Δεν θέλω να πω πολλά, απλά θέλω να μοιραστώ αυτό που νιώθω με όσα κορίτσια κι αγόρια έχουν περάσει ή περνάνε από αυτή τη φάση του χωρισμού.

Είμαι πολύ χάλια… Ενώ γενικότερα βγαίνω, όταν τον πετυχαίνω έξω νευριάζω -πάνω από όλα με εμένα την ίδια που πίστεψα στα λόγια του- και ξεσπάω στους φίλους μου. Ξέρω ότι δεν είναι σωστό.

Βγαίνω μόνη αργά το βράδυ, γυρνάω στην πλατεία και κάθομαι, αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Ξεκίνησα και γυμναστήριο μπας και αρχίσω να κοιτάω τον εαυτό μου, να ασχολούμαι με την παρέα μου (την οποία πάω να χάσω) και να κάνω μια καινούρια αρχή…

Απλά θέλω να μου πείτε κι εσείς πως έχετε ξεπεράσει ή ξεπερνάτε όλη αυτή τη φάση. Πόσο υπομονή ρε παιδιά;

Vicky