Θανάσης: “Θα ήθελα να ακούσω κάποιες γυναικείες απόψεις αν γίνεται…”

Δεν ξέρω αν και κατά πόσο επιτρέπεται να μοιραστώ την ιστορία μου εδώ μαζί σας αλλά θα ήθελα να ακούσω κάποιες γυναικείες απόψεις αν γίνεται.

Είμαι 26 χρόνων και η πρώην κοπέλα μου 25. Όλα ξεκίνησαν πέρισυ τον Απρίλιο που ήρθαμε πιο κοντά και ξεκινήσαμε μια σχέση. Γνωριζόμασταν μήνες πριν σε φιλικό επίπεδο, από την πρώτη στιγμή όμως μου έδειξε ενδιαφέρον και κατάλαβα πως με είχε ερωτευτεί.

Στην αρχή δεν ήθελα να κάνω σχέση μαζί της παρόλο που σαν φίλοι περνούσαμε τέλεια. Τελικά τον Απρίλιο του 2012 τα φτιάξαμε κάνοντας από κοινού την κίνηση και για ένα μήνα περνούσαμε υπέροχα.

Τον Μάιο όμως έφυγα φαντάρος. Καθ’ όλη τη διάρκεια του στρατού εκείνη ήταν δίπλα μου, με στήριζε συνεχώς παρόλο που είχαμε και 300 χιλιόμετρα απόσταση. Εμένα αυτή η απόσταση και οι δυσκολίες του στρατού, όπως κι ένα οικογενειακό πρόβλημα υγείας που μας βασανίζει ακόμη στο σπίτι με αποξένωσαν αρκετά με αποτέλεσμα να μην φέρομαι εντάξει στην σχέση μας και να την πληγώσω πολλές φορές.

Απομακρυνόμουν και αυτή όπως είναι λογικό ήθελε να με βλέπει συνεχώς και μου έκανε παράπονα. Με όλα αυτά μου ήταν δύσκολο να διαχειριστώ την κατάσταση. Σε αυτό το διάστημα χωρίσαμε 3 φορές, τα ξαναβρήσκαμε όμως σχεδόν κατευθείαν.

Η τρίτη φορά, τον Φεβρουάριο μετά την απόλυσή μου, ήταν και η τελευταία. Από τότε βρισκόμαστε σπάνια και μόνο σε κοινές παρέες. Εγώ έχω κάνει προσπάθειες να προχωρήσω σε νέες σχέσεις οι οποίες απέτυχαν. Μαθαίνω όμως από κοινούς φίλους ότι ρωτάει για μένα και για το αν έχω προχωρήσει.

Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να τη σκέφτεται, βλέπω φωτογραφίες μας, διαβάζω μηνύματά μας. Σκέφτομαι πως είναι η μοναδική που έχει δώσει το 100% της σε μένα και μου έχει πει σε αγαπώ με δάκρυα στα μάτια.

Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να επιδιώξω επανασύνδεση αλλά φοβάμαι μη γίνει κάτι και την ξαναπληγώσω. Τί με συμβουλεύετε να κάνω;

Θανάσης