Σοφία: “Άντε και χώρισες. Άσχημα. Του επιστρέφεις τα πράγματά του;”

Άντε και χώρισες. Άσχημα. Του επιστρέφεις τα πράγματά του;

Πολύς χωρισμός πέφτει στα τελευταία love stories που βλέπω… Το ‘χει η εποχή φαίνεται, τι να πω!

Λοιπόν φίλες μου, η κατάστασή μου: Με απατούσε για πολύ καιρό, το έμαθα, τον χώρισα. Έχει αφήσει όμως κάποια πράγματα στο σπίτι μου, τα οποία μου τα έχει ζητήσει πίσω (είναι πράγματα που έχει δανειστεί από άλλους, περισσότερο βιβλία) κι εγώ του είχα πει ότι θα του τα δώσω μέσω κοινού φίλου. Και είχα όντως σκοπό να του τα δώσω, ειδικά αφού ξέρω ότι κι ο ίδιος τα έχει δανειστεί.

Έλα όμως που όσο περνάει ο καιρός και το ζευγαράκι δεν νοιάζεται πλέον να κρυφτεί, τόσο περισσότερες λεπτομέρειες βγαίνουν στην επιφάνεια σχετικά με την κοροϊδία που έτρωγα στα μούτρα!

Το πιο χοντρό που έχω μάθει είναι ότι η σχέση αυτή υπάρχει για πολύ μεγαλύτερο διάστημα απ’ όσο μου είχε παραδεχτεί εκείνος! Εκείνος μου είπε ότι ήταν μαζί της για λίγους μήνες, αλλά πλέον δεν μιλάμε για μήνες, μιλάμε για πάνω από χρόνο!!

Πώς το έμαθα; Έκανε εκείνος το λάθος και αποθήκευσε στον υπολογιστή μου τον κωδικό για τα mail του. Παραδόξως, όσο ήμασταν μαζί δεν είχα σκεφτεί ποτέ να μπω και να τσεκάρω. Τόση εμπιστοσύνη έδειχνα…

Μέχρι που μπήκα πρόσφατα, αφού χωρίσαμε, και είδα… τα ακατονόμαστα! Κατινιά; Ίσως, αλλά τουλάχιστον έχω αδιάψευστο μάρτυρα τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν μου έβαλε κανείς λόγια, δεν είναι παραπληροφόρηση, είναι απλά αλήθεια!

Ερωτικά μηνύματα, ακόμα και γυμνές φωτογραφίες τους… Τα οποία λίγο πολύ περίμενα ότι θα δω, αυτό που με εξέπληξε όμως ήταν το πότε άρχισαν όλα αυτά!! Ούτε καν για το πότε άρχισε να τραβιέται μαζί της δεν μου είπε την αλήθεια!

Και λέω στον εαυτό μου: είναι δυνατόν; Αυτός με είχε φλομώσει στο ψέμα τόσο καιρό, δεν είχε τα κότσια να μου πει την αλήθεια -ούτε καν για τη διάρκεια της σχέσης του με εκείνη, κι έχει τα μούτρα να μου ζητάει τα πράγματά του πίσω;

Κι εγώ σκέφτομαι να φανώ κυρία και να του τα επιστρέψω; Γενικά έχω ένα κόλλημα να μη δώσω το δικαίωμα να με χαρακτηρίσει κανείς «κατίνα», αλλά πόσο πια κυρία να το παίξω; Άνθρωπος είμαι κι εγώ!!

Σοφία