Σοφία: “Νιώθω ότι δεν μου φτάνει ο χρόνος που μου αφιερώνει.”

Έχω σχέση με έναν άντρα, ο οποίος είναι πέντε χρόνια μικρότερός μου. Γενικά είναι πολύ ώριμος και κατασταλαγμένος. Είχαμε βρεθεί σε κοινή παρέα, ώσπου μου ζήτησε να βγούμε και εν τέλει μου είπε ότι θέλει να είμαστε μαζί.

Του μίλησα ανοιχτά για τη διαφορά ηλικίας και για το γεγονός ότι δεν θα υπάρχει χρόνος να βρισκόμαστε λόγω της δουλειάς του και μου έλεγε διαρκώς πως αυτό που θέλει είναι μόνο είμαστε μαζί.

Όταν βρισκόμαστε περνάμε πολύ ωραία, συζητάμε, γελάμε και μπορώ να πω ότι οι απόψεις μας ταυτίζονται σε πολλά θέματα. Μου αρέσει πάρα πολύ που είμαι μαζί του. Και αντιλαμβάνομαι ότι αυτός νιώθει το ίδιο για μένα.

Από την αρχή μου ξεκαθάρισε πως δεν του αρέσει να στέλνει μηνύματα και να μιλάει με τις ώρες στη τηλέφωνο με αποτέλεσμα κάποιες φορές να μιλάμε μόνο 20 λεπτά την ημέρα ή και καθόλου, και να βρισκόμαστε δύο φορές την εβδομάδα.

Νιώθω ότι δεν μου φτάνει ο χρόνος που μου αφιερώνει. Θεωρώ ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να επικοινωνείς και να βρίσκεσαι με τον άντρα που αγαπάς. Και αυτός μου λέει πως θέλει να βρισκόμαστε πιο πολύ, αλλά δεν μπορεί. Ο μόνος λόγος που τσακωνόμαστε είναι η μη συχνή επικοινωνία. Και όταν γίνεται αυτό, καταλαβαίνω ότι νευριάζει, αλλά δεν μιλάει γιατί έχει παραδεχτεί πως έχω δίκιο.

Αν και είναι πολύ εσωστρεφής, τον τελευταίο καιρό μου έχει πει ότι δεν θέλει να με πληγώσει, ότι φοβάται μη με χάσει και πως θέλει να είμαστε για πάντα μαζί, γιατί είμαι ό,τι καλύτερο του έχει συμβεί. Κάποια άλλη στιγμή, λέγαμε κάτι άσχετο κι εκεί που γελούσαμε με παίρνει αγκαλιά και μου λέει ότι είναι πολύ ευτυχισμένος που είμαστε μαζί και ότι με αγαπάει!

Πιστεύετε ότι είναι υπερβολικό που με ενοχλεί που δεν επικοινωνούμε τόσο συχνά; Πώς να αντιμετωπίσω αυτήν την κατάσταση; Είναι κάτι που μπορεί να ξεπεραστεί;

Σοφία

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;