Σοφία: “Εγώ με έναν γάμο 18 χρόνων και δύο παιδιά που λατρεύω. Αυτός μόνος”

ΤΟ ΧΘΕΣ…

Τον γνώρισα όταν ήμουν 16 χρόνων στο σχολείο. Ήταν συμμαθητής μου κι αρχίσαμε να κάνουμε πολλή παρέα. Ήμασταν αυτοκόλλητοι… μέχρι που ένα βράδυ τα φτιάξαμε.

Ένας έρωτας τρελός. Μια λατρεία. Συναισθήματα που μέχρι τώρα δεν έχω ξαναζήσει! Και μετά, η απόρριψη χωρίς μια εξήγηση… Ο συναισθηματικός θάνατος. Ήμουν ένα κουρέλι για πολύ καιρό. Άργησα πολύ να συνέλθω. Έχασα την αγάπη μου, αλλά και τον καλύτερό μου φίλο…

Μετά από ένα χρόνο περίπου γνώρισα τον τωρινό μου σύζυγο. Δέκα χρόνια μεγαλύτερό μου. Ήρθε ξανά ο έρωτας -όχι όπως με τον Γιάννη, αλλά τον ερωτεύτηκα. Κι αυτός εμένα!

Κλάματα τα βράδια, σκέψεις και πάντα αυτός στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Γιατί να μην είναι στη θέση του άντρα μου αυτός; Γιατί με άφησε; Γιατί δεν μπορούσα να τον ξεχάσω;

ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ…

Όλα αυτά τα χρόνια τον είδα ελάχιστες φορές στο δρόμο. Μόνο για ένα “γεια”. Μέχρι που γίναμε φίλοι στο facebook. Κι αρχίσαμε τα κλάματα. Εγώ μες στα ερείπια κι αυτός μες στα χαλάσματα… που λέει κι ο Βοσκόπουλος.

Εγώ με έναν γάμο 18 χρόνων που είχε βυθιστεί σε τέλμα και δύο παιδιά που λατρεύω. Αυτός μόνος.

Μου ζήτησε συγνώμη για τη συμπεριφορά του. Και ποιος θα τον κατηγορήσει; Ήταν μόνο 17 χρόνων τότε…

Μιλάμε ατελείωτες ώρες για τα παλιά -και τα τωρινά- και αφιερώνουμε ο ένας στον άλλο αμέτρητα τραγούδια αγάπης. Μου ξαναέδωσε ζωή… Άρχισα να με αγαπάω ξανά… Να χαμογελάω, να περιμένω το τραγούδι του, το μήνυμά του στο κινητό, τον χτύπο στο τηλέφωνό μου.

Μια μέρα συναντηθήκαμε…

Ήταν όνειρο; Ο Γιάννης στο αυτοκίνητό μου; Απέναντί μου να τον κοιτάω; Να τον ακούω, να μου μιλάει; Αδύνατον! Παιχνίδια του μυαλού μου είναι όλα αυτά… Όμως όχι. Συμβαίνουν. Είναι αλήθεια!

Από τη μία πλευρά “πετάω” από ευτυχία που μου συμβαίνουν αυτά… Δεν θέλω κάτι παραπάνω… Αυτά που μου δίνει μου είναι αρκετά… Κι από την άλλη, η πραγματικότητα…. Ο γάμος μου που ήδη είχε βαλτώσει… Τα παιδιά μου που τα λατρεύω…

Ακροβατώ σε ένα σκοινί… Δεν ξέρω τι θα γίνει… Αυτό που περιμένω τώρα είναι να τακτοποιήσω τα παιδιά μου στα κρεβάτια τους, να τελειώσω τις δουλειές μου και να τον συναντήσω στο διαδίκτυο. Κι αν είμαι τυχερή, το πρωί που θα ξυπνήσω θα βρω ένα τραγούδι αγάπης με δυο λόγια στα μηνύματά μου!

Σοφία