“Πιστεύετε ότι έπρεπε να πάρω τελικά το διαζύγιο ή να δώσω μια ακόμη ευκαιρία στην οικογένειά μου;”

Χαιρετώ την όμορφη παρέα σας. Είμαι η Χαρά.

Πριν από περίπου 7,5 χρόνια κατά τη διάρκεια των σπουδών μου γνώρισα ένα παιδί. Ερωτευθήκαμε και μετά από 2,5 υπέροχα χρόνια μαζί κι ενώ είχα τελειώσει τις σπουδές μου αποφασίσαμε να παντρευτούμε.

Παντρευτήκαμε στο Δημαρχείο με μόνους παρόντες τους γονείς μας. Μετά από ένα χρόνο και τρεις μήνες γάμου έφερα στον κόσμο ένα αγοράκι που μας άλλαξε τη ζωή.

Ένιωθα η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Ο άνδρας μου ήταν δίπλα μου, με βοηθούσε, ήταν καλός πατέρας και ο καλύτερος σύζυγος του κόσμου. Έτσι ένιωθα τουλάχιστον μέχρι να μάθω για την πρώτη του απιστία, όταν ο γιος μας ήταν περίπου ενός έτους. Προσπάθησε να μου εξηγήσει, έκλαψε…

Τον συγχώρεσα κατευθείαν. Δεν μπήκα καν στο δίλημμα να χωρίσω ή όχι. Στη διάρκεια όμως μόλις ενός έτους ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα όταν ο γιατρός μου ανακοίνωσε ότι το τσούξιμο που ένιωθα οφείλεται σε μύκητες που κόλλησα κατά τη διάρκεια του σεξ. Ναι, ο ανδρούλης μου, μου είχε “προσφέρει” ένα αφροδίσιο νόσημα.

Να τονίσω όμως πως όσο με απατούσε κατά τη διάρκεια του γάμου απέναντι -τόσο σε μένα όσο και στο παιδί- ήταν κύριος. Βγαίναμε, περνούσαμε όμορφα, φερόταν σαν ένας κλασικός ερωτευμένος. Δεν μου έδινε αφορμές να τον ζηλέψω. Οι αποκαλύψεις για τις απιστίες του ήρθαν εντελώς τυχαία.

Φερόταν σαν σωστός οικογενειάρχης, φρόντιζε να με ξεκουράζει, μου μιλούσε γλυκά, κοιμόμασταν αγκαλιά, είχαμε ερωτική ζωή… Όταν έμαθα για το νόσημα, του ανακοίνωσα ότι χωρίζουμε. Πήρα τον γιό μας κι έφυγα από το σπίτι.

Ο άνδρας μου άρχισε ξανά… Κλάματα, να πέφτει στα πόδια μου, να με παρακαλάει… τα κλασικά. Δεν σταμάτησε στιγμή να μου τηλεφωνεί ή να έρχεται στο καινούριο μου σπίτι. Ήμουν αποφασισμένη πως αυτό ήταν το τέλος. Προσπαθούσα να το δεχτώ και μερικώς τα κατάφερνα…

Έπειτα από εφτά μήνες χώρια κι ενώ ήμουν στη δουλειά, μια μέρα, πληροφορήθηκα τον θάνατο του πατέρα του. Με τους γονείς του είχα πολύ καλές σχέσεις και μετά το χωρισμό.

Μέχρι να το συνειδητοποιήσω, βλέπω κλήση του άνδρα μου, ότι χρειάζεται εμένα και τον γιο μας δίπλα του. Πήγα στην κηδεία, συναντηθήκαμε, με αγκάλιασε κι εκείνες τις μέρες λόγω του ότι μου ζητούσε να δει περισσότερο τον μικρό, τον συναντούσα αναγκαστικά.

Η μια συνάντηση όμως έφερε την άλλη και μετά ήρθανε και οι βόλτες και οι συζητήσεις μέσω τηλεφώνου και υπολογιστή. Τα ξαναβρήκαμε!

Τον είδα μετανιωμένο. Μου έδειξε πολλή αγάπη κι ότι με θέλει δίπλα του. Υποσχέθηκε για ακόμα μια φορά πράγματα. Η αλήθεια είναι πως τον αγαπάω… και παρ’ όλα τα παραστρατήματα το ίδιο εισπράττω κι από αυτόν.

Είμαστε τώρα έναν χρόνο ξανά μαζί. Όταν τα ξαναβρήκαμε έμεινα πολύ σύντομα έγκυος. Απέβαλα… Ήταν δίπλα μου μιας και ήμουν ένα βήμα πριν την κατάθλιψη.

Τώρα μόλις έμαθα όμως ότι είμαι ξανά έγκυος. Θέλω αυτό το μωρό. Θέλω κι άλλα μωρά μαζί του. Ξέρω πως ο καθένας θα σκεφτεί πως δεν σέβομαι τον εαυτό μου, τον αφήνω να με μειώνει απατώντας με. Αλλά μου προσφέρει τόση τρυφερότητα, είναι τόσο καλός με τον γιό μας και δείχνει κι ο ίδιος πως θέλει κι άλλα παιδιά και μία… επιτέλους ευτυχισμένη οικογένεια.

Είμαστε μικροί σε ηλικία. Είμαι 28 χρόνων κι ο άντδρας μου 32. Θέλω να προσπαθήσουμε και να κερδίσουμε όλα όσα επιθυμούμε!

Θέλω να ακούσω τη γνώμη σας κι αν έχετε ζήσει κάτι παρόμοιο… Πιστεύετε ότι θα έπρεπε να πάρω τελικά το διαζύγιο ή να δώσω μια ακόμη ευκαιρία στην οικογένειά μου;

Σας ευχαριστώ,
Χαρά!