“Θέλω να τον βρίσω, να τον κάνω ξεφτίλα, να τον πλακώσω στα χαστούκια”

Τι κάνεις όταν μαθαίνεις ότι ο -προσφάτως- πρώην σου είχε δύο χρόνια παράλληλη σχέση;

Ναι, για χωρισμό θα μιλήσω κι εγώ κορίτσια!
Λοιπόν, είμαι 24 χρόνων και πριν λίγο καιρό χωρίσαμε με τον επί τέσσερα χρόνια φίλο μου. Η αφορμή ήταν η αποκάλυψη τρίτου προσώπου. Φυσικά, οι αιτίες ήταν πολλές. Πάντα φταίνε και οι δυο, αλλά ας μην εστιάσουμε σε αυτό.

Όταν έγινε η επίμαχη κουβέντα, μου είπε ότι τα έχει μαζί της μόλις τους τελευταίους 8 μήνες. Εγώ φυσικά τον έδιωξα με τις κλωτσιές, ενώ εκείνος είχε πέσει σχεδόν στα πόδια μου, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ “συγγνώμη που σε πλήγωσα, σε θέλω, η σχέση μου μαζί της δεν σημαίνει τίποτα, ήταν απλά μια αντίδραση στη δική μας ρουτίνα, ας ξαναρχίσουμε τα πάντα από την αρχή”.

Τώρα, κατόπιν εορτής, μαθαίνω ότι με τη δεσποινίδα νταραβερίζεται για σχεδόν 2 χρόνια! Δεν έχει σημασία πως το έμαθα, αλλά είναι απόλυτα σίγουρο, πιστέψτε με. Όπως πολύ επιτυχημένα σχολίασε η κολλητή μου, αυτός κάλυπτε τα κενά της σχέσης μας με την άλλη, πριν αυτά καλά καλά δημιουργηθούν!

Θέλω πάρα πολύ να τον σκυλοβρίσω, να καταλάβει ότι κάποια στιγμή, έστω και αργά… και οι κερατάδες ξυπνάνε!

Δεν μπορώ να πιστέψω πως έπεσα τόσο έξω με αυτόν τον άνθρωπο, πως χάλασα τόσα χρόνια από τη ζωή μου μαζί του. Γενικά είμαι τύπος αρκετά χαλαρός στις σχέσεις μου. Ναι μεν ζηλεύω, αλλά αφήνω πάντα στον άλλο το χώρο του π.χ. να βγαίνει μόνος του με φίλους, γιατί το ίδιο θέλω κι εγώ για μένα.

Πίστευα ότι αυτό εκτιμάται από τους άντρες που συνήθως παραπονιούνται ότι οι γυναίκες γινόμαστε πιεστικές, αλλά τελικά όλοι θέλουν να τους έχεις από κοντά! Δεν μου είχε δώσει ποτέ κανένα δικαίωμα. Πρόσεχε, βλέπεις!

Θέλω να τον βρίσω, να τον κάνω ξεφτίλα σε όλους τους φίλους, να τον πλακώσω στα χαστούκια, ούτε κι εγώ δεν ξέρω τι θέλω να κάνω! Οι φίλες μου με συμβουλεύουν να μην κάνω βιαστικές κινήσεις και εκτεθώ, αλλά εγώ πιστεύω ότι στη βράση κολλάει το σίδερο. Κι όσο πιο αργά αντιδράσω, τόσο περισσότερο θα φανεί ότι “αχ, η καημένη ακόμα ασχολείται!”. Βοήθεια!!!

Υ.Γ. Να σημειώσω ότι πριν μάθω για τα δύο χρόνια, ήμουν αρκετά καλά και ψύχραιμη με τον χωρισμό. Ναι μεν με απάτησε, αλλά η σχέση δεν πήγαινε άλλο. Το έβλεπα κι εγώ ότι είχε έρθει η ώρα του τέλους. Τώρα βέβαια, έχω φουντώσει από οργή, και προς εκείνον, αλλά και προς τον εαυτό μου…