Χριστίνα: “Τα χρονικά μου περιθώρια για να κάνω παιδί στενεύουν…”

Γεια σας!
Θα χρειαστώ κι εγώ την άποψή σας μιας και βρίσκομαι σε μια δύσκολη φάση της ζωής μου.

Είμαι 38 χρόνων και γνώρισα κάποιον ένα χρόνο μεγαλύτερό μου. Παντρεμένος, χωρισμένος με ένα παιδί. Μου αρέσει πάρα πολύ, με φλερτάρει με πολύ ωραίο τρόπο, με διεκδικεί έξυπνα, αλλά όπως καταλαβαίνετε -για να γράφω εδώ- υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Το πρόβλημα είναι ότι από κάποιες κουβέντες που έχουμε κάνει έχω καταλάβει ότι δεν είναι και τόσο θερμός στο να ξαναπαντρευτεί και στο να κάνει κι άλλο παιδί. Η προηγούμενη εμπειρία του δεν ήταν και η καλύτερη και το διαζύγιο δεν ήταν εύκολο.

Εγώ όμως όπως σας είπα και στην αρχή είμαι 38. Τα χρονικά μου περιθώρια για να κάνω παιδί στενεύουν και είναι κάτι που θέλω να κάνω. Όταν του το είπα, πάνω στη συζήτηση, μου απάντησε γενικά και αόριστα… Ότι ποτέ δεν ξέρεις η ζωή τι θα σου φέρει, πάμε και όπου βγει…

Εκείνος όμως δεν έχει να χάσει κάτι. Έχει κάνει όλα όσα ήθελε να κάνει στη ζωή του. Κι εγώ δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Κάτι που με αναγκάζει να σκέφτομαι και έτσι πριν ξεκινήσω μια ιστορία, αν δηλαδή έχει προοπτικές. Και αυτή η ιστορία, χωρίς να μου το έχει αποκλείσει ξεκάθαρα, με προβληματίζει.

Από την άλλη, δεν έχει παίξει και κάτι άλλο ενδιαφέρον στη ζωή μου. Αν μπλέξω σε μια ιστορία όμως που δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, θα χάσω πολύτιμο χρόνο και ίσως παγιδευτώ μιας και θα είμαι ερωτευμένη και δεν θα μπορώ να φύγω. Κι από την άλλη, πως μπορείς να ξεκινάς μια σχέση με προϋποθέσεις. Το ξέρω ότι πρέπει να την αφήσω να τσουλήσει και όπου πάει…

Αν όμως δεν πάει εκεί που θέλω, θα έχω χάσει χρόνο, τον οποίο δεν νομίζω ότι έχω. Οι σκέψεις μέσα μου έχουν γίνει ένα κουβάρι. Δεν μπορώ να αποφασίσω, δεν μπορώ να βγάλω άκρη και είπα μήπως με βοηθήσουν οι γνώμες σας.

Γενικά είμαι άνθρωπος που λειτουργώ αυθόρμητα και με την καρδιά. Και τώρα καλούμαι να αποφασίσω με τη λογική και αδυνατώ.

Τι θα κάνατε στη θέση μου;

Χριστίνα