, όχι μόνο για τους άλλους. Μπορεί, άραγε, ένα αγοροκόριτσο να γίνει ντίβα;

Penelope

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ