Με χώρισε με sms! Μοντέρνος ή …. ;

Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας. Έχετε μήνυμα στο κινητό σας. Έχετε μήνυμα στον τηλεφωνητής σας. «Σ’ αγαπώ, σε λατρεύω, χωρίζουμε». Αλληθωρίζουν τα ματάκια σας; Βουίζουν τα αυτάκια σας; Τα παίρνετε στο κρανίο; Αυτός που πρέπει να τα ακούσει δεν είναι απέναντι σας. Είναι off line. Είναι απενεργοποιημένος. Είναι εξαφανισμένος. Μήπως είναι μοντέρνος; Εκτός δηλαδή από μαλ!@#$%^&*.

Τα μυστήρια της φύσης. Τα επτά (δεκατέσσερα μαζί με τα καινούρια) θαύματα του κόσμου. Οι άντρες. Το ανεξήγητο σε συναρπάζει. Γιατί περί μεταφυσικής ο λόγος. Δυσκολεύονται να σε προσεγγίσουν, δυσκολεύονται και να σε αφήσουν. Για την ακρίβεια, δεν σ’ αφήνουν. Σε κάνουν «αποστολή», «προώθηση», «delete». Εύκολα και ανώδυνα μέσα από ένα sms, ένα mail, μια εξαφάνιση, ένα τίποτα. Όχι όλοι, ευτυχώς…

Η ιστορία μου θα μπορούσε να ειπωθεί ως μια ακόμα άδοξη μελό αισθηματική περιπέτεια, αλλά είναι απλά γελοία. Φαντάσου δηλαδή τον εαυτό σου να σαβουριάζεται με τα ψηλοτάκουνά σου καταμεσής της Ερμού και εσύ να σκας στα γέλια. Και ας έχεις χτυπήσει. Και ας έχεις πονέσει. Αλλά αυτό που σε πονάει περισσότερο σε έναν αναπάντεχο χωρισμό μέσω ενός απρόσωπου μηνύματος (περί ου ο λόγος), είναι η βλακεία. Ο Αϊνστάιν είπε ότι είναι άπειρη. Και άλλος πρόσθεσε ανίκητη. Και μάλλον πρέπει να βγάλουμε καπέλο και ποστίζ μαζί. Διότι πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις μια τέτοια κίνηση; Μια τέτοια δειλία; Μια ξαφνική εξαφάνιση; Βλακεία. Η ανωριμότητα δικαιολογείται μέχρι τα 18. Κατόπιν χρησιμοποιείται ως άλλοθι…

Τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη
Έχουμε επιστρέψει από διακοπές. Όλα δείχνουν ότι πάνε καλά. Μόνο η προσαρμογή στη δουλειά μας δυσκολεύει. «Πως τα περάσατε;» ρωτάνε οι φίλοι. Περάσαμε ωραία. «Πως τα πάτε;» ρωτάνε οι φίλοι. «Τα πάμε καλά». Ήταν ακόμα νωρίς. Το «τα πάμε καλά» είναι μια οκ απάντηση. Ήρθε όμως εκείνη η μέρα που δεν μιλήσαμε ποτέ στο τηλέφωνο. Μια μέρα που σε κάθε περίπτωση σε κάνει να σκεφτείς ότι κάτι συμβαίνει αλλά σε καμία περίπτωση ότι είναι η αρχή του τέλους. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε με το τηλεφώνημα της επόμενης. Ένα στεγνό τηλεφώνημα που έλεγε ότι «θέλω να βρεθούμε να μιλήσουμε».
Έχεις καταλάβει. Είχα καταλάβει. Απλά δεν περίμενα. Δεν περίμενα ότι δεν θα βρεθούμε ποτέ. Ότι ο χωρισμός θα ήταν ένα μακροσκελές sms. Ένα μήνυμα που έλεγε περιληπτικά. «Δεν μπορώ να σε δω, δεν μπορώ να σου μιλήσω. Δεν φταις εσύ, εγώ δεν είμαι καλά. Κάποια στιγμή σου υπόσχομαι ότι θα σου εξηγήσω. Μην με πάρεις τηλέφωνο.» Γελάω. Κλαίω από τα νεύρα μου. Ξαναγελάω. Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει. Γιατί δεν ξέρω πώς να αντιδράσω. Αν αξίζει να αντιδράσω. Γιατί πληγώθηκε ο εγωισμός μου. Γιατί ευτυχώς που δεν ήμασταν και τόσο καιρό μαζί. Γιατί έχω πιει ήδη τον άσπρο πάτο. Γιατί πάω άλλον έναν γύρο. Γιατί ξαφνικά θέλω να φιλήσω το βασιλόπουλο και να γίνει πάλι βάτραχος. Πως περίμενες και συ ότι ο βάτραχος θα μπορούσε ποτέ να είναι βασιλόπουλο; Και να σου δώσει και ξεκάθαρες απαντήσεις. Ούτε σκάφη ούτε σύκα πόσω μάλλον εις το τετράγωνο…

Εκσυγχρονισμός;
Το καλύτερο φάρμακο για την φαγούρα που σου εμφανίστηκε αίφνης τι στιγμή που έλαβες εκείνο το μήνυμα ή τηλέφωνο του χωρισμού, είναι οι φίλοι σου. Οι φίλοι που θα σου συμπαρασταθούν, θα σε βγάλουν έξω, που θα μοιραστούν μαζί σου τις εμπειρίες τους. Ω, ναι! Όλοι έχουν από μια παρόμοια ιστορία να σου διηγηθούν. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία είσαι, κοριτσάκι μου. Αν δεν το είχες καταλάβει, ο κόσμος έχει βρει το σύγχρονο ταμπούρι του. Το κινητό του. Οσονούπω και τον υπολογιστή του. Μια παλαιότερη έρευνα (του 2006) στην Αμερική κατάδειξε ότι το 11% των Αμερικανών χρησιμοποιεί το sms για να χωρίσει, ενώ το ποσοστό αυτό στην Μεγάλη Βρετανία (σύμφωνα με έρευνα του 2004) ανεβαίνει στο 20%. Άσε που μια πρόχειρη έρευνα στο Internet θα σε οδηγεί σε ιστοσελίδες που σου παρέχουν ακόμη και ιδέες για το τι να γράψεις. Ακόμα πιο προχωρημένη εκδοχή, οι ιστοχώροι που αναλαμβάνουν να αποστείλουν εκ μέρους σου μια e-κάρτα ή ένα ηχογραφημένο mail χωρισμού, διαφημίζοντας ότι ο χωρισμός είναι το πιο εύκολο πράγμα. Και στην κορφή κανέλα, το λέμε εδώ.

Στερνή μου γνώση
Στη γνώμη των ειδικών, μπορείς να βρεις συχνά ικανοποιητικές απαντήσεις. Τουτέστιν, μια τέτοια κίνηση μπορεί να δηλώνει -κατά μία εκδοχή- αναισθησία, δηλαδή το άτομο που σε «σχόλασε» με μια τέτοια κίνηση, απλά δεν είχε συναισθήματα, δεν τον ενδιαφέρει αν εσένα σου κοστίσει ή όχι, αν είσαι άνθρωπος ή ελέφαντας, θέλει να τελειώνει όσο πιο αναίμακτα και κυρίως… άκλαυτα με την ιστορία. Υπάρχει όμως και η άλλη εκδοχή που (ελαφρώς) το δικαιολογεί… δηλαδή να πρόκειται για άτομο φοβικό, άμαθο στο διάλογο και επομένως ανίκανο να τον διαχειριστεί. Δεν ξέρω ποια εξήγηση σε βολεύει. Το σίγουρο είναι ότι μια τέτοια πράξη απαξιώνει τον παραλήπτη και τον αφήνει με πολλαπλά ερωτήματα. Και το βασικότερο του στερεί τη δυνατότητα να μάθει το γιατί. Το πραγματικό γιατί.

Και αν αναρωτιέσαι (ευλόγως) για το πώς πρέπει να αντιδράσεις… αυτό είναι καταρχήν δική σου απόφαση, που πιθανότατα να καθορίζεται από το μέγεθος των συναισθημάτων σου για το συγκεκριμένο πρόσωπο ή και να υπολογίζεται σε σχέση με το συναισθηματικό αποτύπωμα (θυμό, εγωισμό κ.α.) που σου άφησε εκείνη η πρώτη στιγμή. Οπότε ή επιχειρείς την εξήγηση που δικαιωματικά σου ανήκει (με τηλέφωνα, με αιφνιδιαστική εμφάνιση στο σπίτι ή στα στέκια του) ή αποσιωπάς το γεγονός καθησυχάζοντας τον εαυτό σου ότι δεν αξίζεις έναν άνθρωπο που υιοθετεί μια τέτοια συμπεριφορά. Εξάλλου, όπως γράφει αμερικανίδα ψυχολόγος, «οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να εμπλέκονται συναισθηματικά με κάποιον που έχει χαρακτήρα. Ενώ μια τέτοια κίνηση υποδηλώνει το αντίθετο». Παίρνεις, λοιπόν, τη στερνή σου γνώση, και την έχεις πρώτη για την επόμενη φορά…

Και μη χειρότερα
Παρακολουθώ τις μικρότερες ξαδέλφες μου. Όλη η επικοινωνία τους είναι θεμελιωμένη σε ένα κινητό και έναν υπολογιστή. Τις παρακολουθώ να αναταλάσσουν μηνύματα πληκτρολογώντας με ταχύτητα πολυβόλου. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου τα έχουν φτιάξει, έχουν χαμουρευτεί, έχουν τσακωθεί, έχουν χωρίσει. Και πάνε για άλλα. Ή για άλλους που πέντε (αν όχι δέκα) στις δέκα έχουν γνωρίσει μέσω του διαδικτύου. Συγκλονίζομαι που παίρνουν με τέτοια ευκολία τέτοιες πρωτοβουλίες. Τρομάζω που δεν τους συγκλονίζει το γεγονός ότι με χώρισε με ένα μήνυμα. Εντάξει, κόπανο, τον χαρακτήρισαν, αλλά γι’ αυτά που μου έδωσε ως εξήγηση όχι για τον τρόπο. Και ξανασκύβουν στο κινητό.

Αυτή, λοιπόν, είναι η επόμενη γενιά; Μήπως, λοιπόν, εγώ παραμεγάλωσα; Γιατί, λοιπόν, ανατριχιάζω; Είναι το αδιάφορο, που κρίνω ότι διακρίνει τις προσωπικότητές τους ή η ταχύτητα και κατά συνέπεια η ποσότητα που έχουν αποκτήσει στις γνωριμίες τους; Διακρίνω κενό και πάλι. Δεν βρίσκω ποιότητα. Ψάχνω για κάτι ειλικρινές. Και εκείνα μου λένε απλώς «ξύπνα, δεν έγινε και τίποτα. Και εμείς ερωτευτήκαμε». Τελικά, μήπως η δική μου περίπτωση ήταν μοντερνιά; (Τρομάρα μας!)

Κατά πώς φαίνεται, η λύση ενός sms/mail ή μιας εξαφάνισης (κλείνοντας το κινητό) είναι κάτι που μπορεί να σου συμβεί. Και συνήθισέ το! Για την Κάρι στο Sex & the city ήταν ένα post it, Θεός φυλάξει! Επίσης, για τον πρώην σύζυγο της ανεκδιήγητης ούτως ή άλλως Μπρίτνεϊ Σπίαρς το αίτημα για διαζύγιο ήταν ένα sms, την ώρα μάλιστα που ο Κέβιν Φεντερλάιν βρισκόταν on air σε τηλεοπτική εκπομπή. Καπρίτσια διασήμων! Σε ευθυνόφοβες και ανασφαλείς εποχές και κοινωνίες μεγαλώνουμε εξάλλου. Δεν μπορεί να μην μας άφησαν κουσούρια.
Ακόμα και αν η πρόοδος (της τεχνολογίας) δικαιολογεί τον πειρασμό.. Μοντέρνος δεν λέγεσαι καταφεύγοντας σε τέτοιες λύσεις. Μοντέρνος είσαι αν κατάμουτρα μπορείς να υποστηρίξεις την ελευθερία της γνώμης σου και σέβεσαι την ελευθερία της γνώμης και των αντιδράσεων του άλλου. Εν προκειμένω, την απόφασή σου να χωρίσεις και δώσεις στον άλλο την ευκαιρία να το διαπραγματευτεί αν το επιθυμεί. Όπως έγραψε κάποιος «ο χωρισμός μέσω sms μοιάζει με πυροβολισμό- ο εκτελεστής/αποστολέας δεν χρειάζεται να λερώσει τα χέρια του με αίμα».

Tης Δήμητρας Βγενοπούλου