Γεια σας.
Από το 2009 μέχρι το 2013, τέσσερα χρόνια ήμουνα με έναν άνθρωπο που τον υπεραγάπησα και με αγάπησε (το υπέρ εδώ σβήνεται). Χωρίσαμε μια Κυριακή του Σεπτέμβρη μετά από μεγάλη αψιμαχία περί ορίων (δεν θα επεκταθώ). Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πήγα διακοπές μαζί του, ο πρώτος που κοιμηθήκαμε μαζί στο σπίτι του και πολλές πρώτες φορές… Στις αρχές του τέταρτου χρόνου άλλαξε η συμπεριφορά του. Δεν μου μίλαγε, τον ρώταγα, μου έλεγε “τίποτα”, τα γνωστά… Και ήρθε η Κυριακή που λέγαμε πάνω. Κι εγώ στην τότε απελπισία μου να βάλω τα πράγματα στη θέση τους, χειρότερα τα έκανα…

Πόνεσα πολύ τον πρώτο καιρό. Δεν έτρωγα, δεν έβγαινα… Γενικώς ήμουνα σε φάση άνοιξε πέτρα… Προσπάθησα να επικοινωνώ μαζί του με δυσκολία, να δω αν είναι καλά (τόσο χαζή). Πέρασαν πέντε μήνες, ξαναμιλήσαμε κι επειδή πάλι το συναίσθημά μου ήταν πολύ δυνατό βρισκόμασταν πού και πού σαν εραστές (καταλαβαίνετε πόσο χαζή ήμουνα). Μετά από κάποιον καιρό, ήρθε η πρώτη φορά που για κάποιο λόγο (κυκλοθυμία) έκοψε επαφή. Τότε λύσσαξα να μάθω το γιατί.

Κάποιο καιρό αργότερα παραιτήθηκα. Ξαναμιλήσαμε τον Οκτώβρη του 2014. Μετά πάλι τα ίδια. Συνευρέσεις, έναν καφέ (είπαμε όταν αγαπάς, είσαι χαζή -ε εγώ ήμουνα). Τον Αύγουστο του 2015 πάλι τα ίδια, μούγκα, σιωπή και χάσιμο… Εκεί σηκώθηκα κι έφυγα από την Αθήνα… Μετά από δυο μήνες ξαναμιλήσαμε, βρεθήκαμε μόνο μία φορά ή δύο και αυτό…

Και για να μην σας κουράζω, επειδή εγώ όταν αγαπάω δεν ξε-αγαπάω, το ξέρει, του το ‘χα πει πως “Όσο και να μην θες να νοιάζομαι, εγώ θα νοιάζομαι και ας μην με αγαπάς όπως παλιά (με αγαπάει το ξέρω, αλλά είναι μπουμπούνας). Αλλά αν μου ξανακάνεις το ίδιο πράγμα, επειδή σε έπιασαν τα νευρικά σου, να μην μου μιλάς για κάποιον καιρό, εγώ δεν πρόκειται ούτε να ξανανοιάστω ούτε να σε πάρω τηλέφωνο, ούτε τίποτα” (γέλαγε)

1 Αυγούστου 2016. Μιλάγαμε. Μου ζήτησε βοήθεια σε κάτι. Τον βοήθησα. Και επειδή η μέθοδος που διάλεξα δεν του άρεσε (που ήτανε και πιο εύκολη) με μπλοκάρισε. Μετά από 10 μέρες με ξεμπλοκάρισε από μόνος του, μου έστειλε αίτημα στο Facebook, δεν το δέχτηκα. Στο Skype, εκεί το έκανα δεκτό, αλλά δεν του μίλησα και ούτε πρόκειται (και για πρώτη φορά στη ζωή μου ούτε στεναχωρήθηκα ούτε τίποτα, απλά χέστηκα). Έχουμε να μιλήσουμε τρεις μήνες, δεν του έχω στείλει ούτε “γεια”, ούτε αυτός, αλλά δύο φορές σε διάστημα ενός μήνα έβαλε ανθρώπους να με πάρουν να δούνε τι κάνω. Τρελό έτσι… Τη μία τάχα μου ένας άγνωστος από chat room που εγώ δεν έχω μπει ποτέ και μια κοινή μας φίλη. Αααα τρίτωσε… πρόσφατα όταν ανέβασα μια φωτό με ένα φίλο νόμιζε ότι είναι γκόμενός μου (άσχημη λέξη ο γκόμενος, το αγόρι μου το καινούριο) και ανέβασε πως τα παλιά παιχνιδάκια τα χαρίζουμε σε άλλα παιδάκια να παίζουν ακριβώς την ίδια ώρα που είχα ανεβάσει τη φωτό με τον φίλο μου…

Ποιον δουλεύει; Θα ‘θελα να μάθω γιατί τα κάνει όλα αυτά, ε; Ή μίλα μου ρε π… άντρα ή κάνε κάτι. Μην βάζεις άλλους να με ψαρεύουν, ηλίθιε. Μου είχες πει ότι θέλεις να είμαι καλά και είμαι. Όχι επειδή μου το είπες εσύ, αλλά επειδή εγώ το ήθελα για την ψυχική μου υγεία. Και δεν το γουστάρεις για κάποιο διεστραμμένο λόγο…

Είμαι 33 χρόνων και μόνη μου από επιλογή (είμαι πολύ καλά), αλλά ας δοθεί ένα τέλος στην παράνοιά του και να μου μιλήσει ανοιχτά. Δεν γίνεται τη μία να θες να είμαι καλά και από την άλλη επειδή δεν είμαι πια δεδομένη για αυτός και για κανέναν να λυσσάει και να βάζει τρίτους να με ψαρεύουνε!!!!

Έχω προχωρήσει στη ζωή μου και δεν ασχολούμαι με την πάρτη του, όσο κι αν τον αγαπάω. Αλλά τι να κάνω ρε παιδιά, αφού με θέλει ο πανίβλακας ακόμα, αλλιώς δεν θα έκανε ό,τι έκανε…

Τα φιλιά μου…
Προβληματισμένη

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;