“Πώς να το ξεπεράσω για να συνεχίσω και να μη χαλάω τις σχέσεις μου; Βοηθήστε με!”

Γεια σας!

Πριν καιρό γνώρισα μέσω κοινής φίλης ένα πολύ καλό παιδί… Πληγωμένη από το παρελθόν πάρα πολύ, εντυπωσιάστηκα.

Μου ζήτησε να βγούμε και τελικά θέλαμε και οι δύο να είμαστε μαζί. Παρ’ όλο όμως που ήθελα να είμαι μαζί του φοβόμουν να αφεθώ και να το ζήσω. Φοβόμουν μήπως πληγωθώ όπως παλιά.

Η σχέση μας δοκιμάστηκε στην αρχή εξαιτίας μιας ασθένειας δικής μου που προέκυψε και χρειάστηκε να μείνω στο νοσοκομείο. Ερχόταν να με δει και έκλαιγε, γιατί υπέφερα από τους πόνους.

Πέρασε ο καιρός κι έγινα καλά. Είμαστε καλά οι δυο μας, όχι όμως τέλεια, γιατί πάντα είχα το άγχος μην με κάνει όπως ο προηγούμενος.

Και φυσικά, όπως ήταν λογικό, μετά από καιρό, πάγωσαν τα συναισθήματά μας. Εγώ τον ένιωθα απόμακρο κι αυτός ένιωθε ότι δεν τον ήθελα τόσο πολύ. Κι έτσι, η σχέση μας τελείωσε… Ήρεμα, χωρίς τσακωμούς και προσπάθησε να πληγωθώ όσο λιγότερο γίνεται.

Τώρα, έχασα ένα πολύ καλό παιδί από τη ζωή μου. Νιώθω απίστευτη μοναξιά, αλλά δεν θέλω να κλειστώ και πάλι στον εαυτό μου, όπως με έκανε ο προηγούμενος.

Βοηθήστε με!

Το σίγουρο είναι ότι ο προηγούενος με έκανε να νιώθω ανασφαλή… Κάτι που παλιά δεν ήμουν. Πώς να το ξεπεράσω για να συνεχίσω και να μη χαλάω τις σχέσεις μου;

Α.