Pepa: “Τι να υποθέσω; Θέλει χρόνο να σκεφτεί ή απλώς ήμουν μία περιπέτεια;”

Θα ήθελα τη γνώμη σας για μια κατάσταση που με απασχολεί…

Εγώ μόλις χώρισα (με παιδιά). Αυτός ήταν έτοιμος να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας, αλλά ακυρώθηκε ο γάμος λόγω τεχνικού προβλήματος. Ήταν η πρώτη μου αγάπη κι εγώ η δική του. Χωρίσαμε λόγω μεγάλης απόστασης και υποφέραμε και οι δύο πολύ.

Τυχαία βρισκόμαστε μετά από σχεδόν 20 χρόνια. Με κυνηγά για να βγούμε κι όταν τον ρωτάω γιατί, μου λέει “δεν μου είσαι αδιάφορη”. Ενδίδω μετά από πολύ σκέψη. Ενδιαφέρεται για να μάθει για την προσωπική μου ζωή, μου εμπιστεύεται θέματα οικογενειακά, οικονομικά, προσωπικά και γενικά πράγματα που δεν λέμε στον καθένα.

Για την κοπέλα του δεν θέλησα ποτέ να μάθω είναι η αλήθεια, σε αντίθεση με εκείνον. Μου λέει πως του λείπω τώρα ενώ αυτό δεν συνέβαινε παλιά, πως δεν θέλει να με ξεχάσει, μιλά για ανακύκλωση συναισθημάτων και ότι προχωράμε πολύ γρήγορα. Γιατί όντως… δεν μείναμε μόνο στα λόγια.

Μετά από μερικά ραντεβού του εκθέτω πώς έχει η κατάσταση, ποιά είναι η θέση μου και ποια η δική του και να μην κάνουμε τους τυφλούς. Ρωτώ ευθέως τί σκέφτεται και μου απαντά δεν ξέρω. Θα σου τηλεφωνήσω και μετά σιωπή.

Αν και πριν το τελευταίο ραντεβού έστειλε μήνυμα ότι βιάζομαι πολύ και ότι πρέπει να δω τι θέλω και ότι ο καθένας θέλει το χρόνο του και να πάρω και εγώ τον δικό μου σε παρακαλώ.

Έκτοτε δεν απάντησε ούτε στο τηλεφώνημά μου ούτε στο μήνυμα που του έστειλα. Πέρασαν δυο βδομάδες και δεν τον έχω ενοχλήσει. Τι να υποθέσω; Θέλει χρόνο να σκεφτεί ή απλώς ήμουν μία περιπέτεια;

Υ.Γ. Δεν με είχε πληγώσει ποτέ αλλά πάντοτε υπάρχει η πρώτη φορά.

Pepa