Μήπως είσαι πολύ σκληρή με τον εαυτό σου;

Συγχωρείς τα λάθη στον εαυτό σου ή η κριτική σου είναι πολύ αυστηρή; Πώς μιλάς στον εαυτό σου; Μήπως παραείσαι επικριτική; Η Μαρούσα Πολυκανδριώτη, Συστημική – Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια, μας βοηθάει σήμερα να καλλιεργήσουμε την αυτοσυμπόνοια και μας μαθαίνει πως πρέπει να “συμπεριφερόμαστε” στον εαυτό μας. Ο λόγος στην ειδικό…

Γιατί είμαι τόσο σκληρός – αυστηρός με τον εαυτό μου; Είναι ένα ερώτημα που πολύ συχνά οι άνθρωποι φέρουν μέσα στην πορεία του Ψυχοθεραπευτικού τους ταξιδιού. Η κριτική, η σύγκριση με άλλους, η βία αποτελούσαν κατά το παρελθόν συνηθισμένες και παραδοσιακές μέθοδοι πειθαρχίας. Αυτά τα μοτίβα μεταφέρονται από γενιά σε γενιά με αποτέλεσμα στο τώρα πολλοί άνθρωποι να καλούνται να διαχειριστούν τα αποτυπώματα που έχουν αφήσει στον ψυχισμό τους.

Ας αναρωτηθούμε: Πώς μιλάω στον εαυτό μου; Πώς στέκομαι απέναντι του όταν δεν είμαι αυτό που θα ήθελα; Όταν αποτυγχάνω; Όταν βιώνω δύσκολα συναισθήματα και δύσκολες καταστάσεις ζωής; Μία συνηθισμένη αντίδραση αποτελεί το να είμαστε επικριτικοί (π.χ. είσαι ανίκανος, είσαι αδύναμος, ποτέ δεν θα τα καταφέρεις, έπρεπε να είχες κάνει περισσότερα).

Στην άλλη πλευρά, βρίσκεται η αυτοσυμπόνια. Πρόκειται για μία ευγενική, στωική, παρηγορητική στάση απέναντι στον εαυτό. Επιπλέον η αυτοσυμπόνοια αυξάνει τη συναισθηματική ανθεκτικότητα σε δύσκολες καταστάσεις.

Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να αναπτύξουμε την αυτοσυμπόνοια στην καθημερινότητα μας;
-Δικαιούμαστε να κάνουμε λάθη: Μέσα στην πορεία της ζωής όλοι μας θα βιώσουμε άσχημες στιγμές και θα κάνουμε λάθη τα οποία θα κληθούμε να διαχειριστούμε. Συχνά τα βάζουμε με μας και προσπαθούμε να τιθασεύσουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα, καθώς πιστεύουμε ότι με αυτόν τον τρόπο θα αλλάξουμε την υπάρχουσα κατάσταση. Ωστόσο το να παλεύουμε με τον εαυτό μας, μας αποδυναμώνει και δημιουργεί ένα τοίχος, μία απόσταση από την προσωπική μας αλήθεια.

-Αποδοχή του συναισθήματος: Το να αναγνωρίσουμε, να παραδεχτούμε και να αποδεχτούμε το πώς νιώθουμε κατευνάζει την ένταση του συναισθήματος, ηρεμεί, ησυχάζει. Δώσε λίγο χρόνο να παραμείνεις με το συναίσθημά σου και να σε ακούσεις. Αυτήν τη στιγμή νιώθω θυμό, αγωνία, φόβο, απογοήτευση, μπλέκομαι σε ατέλειωτους διαλόγους και τα βάζω με μένα, κ.λ.π. Αναρωτήσου: Εάν είχα έναν άνθρωπο που με αγαπάει πάρα πολύ τι θα μου έλεγε για αυτό που μου συμβαίνει; Πώς θα με καθησύχαζε; Τι θα είχα ανάγκη να ακούσω; Στη συνέχεια μπορείς να δώσεις την απάντηση δυνατά στον εαυτό σου ή να τη γράψεις σε ένα χαρτί. Με αυτόν το τρόπο μαθαίνεις να αναπτύσσεις μία εσωτερική φωνή της συμπόνιας, της συμπάθειας και του καθησυχασμού.

-Συνειδητοποίησε την ομορφιά σου: Πολλές φορές εστιάζουμε σε αυτά που δεν μας αρέσουν και θέλουμε να αλλάξουμε. Αδικούμε τον εαυτό μας ξεχνώντας να τον επιβραβεύσουμε για όλα αυτά που καταφέρνει, από τα πολύ μικρά μέχρι τα πολύ μεγάλα. Θεωρούμε δεδομένα τα ιδιαίτερα, τα όμορφα στοιχεία του χαρακτήρα μας και της εμφάνισής μας, αμελούμε να τα αναδείξουμε. Δώσε χώρο και χρόνο στο να παρατηρήσεις τον εαυτό σου και φτιάξε μία λίστα με αυτά για τα οποία είσαι περήφανη σε σένα τόσο τα εσωτερικά όσο και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά σου. Φρόντισε σε καθημερινή βάση να αφιερώνεις χρόνο στο να τη διαβάζεις και να την εμπλουτίζεις.

-Εστίασε στην αυτοφροντίδα σου: Η δημιουργία ενός προγράμματος αυτοφροντίδας σε καθημερινή βάση, μέσα από το οποίο θα αντλείς ισορροπία και δύναμη αποτελεί μία έμπρακτη κίνηση αυτοαγάπης και ενισχύει την καλή σωματική και ψυχική σου κατάσταση. Δημιούργησε ένα ημερήσιο προσωπικό πρόγραμμα και φρόντισε να περιλαμβάνει δραστηριότητες μέσα από τις οποίες βιώνεις ευεξία, χαρά και συνδέεσαι με τον εαυτό σου.

-Επικοινώνησε το πώς νιώθεις: Η λέξη ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ έχει σπουδαία αξία. Είναι ένας ανοικτός δίαυλος που σε βγάζει από τα στενά όρια του εαυτού και σου επιτρέπει να λάβεις και να προσφέρεις. Μοιράσου τις σκέψεις, τα συναισθήματα, την αγωνία με εκείνους που ξέρεις ότι μπορεί να εμπιστευτείς. Η ανθρώπινη επικοινωνία δρα θεραπευτικά στον ψυχισμό μας.

Να θυμάσαι:
Αξίζουμε να μας αποδεχτούμε, να είμαστε περήφανοι για την ύπαρξη μας, να μας φροντίζουμε, να μας καμαρώνουμε. Είναι ένα σπουδαίο ανεκτίμητο προσωπικό δώρο καθώς και ένας δρόμος που ακολουθώντας τον μπορούμε να οδηγηθούμε στην προσωπική μας αλλαγή!