Δε σε θελει αρκετα και σε βλεπει μαλλον φιλικα περισσοτερο. Εσυ τι θες να εισαι στα μολις 22? Η νοσοκομα καποιου ή η κοπελα του? Γιατι εμενα μου μοιαζει οτι σε θελει πιο πολυ σα νοσοκομα/παρηγορητρα και ισως και σκευος ηδονης οταν σε θυμαται οποτε εχει ορεξη. Οι ψυχολογικες μεταπτωσεις δικαιολογουνται μεχρι ενος σημειου. Νομιζω οτι μεσα σου ξερεις την αληθεια.

Ρία, ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία σου και μας έδωσες και μια πιο σφαιρική οπτική του τι έχει συμβεί και τι συμβαίνει τώρα. Κοίτα, είμαι σίγουρη ότι εκείνος πέρασε ένα σοκ με το ατύχημα και έπειτα ήταν και η ανάρρωση. Από αυτά που γράφεις, εσύ βγάζεις έναν άνθρωπο που είναι πρόθυμος να δείξει κατανόηση και στοργή, όπως και να δώσει στον άλλον χωρίς να λυπάται. Είναι υπέροχο αυτό και καλά έκανες και του στάθηκες σε όλο αυτό που πέρασε. Μόνο που δεν μπορούμε να δικαιολογούμε ακόμα και μια… εμ… sh*tty behavior με το “πέρασε πολλά.” Αν σε κάνει να νιώθεις ανεπαρκής ή έχεις την αίσθηση ότι απορρίπτονται όλες οι όμορφες κινήσεις σου και προθέσεις σου προς εκείνον, τότε μάλλον το ερώτημα θα έπρεπε να είναι το πώς να διαχειριστεί αυτός τον εαυτό του και όχι εσύ τη δική σας σχέση. Την οποία σχέση, παρεμπιπτόντως, σα να πήγε να την πετάξει στον κάδο… και ακόμα χειρότερα, στον κάδο ανακύκλωσης! Τι πάει να πει, δηλαδή, να μιλάτε φιλικά και ξαφνικά, με το που ήρθε μια βίδα του στη θέση της, άρχισε να σ’ αναζητά για περισσότερα ξανά;! Είναι εξωφρενικό που κάποιοι νομίζουν ότι επειδή τους έχεις αποδεχτεί μια φορά που ήταν στα χειρότερά τους, ότι από εδώ και πέρα θα είναι δουλειά σου να δέχεσαι τον αθλιότερο εαυτό τους που μπορούν να σου προσφέρουν και να σ’ έχουν και stand-by στη μίζερη ζωή τους. Αυτή την τάση διακρίνω και δεν μου αρέσει πάνω του. Λέω να ξεκολλήσεις όσο μπορείς, δέξου να είστε απλώς φίλοι χωρίς να ελπίζεις σε κάτι παραπάνω μαζί του. Κάν’ το για εκείνον, για να τα βρει καλά-καλά με τον εαυτό του, μα πάνω απ’ όλα κάν’ το για σένα, να βρεις την ηρεμία σου. Τα on again-off again κατά κανόνα δεν βγαίνουν σε καλό.

Ρία, κορίτσι μου, δεν υπάρχει τίποτα να διαχειριστείς γι’αυτό και δεν πήρες καμία απάντηση ως τώρα. Δε βλέπεις πως ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σαν παιδάκι κι όχι σαν ενήλικος άντρας; Ολόκληρο το τελευταίο σου μήνυμα, μία προς μία οι φράσεις, μιλάνε για ένα κακομαθημένο παιδι που δεν έχει καμία ενσυναισθηση για τους άλλους και λειτουργει με γνώμονα μόνο το δικό του όφελος, με πρόσχημα την ανάρρωσή του (όταν αναρρώσει θα βρει να επικαλεστεί κάτι άλλο, την οικονομική κρίση, τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, την άδικη κοινωνία, τη Μέρκελ, τους εξωγήινους…). Διάβασε προσεκτικά τι έγραψες. Σε κατηγόρησε (άδικα όπως πιστεύεις) ότι δεν του έδινες σημασία στο τηλέφωνο (ένα παιδί θα γκρίνιαζε για να τραβήξει την προσοχή)…θύμωσε και σε έδιωξε με το πρόσχημα αυτό (ένα παιδί θα γινόταν επιθετικό αν δεν ικανοποιούταν η ανάγκη για προσοχή)…δεν απολογήθηκε (τα παιδιά δεν ξέρουν να λένε συγνώμη, δεν το έχουν έμφυτο, μαθαίνουν να λένε συγνώμη)…είπε ότι τον έχεις απογοητεύσει (εσύ τα φταις ολα, αυτός δε φέρει ευθύνη // ένα παιδί δεν ξέρει πώς να παίρνει ευθύνες, αυτή είναι συμπεριφορά που μαθαίνει ως ενήλικος)…”συμφωνήσατε” να μην εχετε σχέση, να μιλάτε μόνο φιλικά, όχι συχνά και μόνο για την πρόοδό του (μήπως σου επέβαλε και τι μέρα και ώρα να τον παρεις τηλ, πώς να είσαι ντυμένη και με ποιές λέξεις ακριβώς να εκφράζεσαι;)….σε ξαναπροσέγγισε μόλις μια εβδομάδα μετά (γιατί ένα παιδί όσα πείσματα κι αν κάνει, πάντα θα θέλει τη μαμά του) και ΔΕ ΒΛΕΠΕΙΣ την αλήθεια; Δε βλέπεις ότι φέρεται όπως θα έκανε ένα παιδί για να τραβήξει την προσοχή της μαμάς του; Είσαι για αυτόν μια υποψήφια ιδανική “μαμά”, κάποια που θα τρέχει για αυτόν και θα είναι πάντα δίπλα του, θα τον φροντίζει, θα τον ανέχεται, θα του κάνει τα χατήρια και θα τον αγαπάει δίχως όρους και χωρίς να τον κριτικάρει. Ξέρει ότι δεν είναι ρεαλιστικό, αλλά η ανάγκη του να το ζήσει είναι πιο δυνατή κι εσύ ψαρώνεις. Η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν με επικοινωνία (ούτε καν μεσω ψυχολόγου). Αλήθεια τώρα, βλέπεις εσύ τον εαυτό σου σε αυτό το ρόλο; Πιστεύεις πραγματικά πως ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να αλλάξει ή (ακόμα χειρότερα) να τον διαχειριστείς ή να τον αλλάξεις εσύ; Ο άνθρωπος αυτός δεν έχει ενηλικιωθεί, ζει ακόμα στην παιδική του ηλικία και δυστυχώς δεν είναι ο μόνος, έχει πολλούς τριγύρω μας, αντρες και γυναίκες. Τους ονομάζουμε ανώριμους, χαϊδευτικά, γιατί η κατάσταση με μερικούς είναι για κλάματα (ή γέλια, εξαρτάται από τη θέση του παρατηρητή). Εσύ, αν θέλεις να λέγεσαι ενήλικη γυναίκα, τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνεις; Είμαι σίγουρη ότι ξέρεις. Το θέμα είναι, θα επιβληθεί ο ενήλικος εαυτός σου, ώστε να το κάνεις;

Σας ευχαριστώ όλους που απαντήσατε!! Εννοείται ότι θα του σταθώ ό,τι και να γίνει. Αλλά προσπαθώ να κρατάω πιο ουδέτερη θέση και ίσως φιλική αν τα καταφέρω. Μου είναι δυσκολο γιατί έχω δεθεί πολυ μαζί του. Και με συγκινεί το γεγονός πως δεν μπορεί να κρατηθεί μακριά μου. Δεν είναι άτομο που κάνει πισωγυρίσματα, όταν βγαίνει από μία σχέση δεν γυρίζει πίσω ακόμη και όταν το μετανοιώνει. Με μένα είναι διαφορετικός.

Aυτό δεν είναι σχέση,είναι ύπουλη χειραγώγηση απο πλευράς του. Σε χρησιμοποιεί, είσαι η νοσοκόμα,η μαμά του, το σκυλάκι του και οχι μονο… και μόλις νιωσει δυνατός, θα σε πετάξει σα στυμενη λεμονοκουπα. Το οτι σε συγκινεί το γεγονός πως δεν μπορεί να κρατηθεί μακριά σου, είναι ανώριμο και αφελές.Αλλά μικρή είσαι ακόμη, θα μάθεις.Αφου πάθεις…