Πριν 11 χρόνια είχα μια σχέση με ένα φαντάρο. Ένα χρόνο είχαμε βρεθεί μόνο πέντε φορές αλλά μιλούσαμε κάθε μέρα στο κινητό για ώρες. Του στάθηκα πολύ στις δύσκολες ώρες στο στρατό.
Χωρίσαμε γιατί διάλεξα να γυρίσω στον πρώην μου που ήμασταν τρία χρόνια μαζί, άσχετα που το μετάνιωσα μετά από λίγες μέρες. Προσπάθησα να του πω ότι μετάνιωσα αλλά άλλαξε αριθμό και χαθήκαμε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μετά από τόσα χρόνια δεν μπορώ να τον ξεχάσω. Τον σκέφτομαι κάθε μέρα, όχι ερωτικά, αλλά αναρωτιέμαι πως θα ήταν να τον ξαναέβλεπα.
Έχουμε προχωρήσει και οι δύο, παντρευτήκαμε, είμαι ευτυχισμένη με τον άντρα μου, αλλά το μυαλό μου τον σκέφτεται συνέχεια.
Τι να κάνω; Μήπως απλά υποσυνείδητα ψάχνω τη συγχώρεσή του;
Πόπη
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
απλά χρειάζεσαι ψυχίατρο επειγόντως. Σοβαρά το λέω
αν ησουν ευτυχισμενη στο γαμο σου δεν θα αναζητουσες το παρελθον!αλλο γλυκια αναμνηση και αλλο επιθυμια να τον βρεις. Αληθεια πως ξερεις οτι εκεινος εφτιαξε την ζωη του?! επιπλεον να πω οτι προφανως γιανα μην σε ψαξει ουτε εκεινος δεν ηθελε δεν σημαινε κατι μια νεανικη περιπετεια..μην μπλεκεις χωρις λογο τα πραγματα!λογο κοινωνικης δικτυωσης ειναι ευκολο να τον εντοπισεις δεν σημαινει οτι ειναι και σωστο να του αναστατωσεις την ζωη ομως!
κατι κοριτσια σαν εσενα διαλυουν οκογενειες αφου εχει παντρευτει τι θελεις τωρα???παιδια εχεις???δειξε ενδιαφερον στα παιδια σου. κλεισε και ενα ραντεβου με τον ψυχιατρο που λεει και η φιλη μας καλο θα σου κανει.
κριμα για τον γαμο σου.αν ησουν πραγματι ευτυχισμενη και ερωτευμενη με αυτον που εισαι τωρα,δε θα σκεφτοσουν καποιον αλλον.ειλικρινα κριμα.
Υποψιάζομαι ότι έχεις κάποιο θέμα γενικότερα με το παρελθόν σου. Σκέφτεσαι συχνά και περιστατικά με ανθρώπους που σε έκαναν να νιώσεις έντονα συναισθήματα, είτε αρνητικά (όπως πόνο, θυμό, απογοήτευση, αδικία) είτε θετικά, ακόμα κι αν συνέβησαν αρκετά χρόνια πριν; Ακόμα κι ο έρωτας της ζωής σου να ήταν, 11 χρόνια είναι πάρα πολλά για να δηλώνεις ότι τον σκέφτεσαι καθημερινά. Τι πιστεύεις ότι θα σου προσέφερε το να τον έβρισκες και να του ζητούσες συγνώμη; Αν εκείνος αντιδρούσε άσχημα (με απόρριψη ή αδιαφορία) πώς θα ένιωθες; Ξέρεις, η ζωή δεν είναι ταινία, δεν έχουν όλα happy end, ούτε είναι όλα ρομαντικά και όμορφα. Δε νομίζω ότι χρειάζεσαι τη συγχώρεσή του λοιπόν για να προχωρήσεις. Ίσως αυτό να είχε νόημα αν γινόταν τότε. Τώρα το θέμα σου δεν είναι αυτό, αλλά κάποιο άλλο που έχεις με τον ίδιο σου τον εαυτό και δε σου επιτρέπει να ζήσεις αρμονικά αφήνοντας το παρελθόν εκεί όπου ανήκει. Πίσω σου. Αν μπορείς, δες έναν ειδικό.
Αμάν κι εσείς που πέσατε όλες να τη φάτε την κοπέλα. Μα δεν εξέφρασε πουθενά την πρόθεση να εισβάλει στη ζωή του και να διαλύσει το γάμο του. Απ’ ότι κατάλαβα, Πόπη, έχεις τύψεις που του φέρθηκες έτσι και, ίσως κάπου υποσυνείδητα, φοβάσαι ότι ανάλογη συμπεριφορά μπορεί να βρεις μπροστά σου (το κακό κάρμα, που λένε). Κατ’ αρχάς, μου φαίνεται ότι δεν έκανες κάτι κακό. Ήσουν ειλικρινής, ακόμα κι αν το τίμημα ήταν να χωρίσετε. Δεν τον κορόιδεψες ούτε υποτίμησες τη νοημοσύνη του. Οπότε, για ποιο λόγο να σε συγχωρέσει; Και πού ξέρεις ότι θα ήσαστε τέλεια μαζί, εάν δεν ήταν εκείνος ο πρώην; Μήπως ό,τι έγινε, έγινε για καλό. Αυτό που θα μπορούσες να κάνεις, είναι να τον βρεις αν γίνεται (εφόσον κιόλας, όπως λες, δεν τον βλέπεις ερωτικά) και να μιλήσετε, να δεις τι κάνει και αν είναι ευτυχισμένος. Να ξορκίσετε εκείνο που έγινε και να σου φύγει από βάρος στη συνείδησή σου. Αλλά ακόμα κι αν αυτή η συνάντηση δεν γίνει, όπως είπα, δεν έχεις λόγο να νιώθεις αυτό το βάρος. Ζωή είναι αυτή, ο καθένας κάνει τις επιλογές του, κι αν η μοίρα δεν επέμενε στο να σας ξαναφέρει κοντά, τότε για κάτι πολύ καλύτερο θα ήταν. Καλή τύχη!