Πάντα άτυχη! Κι ακόμη είμαι 20 ετών…

Πάντα με ένα χαμόγελο… Πάντα το παιδί της παρέας… Και πάντα μόνη…!

Τα όνειρά μου να γκρεμίζονται το ένα μετά το άλλο. Οι σχέσεις μου καταραμένες!

Ο πρώτος όταν ήμουν 17. Εκείνος 30, ανώριμος. Δεν μου στάθηκε, δεν με φρόντιζε, δεν με αγαπούσε. Μόνο το σώμα μου ήθελε. Ένα τηλέφωνο κι εγώ έτρεχα. Το λάθος μου, χωρίς προφυλακτικό και αυτό θα το πληρώνω για πάντα.

Ο δεύτερος, εγώ 19 εκείνος 32. Ένας άνδρας ανασφαλής, εγωιστής, κακός. Βίαζε την ψυχή μου και μετά το σώμα. Με έκανε ό, τι ήθελε. Είχε τον τρόπο του. Νόμιζε πως με τα δώρα και με τα ταξίδια θα αγόραζε την ψυχή μου.

Στα μάτια του πάντα έβλεπα μίσος, ζήλια για όλους. Μου έκανε κακό μεγάλο…

Πάνε εφτά μήνες από τότε κι ακόμη νιώθω φόβο. Ξέρω πως δεν τελείωσα μαζί του. Αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεθούμε και δεν θα είναι για καλό…