Γεια σας!
Εδώ και τρεις μήνες έχω αρχίσει να βγαίνω με κάποιον ο οποίος είναι εφτά χρόνια μικρότερός μου. Εγώ είμαι 36. Είπα να ασχοληθώ, μιας και δεν έπαιζε κάτι άλλο στη ζωή μου, με την προϋπόθεση ότι δεν θα εμπλακώ συναισθηματικά.
Τα πράγματα δεν έρχονται όμως όπως τα προγραμματίζεις και τον τελευταίο καιρό πιάνω τον εαυτό μου να έχει ερωτευθεί. Οι φίλοι μου δεν βρίσκουν κάποιο πρόβλημα σε αυτό. Βρίσκω εγώ όμως. Είμαι 36. Κι αυτό που επιθυμώ σε αυτή τη φάση της ζωής μου είναι κάτι σοβαρό και σταθερό, κάτι που δεν μπορεί να μου το προσφέρει εκείνος γιατί είναι σε εντελώς διαφορετική φάση ακόμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κάθε μέρα αποφασίσω να το σταματήσω και τελικά κάνω πίσω γιατί δεν μπορώ. Ούτε μπορώ να του μιλήσω για τις επιθυμίες μου. Μου το έχει κάνει σαφές ότι δεν είναι στα άμεσα πλάνα του η σοβαρή δέσμευση. Ούτε όμως έχει παίξει και κάτι άλλο στη ζωή μου.
Πείτε μου, τι θα κάνατε στη θέση μου; Πιστεύετε ότι είμαι υπερβολική; Δεν έχω περιθώρια να χάνω χρόνο και νομίζω ότι αυτό κάνω…
Σας ευχαριστώ,
Τάνια
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Φαίνεται ότι την απόφασή σου την πήρες, μένει μόνο να την εφαρμόσεις. Δεν έχει σχέση τι πιστεύουν οι άγνωστοι, αλλά εσύ που το ζεις και ξέρεις καλύτερα. Αφού εκείνος είπε τα θέλω του, δε πρέπει να τα πεις και εσύ?
Τανια μου, σκεψου απλα τι θελεις να κανεις στην ζωη σου γιατι τα χρονια περνανε.
Εαν θελεις απλα να περνας καλα και να εχεις σχεση με καποιον που να περνατε ομορφα τοτε μπορεις να μεινεις σε αυτη τη σχεση..
Εαν ομως εισαι απο τις γυναικες που θελουν γαμο, παιδια, οικογενεια. Τοτε προφανως, το καταλαβαινεις και εσυ η ιδια οτι ο ανθρωπος αυτος δεν κανει γιατ ειναι αλλες οι αναγκες του σε αυτη τη φαση της ζωης του..Ας μην ξεχναμε οτι οι αντρες ωριμαζουν πολυ πιο αργα απο οτι εμεις.
Εγω θα προτινα, ειτε αποφασισεις να μεινεις μαζι του, ειτε να χωρισετε, να του μιλησεις για τις δικες σου αναγκες, χωρις να του πεις οτι θελω να μου εκπληρωσεις εσυ αυτες μου τις επιθυμιες και τις αναγκες μου. Απλα να του αναφερεις τους στοχους σου απο δω και περα. Αν δεν μπορειτε να συμβαδισετε τοτε καλυτερα να το τελειωσεις..
Καλη τυχη σε οτι κ αν επιλεξεις να κανεις..Ξερω ειναι δυσκολο πολυ να διωξεις καποιον με τον οποιο εχεις δεθει αλλα οι σχεσεις ερχονται κ φευγουν..Απο κει και περα πρεπει να κοιταξεις τον εαυτο σου και τις αναγκες σου.
Φιλικα.
Κλασσικά είσαι 37 και στην πέφτουν πλέον πιτσιρικάδες! Τα 7 χρόνια δεν ειναι θέμα, και άλλες είναι μεγαλύτερες αλλά πατρεύονται μικρούς και κάνουν παιδιά. Αν δεν είναι στα άμεσα σχέδιά του, καλύτερα να φύγεις γιατι μπορεί να ξυπνήσεις μια μέρα 45 και να είσαι ακόμα εκεί και ούτε παιδί θα μπορείς να κάνεις ούτε τιποτα. Πιτσιρικάδες για να περνάς καλά εχει πολλούς εκεί έξω..
Κοπελα μου εχεις ηδη απαντησει στο ερωτημα σου και δεν το εχεις καταλαβει. Οταν ειπες οτι ξεκινησες κατι με την προυποθεση να μην εμπλακεις συναισθηματικα με αυτον τον αντρα γιατι το ειπες? Προφανως δεν ηταν ο τυπος που δεσμευεται και φοβοσουν. 7 χρονια ειναι πολλα ομως δεν ειναι και αυτος κανενα μικρο παιδακι. Πολλοι αντρες παντρευονται στα 30 τους. Οποτε λοιπον το προβλημα ειναι οτι μαλλον δε σε θελει αρκετα και το βλεπεις και για αυτο καλυτερα να αποχωρηεις απο αυτη τη σχεση. Δεν ειναι θεμα διαφορετικων στοχων ειναι θεμα σεβασμου προς τον εαυτο σου.
Ο έρωτας συνήθως μας αποκαλύπτει νέες ανάγκες που δεν ξέραμε ότι είχαμε, η ταρακουνάει τα θεμέλια αυτών που νομίζαμε ότι έχουμε.Είναι φανερό ότι η επιθυμία (δική σου και κοινωνικά κατασκευασμένη) της απόκτησης παιδιού είναι μεγαλύτερη από την εμπειρία που έχεις τώρα. Η ηλικιακή διάφορα δεν είναι καθόλου πρόβλημα. Κάθε σχέση είναι ρίσκο, μπορεί ο σύντροφος σου να μην θέλει τώρα αλλά να θέλει σε πέντε χρόνια (μπορεί να μην θέλει με εσένα αλλά να θέλει αργότερα με κάποιαν άλλη). Μπορεί η σχέση σας να μην αντέξει για άλλους λόγους, μπορεί ο επόμενος που θα θέλει παιδιά να είναι σκάρτος σύντροφος. Μπορεί οι επόμενοι να καταλάβουν αμέσως ότι τους βλέπεις ως μέσο για την απόκτηση παιδιού και όπου φύγει φύγει. Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν πάντα τα ρίσκα τους και εγγυήσεις δεν μπορεί να σου δώσει ούτε ο ίδιος σου ο εαυτός. Εσύ επιθυμείς την απόκτηση παιδιού (που αυτή την στιγμή είναι απλώς αποκύημα της επιθυμίας σου και όχι ανεξάρτητο ανθρώπινο ον για το οποίο θα είσαι απέραντα υπεύθυνη και του οποίου οι ατέλειωτες και συνεχείς ανάγκες είναι απόλυτη προτεραιότητα) περισσότερο από τον έρωτα που ζεις τώρα με αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο; Περισσότερο από την εμπειρία που βιώνεις εσύ ως άνθρωπος τώρα; Αν ναι, τότε έχεις ήδη απαντήσει την ερώτηση σου και είναι απορίας άξιον ότι δεν έχεις ήδη χωρίσει. Η μήπως περιμένεις αυτός να αλλάξει ξαφνικά ριζικά τον τρόπο ζωής του, να αναλάβει τεράστιες και απόλυτες ευθύνες για τις οποίες δεν είναι έτοιμος (και τις οποίες δεν επιθυμεί να αναλάβει) ούτως ώστε όλες οι δικές σου επιθυμίες να πραγματοποιηθούν;
Θα συμφωνησω απόλυτα με την Ευη. Και νομιζω οτι εχεις ήδη αποφασίσει τι ειναι σωστο για σενα.