Ειλικρινά δεν ξέρω τι να σου πω, Τάνια, για να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα. Το μόνο που δεν μου άρεσε καθόλου εδώ είναι ότι εκείνος ζήτησε το χρόνο του, αντί να σου πει τι συμβαίνει στ’ αλήθεια. Θα μπορούσε να κάνει κουβέντα μαζί σου για να σου πει ότι δεν τον καλύπτει πια αυτή η σχέση, για να ξέρεις πού βαδίζετε. Αν είχατε σχέση από τότε που ήσουν στο σχολείο, είναι λογικό, εφόσον ήταν η πρώτη σου σοβαρή σχέση, να σου φαίνεται αδιανόητο να είσαι χώρια με τον άνθρωπο αυτό. Ωστόσο, ειδικοί συμφωνούν ότι το μάξιμουμ χρονικό διάστημα για να ξεπεράσεις κάποιον είναι τα 2 χρόνια. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, όμως πίστεψέ με, εάν παρέλθουν δύο χρόνια, θέλεις-δεν θέλεις, με την καθημερινότητα, με τα διάφορα προβληματάκια και με τις ασχολίες που θα έχεις, θα το ξεπεράσεις. Θα σου έλεγα να μην επικοινωνείς τακτικά μαζί του, π.χ. μη σηκώνεις πάντα το τηλέφωνο ή απάντησέ του σε τυχόν μήνυμα την επόμενη μέρα. Όχι για να δείξεις σ’ εκείνον κάτι, αλλά μόνο και μόνο για ν’ αποδείξεις στον εαυτό σου ότι έχεις ζωή μετά από αυτόν. Ξεκίνησε από αυτό και θα δεις ότι όλα θα πάνε καλύτερα.

Θα σου πω εγώ τι έκανα και με βοήθησε πάρα πολύ. Αν θέλεις το ακολουθείς, αν θέλεις μην το ακολουθείς, όμως μη με κρίνεις σε παρακαλώ. Πέρασα κάποτε κάτι παρόμοιο, αν και η σχέση μας ήταν μόλις δύο ετών. Λοιπόν, για να τον ξεπεράσω, του έκανα μία… νεκρώσιμη ακολουθία (παρόλο που είναι ζωντανός ο άνθρωπος). Τύπωσα φωτογραφία του σε ασπρόμαυρο, την έβαλα σε μαύρη κορνίζα, άναψα κεριά κι έφερα ένα στεφάνι. Ένιωθα σα να του λέω το τελευταίο αντίο και θρήνησα, έκλαψα, άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο. Όλα αυτά, εννοείται, ιδιωτικά, χωρίς να το μάθει ποτέ κανείς. Κι όμως, με βοήθησε πολύ. Ήταν σα να έφυγε από τη ζωή, από τη δική μου κυρίως ζωή, κι εγώ τον αποχαιρέτησα χωρίς να τον κατηγορήσω ή να αναρωτιέμαι περαιτέρω το “γιατί”. Και μετά από μια βδομάδα που έτυχε να τον δω σε μία έκθεση και χαιρετηθήκαμε, για μένα ήταν σα να μη σήμαινε τίποτα, σα να είχε πεθάνει μέσα μου εκείνο το κομμάτι που τον ήθελε απεγνωσμένα. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, έκανα μια “κηδεία” στα συναισθήματά μου για εκείνον, κατάλαβες; Δεν ξέρω αν έχει κανείς δοκιμάσει κάτι τέτοιο, αλλά για μένα λειτούργησε. Ίσως να λετουργήσει και για σένα.

θα ηθελα να σε ρωτησω?εκεινος τι ηλικια εχει?γιατι αν ειστε συνομηλικοι κ ειστε μαζι απ το σχολειο και οι 2 τοτε για μενα η γνωμη μου ειναι διαφορετικη απ ολες.επειδη εχω καποια χρονια περισσοτερα απο σενα(αρκετα)θα μου επιτρεψεις να σου πω(λογω πειρας)πως οι αντρες -τα αγορια σε αυτην την ηλικια δεν μπορουν να ζησουν μονο με 1 γυναικα σε ολη τους την ζωη.η σχεση σας διηρκησε 8 χρονια,απ τα μαθητικα σας χρονια!εκεινος εφυγε κοριτσακι μου οχι επειδη δεν σε θελει αλλα επειδη θελει να δοκιμασει και αλλες γυναικες ,να παρει εμπειριες ως αρσενικο που ειναι και εχουν απολυτο δικιο.ακομα και για εμας τις γυναικες ειναι ετσι αλλα σε λιγοτερο βαθμο.εκεινος με τα χρονια να εισαι σιγουρος οτι σε εσενα θα ξανα γυρισει.ετσι γινεται συνηθως στους παιδικους ερωτες.εσυ τωρα προσπαθησε να μην σκεφτεσαι,βγες,διασκεδασε,απεκτησε και αλλα ενδιαφεροντα.γνωρισε κοσμο οχι απαραιτητως να κανεις κατι ερωτικο αλλα για δημοσιες σχεσεις να ξεχαστεις.μην πιεσεις ποτε τον εαυτο σου εφοσον δεν εισαι ετοιμη να κανεις κατι με καποιον για να τον ξεχασεις.δεν ειναι αποτελεσματικο.το οτι δεν σου αξιζει δεν μπορω να το πω.εχει και αυτος τα δικια του,την νιοτη του,τον αντρισμο του να αποκτησει εμπειριες και να παει και με αλλες γυναικες και ειναι φυσικο.καλυτερα να τα κανουν τωρα παρα αργοτερα οταν μεγαλωσουν.αυτη ειναι η φυσικη εξελιξη των αντρων.εσενα σε αγαπησε,8 χρονια ηταν αυτα.αλλα ηθελε και τον χρονο του να δοκιμασει και αλλα.οταν μεγαλωσεις και περασουν τα χρονια θα με θυμηθεις….ειμαι σιγουρη.καλη τυχη και να εισαι δυνατη στη ζωη σου!