Σέμι: “Τελικά τι θέλω; Πείτε μου τη γνώμη σας. Περιμένω πως και πως να βρω λύση στο χάος μου…”

Καλησπέρα!

Πρώτη φορά νιώθω την ανάγκη να γράψω. Χρειάζομαι μια γνώμη από κάποιον ουδέτερο.

Είμαι 24 χρόνων κι έχω κάνει δύο σχέσεις -ας τις πω σχέσεις, αφού κράτησαν μόνο ένα-δυο μήνες. Κλασική περίπτωση που ο άλλος θέλει να περάσει καλά δυο-τρεις φορές και μετά “γεια”.
Πληγώθηκα, πόνεσα, άλλαξα σαν άνθρωπος. Έφτασα στο μηδέν πιστεύοντας πως δεν κάνω για σχέση, πως απλά πρέπει να το δεχτώ.

Η δεύτερη σχέση τελείωσε τον περασμένο Μάιο. Ο λόγος άγνωστος. Ήμασταν καλά και ξαφνικά το σκηνικό της απομάκρυνσης το ξαναζούσα. Λιγότερα τηλέφωνα, λίγες συναντήσεις και φυσικά η κορύφωση ότι δεν ήθελε να βγούμε για τα γενέθλιά μου με φίλες.

Ήμασταν μαζί ένα μήνα και για να νιώθει άνετα κάλεσα και φίλους του, όμως, μου είπε στο τηλέφωνο ότι δεν θα νιώθει άνετα με την παρέα μου, ενώ γνωριζόταν και με τις δύο κολλητές μου. Αφού είχα πληγωθεί και παλιότερα το πήρα σαν δείγμα ότι κι αυτός ίδιος είναι και απλά έκλεισα το τηλέφωνο.

Δεν ήθελα να πληγωθώ. Όμως ήμουν ερωτευμένη κι έκανα πρώτη κίνηση το ίδιο βράδυ. Από τότε, ήταν ψυχρός, τελείως θυμωμένος, με είπε εγωίστρια. Μόνο εγώ έκανα κινήσεις, ώσπου έπρεπε να ρωτήσω αν είμαστε μαζί ή αν θέλει να χωρίσουμε.

Η απάντηση ήταν: “όχι, δεν έχει να κάνει με σένα, καμία σχέση” κλπ. κλπ., όμως η στάση του ίδια. Δεν υπήρχε πουθενά. Κι εγώ με ένα μήνυμα, του μίλησα άσχημα και το τελείωσα.

Από τότε δεν με ενόχλησε ξανά κι εγώ προχώρησα. Μετά από λίγο καιρό, ήμουν και μόνη μου καλά. Όμως, το παρελθόν ξαναχτυπά και μετά από τέσσερις μήνες με πήρε τηλέφωνο.

Μιλήσαμε κανονικά. Ήθελε να βρεθούμε κι έκανε προσπάθειες. Υποσχόταν ότι θα τα αλλάξει όλα. Και πάλι του μίλησα άσχημα.

Όμως, λίγο η μοναξιά, λίγο ότι ένιωθα κάτι, ήθελα να βρεθώ μαζί του. Κι έγινε. Το είδα και σαν εκδίκηση. Τελικά, το αποτέλεσμα ήταν να δεθώ ακόμα πιο πολύ, να θέλω να είμαστε κανονικά μαζί. Αλλά όλα έδειχναν πως μας ένωνε το σεξ, αφού και οι συναντήσεις και τα τηλέφωνα ήταν λιγοστά.

Βρισκόμασταν μία φορά την εβδομάδα και τηλεφωνιόμασταν επίσης μία φορά τη μέρα. Εγώ ήμουν παράλογη ή όντως με ήθελε να περνάει καλά; Πολλές φορές το τελείωνα, αλλά έβρισκε τα κουμπιά μου και γυρνούσα. Απλά έλεγε να μην πιέζω καταστάσεις, ότι εγώ φταίω και οι ανασφάλειές μου, να δώσω χρόνο κλπ. κλπ. Δικαιολογίες. Και δεν με βλέπει μόνο για να περνάει καλά…

Όμως, ένα βράδυ, μου μίλησε κάπως άσχημα και κατάλαβα ότι δεν θέλει και πολλά πολλά, επειδή εγώ ήθελα να μιλήσουμε πέντε λεπτά πριν κοιμηθώ. Εκεί μίλησα πάλι άσχημα και αποφάσισα να το τελειώσω. Κι έτσι έγινε.

Μια εβδομάδα στεναχωρέθηκα κι εδώ και δυο μήνες ζω υπέροχα. Διασκεδάζω με τις φίλες μου και είμαι καλά. Φυσικά και θέλω μια σχέση, αλλά όχι να περάσω τα ίδια.

Και είπα, αν βρεθεί ένα καλό παιδί θα κάνω κάτι μαζί του κι ας μην μου αρέσει. Κι έτσι έγινε. Υπάρχει κάποιος, πολύ καλό παιδί, με καλή δουλειά, με θέλει πολύ, σκέφτεται το πιο πέρα. Θέλει σχέση και μόνο.
Κι ενώ στην αρχή με κολάκευε κι έλεγα θα κλείσω τα μάτια, ξαφνικά ένιωθα αηδία για αυτόν τον άντρα. Πραγματικά, τον βλέπω και αηδιάζω στη σκέψη ότι θα κάνω κάτι μαζί του.

Από την άλλη, φοβάμαι τη μοναξιά ή μην ξαναπληγωθώ. Και σε όλη αυτήν την πίεση, σκέφτηκα τον πρώην και του είπα τι νιώθω: “Ξέρω πως δεν μου αξίζεις, πως θες να περνάς καλά, αλλά σε σκέφτομαι και σκέφτομαι και την έλξη που είχαμε στις προσωπικές μας στιγμές…”. Κι αυτός μου έλεγε ότι του λείπω, ότι θέλει να με δει, ότι πάντα βιαζόμουν και τέτοια…

Όταν όμως αποφάσισα να μην κάνω τίποτα με το καλό παιδί -είμαι νέα, μπορώ να περιμένω να ερωτευθώ ξανά και να μην συμβιβαστώ- δεν ήθελα ούτε τον πρώην.

Γιατί; Ήθελα και θέλω να είμαι μόνη. Αλλά μιλάμε που και που.

Τελικά τι θέλω; Τι πρέπει να κάνω; Πείτε μου τη γνώμη σας. Περιμένω πως και πως να βρω λύση στο χάος μου…

Σέμι