Καλησπέρα στην όμορφη παρέα σας!!!
Λέγομαι Χρύσα και είμαι 28 χρόνων. Βρίσκομαι σε μια περίεργη κατάσταση και θα ήθελα να μοιραστώ αυτό που με προβληματίζει…
Για τέσσερα χρόνια ζούσα μια αρρωστημένη κατάσταση με κάποιον που ήμουν πολύ ερωτευμένη και απόλυτα δοσμένη! Φυσικά ήταν μια ακόμα περίπτωση -όπως έχει τύχει σε πολλές- που ο άλλος δεν είναι τόσο διαθέσιμος και που δεν γίνεται ποτέ σαφής. Αιωρούνταν κάτι σε σχέση, κάτι ελεύθερο και όταν καταλήγαμε κάπου ξανά πάλι να ισχύει το άλλο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ώσπου είναι αλλού, σε νέα σχέση σοβαρή με μέλλον. Χωρίς να φανώ μελό αυτός ο άνθρωπος ειλικρινά με τσάκισε, με άλλαξε, ακόμα κι όταν υπήρχαν τα δείγματα επέλεγα απλά να τον αγαπώ με κάθε τίμημα, ακόμα κι αν έμενα μόνη για πάντα.
Και εκεί θέλω να καταλήξω: στο μόνη… Γιατί ενώ πέρασε πολύς καιρός, εγώ είμαι ακόμα εκεί. Όχι αρρωστημένα, ότι ότι θέλω να γυρίσω, αλλά ό,τι νιώθω υπάρχει ακόμα και θα υπάρχει.
Έχω πολλές ευκαιρίες, γνωρίζω κόσμο, επικοινωνώ, φλερτάρω, με πλησιάζουν, αλλά ποτέ δεν το συνεχίζω πιο πέρα… Είτε δεν είναι κατάλληλοι για σχέση, είτε εγώ δεν θέλω, δεν μου κάνουν, κατά το ήμισυ γιατί ίσως κάποιοι να κάνουν, αλλά να μη θέλω εγώ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και ο κατάλληλος εμφανίστηκε πάλι μπροστά μου. Ίσως είμαι τυχερή μέχρι τώρα και υπήρχε άλλη μία περίπτωση σοβαρή. Και εννοώ κάποιος που να νοιάζεται πραγματικά, να θέλει να δώσει, ακόμα και να προχωρήσει με σκοπό σοβαρό, αλλά… τι έχει σημασία: τι θέλουν εκείνοι ή εγώ; Ή ο περίγυρος;
Όλοι γύρω μου, μου τονίζουν την ηλικία μου, πως σιγά σιγά πρέπει να σκεφτώ διαφορετικά και να δίνω ευκαιρίες αλλιώς δεν θα μου αρέσει και δεν θα μου κάνει κανένας.
Πρέπει να μπω σε διαδικασία παντρειάς. Και όσο το ακούω και το σκέφτομαι αγχώνομαι. Πιέζομαι. Σε αυτήν τη φάση της ζωή μου δεν θέλω να είμαι με κανέναν, δεν μπορώ να αγαπήσω κάποιον άλλο και με πιάνω να σκέφτομαι ότι θα έκανα κάτι με τον συγκεκριμένο άνθρωπο που ενδιαφέρεται μόνο και μόνο γιατί ίσως είναι η τελευταία μου ευκαιρία, γιατί θα μείνω μόνη και δεν θα κάνω οικογένεια.
Τι να κάνω; Σταματάει ποτέ η δίψα για έρωτα; Παίζει ρόλο η ηλικία; Υπάρχει τρένο που χάνεται; Και μετά τι; Πώς επιλέγουμε σωστά; Υπάρχει δίλημμα: λογική ή καρδιά;
Χρύσα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Γειά σου Χρύσα!!
Μόλις διάβασα την ιστορία σου! Μα πόσο μοιάζουμε!!!! Μάλλον μοιάζαμε! Το μόνο που έχω να σου πω, είναι ν’ ακούς την καρδιά σου και τον εαυτό σου και ΜΟΝΟ. ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ. Η ηλικία δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να περνάς καλά, και σιγά σιγά θα βρεις αυτο που ζητάς. Εγώ παντρεύτηκα στα 35 μετά απο 8 μήνες σχέση. Ούτε καν πριν ένα χρόνο δεν είχα φανταστεί τι θα γινόταν και εγώ σκεφτόμουν οτι μεγαλώνω. Αλλά αυτο δε σε πάει μπροστά! ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ και ΠΩΣ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ! Όποιος σου λέει οτι είναι καιρός να σκεφτείς για παντρειές, μάλλον δεν κοιτάζει τη δική του καμπούρα και ανακατεύεται με τις ζωές των άλλων. Εσύ να είσαι ευτυχισμένη! Δε χρειάζεται να ξεκινήσεις μια σχέση με σκοπό το γάμο, χαλαρά, όσο το δεις χαλαρά τόσο το καλύτερο και φυσικά αυτο θα σε βοηθήσει να ξεκολλήσεις απο τον άλλον. Κοίτα λίγο την πάρτη σου!
Φιλιά
ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΕΤΣΙ,ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΝΤΡΕΙΑΣ,ΕΙΜΑΙ 34 ΧΡ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΑΚΟΜΑ,ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Κ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΒΗΜΑ…ΖΗΣΕ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ,ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΣΟΥ ΠΡΙΝ ΔΕΣΜΕΥΤΕΙΣ.ΑΣΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΥΡΟ,ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ Κ ΘΑ ΠΙΕΖΕΣΑΙ ΠΑΝΤΑ…ΕΤΣΙ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ Κ ΓΩ ΚΑΠΟΤΕ.Κ ΕΙΠΑ ΤΕΛΟΣ,ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ,ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΤΛ.ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.
Ειμαι 30! το θεμα παντρεια ,το ακουω απο τον περιγυρο απο τα 25 μου…πλεον δεν ασχολουμαι …να ζεις τη ζωη σου οπως θελεις εσυ… Εννοειται οτι καποια στιγμη θα κανεις οικογενεια αλλα αυτα δεν μπαινουν σε χρονοδιαγραμα….ποιος μπορει ν σου πει τι θα συμβει αυριο, το ποτε και ποιος εινια ο καταλληλος για σενα….ολα εινα θεμα τυχης και καταλληλων συγκυριων…δεν υπαρχει χαμενο τρενο αν εσυ δεν παραιτηθεις!
Χρύσα, εύλογοι οι προβληματισμοί σου, αρκεί να μην αναλώνεσαι σε αυτούς. Αν δε νιώθεις έτοιμη να κάνεις σχεση, μην κάνεις. Αλλά μην αναμασάς το παρελθόν, αν αυτό δεν έχει πια κάτι να σου προσφέρει και να σε πάει ένα βήμα παρακάτω. Δηλαδή ναι, κάτσε σκέψου τι πήγε στραβά, τι δε θες να ξαναζήσεις και πώς θα το χειριστείς την επόμενη φορά, αλλά σκέψεις του τύπου “με τσάκισε”, “τον αγαπώ ακόμα και θα υπάρχει πάντα κάτι”, “είμαι ακόμη εκεί” δε βλέπω σε τι μπορούν να σε βοηθήσουν. Αντιθέτως σε κρατούν πίσω, ενώ η ζωή τρέχει μπροστά. Δεν είναι για να αγχώνεσαι, αλλά για να συνειδητοποιήσεις μήπως αφήνεις τη ζωή σου να περνάει ανώφελα. ‘Αλλωστε, όπως η ίδια λες, αυτή η ιστορία ήταν πριν πολύ καιρό. Δεν καταλαβαίνω τι περιμένεις (μάταια, ίσως) και δεν παίρνεις το επόμενο τρένο, είτε μόνη σου είτε με κάποιο συνταξιδιώτη. ʼσε το παρελθόν στο παρελθόν και προχώρησε παρακάτω.
Και μόλις παντρευτείς θα σε ρωτάνε πότε θα κάνεις παιδί. Και μετά πότε θα κάνεις το δεύτερο γιατί απαπα μονο του θα μείνει? Και όταν τα κάνεις όλα αυτά τότε θα θεωρείσαι μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη; γυναίκα!!! Η επιλογή είναι δική σου ή ακούς τον κόσμο ή πας όπως σε πάει η ζωή
Χρύσα μου δύο είναι οι δρόμοι που μπορείς να διαλέξεις.Ο ένας είναι αυτός της λογικής.Αυτός που θα σε οδηγήσει σε ασφαλή μονοπάτια,κάπου που πιθανότατα δε θα ξαναπληγωθείς και που σίγουρα θα ευχαριστήσεις όλους τους άλλους. Αν επιλέξεις αυτόν τον δρόμο κάπου στο μέσο αναρωτήσου είμαι πραγματικά ευτυχισμένη;Κάνω αυτή τη στγμή αυτό που θέλω εγώ;Νομίζω ότι η απάντηση σου θα είναι όχι..
Ο άλλος είναι εκείνος της καρδιάς.Είναι αυτός που μπορεί να σε οδηγήσει σε λάθη αλλά και στην απόλυτη ευτυχία. Αυτή που όλοι θεωρούμε άπιαστη αλλά κανένας δεν παύει να την αναζητάει..
Αυτό λοιπόν που θέλω εγώ να σου πω είναι πως είναι κρίμα να καταδικάσεις τον εαυτό σου σε μια σχέση συμβατική μόνο και μόνο για τα πρέπει..Είσαι πολύ μικρή ακόμα για να σκέφτεσαι έτσι.Ο πραγματικός έρωτας θα έρθει στη ζωή σου εκεί που δεν τον περιμένεις.Και τότε θα δεις πόσο άξιζε αυτή η αναμονή…
Το θέμα είναι να ξεκολλήσει το μυαλό σου απο αυτήν την αρρωστημένη κατάσταση με τον αντρα που δεν μπορείτε να είστε μαζί ….Τον έχεις εξειδανικέυσει στο μυαλό σου μου φαίνεται και νομίζεις οτι όποιος άλλος και να έρθει στην ζωή σου θα είναι απλά κατώτερος του—Σκέφτηκες οτι ο λόγος που είσαι κολλημένη μαζί του είναι γιατι ξέρεις οτι δεν μπορείς να τον έχεις ??? —Και τον θεοποιείς στο μυαλό σου και ο φάυλος -κύκλος συνεχίζεται …..Αν μπορούσατε να είστε μαζί θα έβλεπες οτι και αυτός είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους , δεν έχει κάτι ιδιαίτερο απλά εσύ τον βλέπεις έτσι …..Για να ξέκολλησει λοιπόν το μυαλό σου πρέπει να δώσεις μια ευκαιρία και σε κάποιον άλλο να μπεί στην ζωή σου ….Δε σου λέω να τον παντρευτείς με το καλημέρα , ούτε να μπεις σε σοβαρή σχέση κατευθείαν …απλά να περάσεις χρόνο μαζί του , να δεις αν ταιριάζετε και απο εκεί και πέρα βλέπεις πως θα πάνε τα πράγματα …..Αλλά μην έχεις υπερβολικές προσδοκίες …..ο κάθε άνθρωπος που γνωρίζουμε δεν μπορεί να είναι κατευείαν ο έρωτας της ζωής μας , ούτε να αισθανθείς αμέσως το τρελό πάθος και το συγκλονιστικό συναίσθημα …αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες ….Πρέπει να δώσεις χρόνο και χώρο στον αλλον για να ανθίσει κάτι μεταξύ σας …..Όσον αφορά τον Γάμο κ.τ.λ κακώς κάθεσαι και ακούς τον περίγυρο και αγχώνεσαι …Αν είναι να έλθει στην ζωή σου , ας έλθει …..Δεν το κυνηγάμε αυτό , ούτε ξεκινάς μια σχέση λέγοντας οτι εγώ με αυτόν τον άνθρωπο θα παντρευτώ ….Ξέκινας την σχέση και αν σου προκύψει , προέκυψε …..Αρα κακώς αγχώνεσαι και προκαταβάλλεσαι …..Επίσης 28 χρονών δεν σε πήρανε και τα χρόνια …..Το θέμα είναι να κάνεις πρώτα ένα μικρό βήμα και να ξεκολλήσεις το μυαλό σου απο την απέλπιδη σχέση που έχεις μπλεχτεί ….Μετά όλα τα άλλα θα έρθουν απο μόνα τους ….Κάντο όμως ….