Μήπως το σέξι ντύσιμο διώχνει τα αγόρια;

Φοράω μίνι, δολοφονικά τακούνια -τελευταία λέξη της μόδας, κάνω μπούκλα το μαλλί, δεν τονίζω τόσο το βλέμμα αυτή τη φορά και βγαίνω. Ο gay φίλος ξανασυγκλονίζεται. Αυτή τη φορά είμαι πιο χαμογελαστή. Πιο προσιτή. Χορεύω κιόλας. Και το σέξι αγόρι με πλησίασε. Κι άλλοι με πλησίασαν, αλλά αυτός μου άρεσε. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα, βρεθήκαμε μερικές φορές μέχρι που… καταλήξαμε στο κρεβάτι και αυτό ήταν. Εξαφανίστηκε!

Μα τί στο καλό! Τι κάνω λάθος; Μια χαρά κορίτσι είμαι. Ψηλό, αδύνατο, με καμπύλες, με τακούνια… Τι συμβαίνει; Που πήγανε οι ΑΝΤΡΕΣ πια; “Δεν υπάρχουν πια άντρες είναι το μόνιμο παράπονο των γυναικών. Αναρωτηθήκαμε όμως ποτέ πόσο έχουμε συμβάλλει κι εμείς σε όλο αυτό;” τονίζει η ψυχολόγος Στέλλα Αργυρίου.

Εγώ φταίω πάλι; Γιατί; “Προσπαθώντας να καλύψουμε αδυναμίες, ατέλειες, παρουσιάζοντας έναν ιδανικό εαυτό, πρόκαιρα μάθαμε να εντυπωσιάζουμε το άλλο φύλο”. Μάλιστα. Ε, δεν έχει κι άδικο η κ. Αργυρίου. Αν το καλοσκεφτώ, έτσι όπως κυκλοφορώ ντυμένη τα μηνύματα που στέλνω δεν είναι αντιπροσωπευτικά του χαρακτήρα μου. Κι όπως είπε κι ένας πρώην, του πήρε δυο χρόνια μαζί μου για να καταλάβει ποια πραγματικά είμαι κι ότι δεν έχω καμία σχέση με αυτό που δείχνω. Και τι σημαίνει δείχνω; Η εικόνα. Το ντύσιμο. Το attitude που βλέπει κάποιος πριν σε γνωρίσει καλύτερα.

Από τη μία ντυνόμαστε για να εντυπωσιάσουμε γιατί η πρώτη εντύπωση είναι που μένει και δεν έχουμε πολύ χρόνο, από την άλλη τα μηνύματα που στέλνουμε δεν είναι αντιπροσωπευτικά. Από τη μία ανοίγουμε το ντεκολτέ γιατί έτσι “τσιμάνε” τα αγοράκια -μάθαμε, κι από την άλλη τα αγοράκια χαρακτηρίζουν όσες φοράνε μεγάλο ντεκολτέ “εύκολες”.

Άρα τα μηνύματα πρέπει να είναι γρήγορα μεν, εντυπωσιακά δε και κάπου εκεί χάνουμε την αλήθεια. “Η διερεύνηση στο γιατί δεν είμαστε ικανοποιημένες από τους άντρες, θα πρέπει να ξεκινήσει από το τί ικανοποιεί εμάς στον εαυτό μας και γιατί εμμονικά τον πλασάρουμε με το καλύτερο περιτύλιγμα. Το κάνουμε τελικά για εμάς ή για τους άλλους;” τονίζει η ψυχολόγος Στέλλα Αργυρίου.

Δεν ξέρω. Έχω την εντύπωση ότι για μένα ντύνομαι. Μου αρέσουν τα τακούνια, μου αρέσει η μόδα. Μου αρέσουν τα μίνι φορέματα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είμαι εύκολη. Το αντίθετο θα έλεγα. Τώρα που το σκέφτομαι όμως και στον κόσμο που ζούμε και από τα σχόλια που ακούω όταν βρίσκομαι σε φιλική αντρική παρέα… ε, όταν βλέπουν γυναίκα αποκαλυπτικά ντυμένη, δεν “ζητωκραυγάζουν” για μια σχέση μαζί της, αλλά για κάτι άλλο!

Και τι να κάνω; Να φορέσω κελεμπία; Αφού δεν μου αρέσει. Δεν νιώθω καλά. Δεν μου αρέσει το συντηρητικό ντύσιμο. Καθόλου. “Δεν είναι τυχαίο ότι στα κράτη που οι γυναίκες ντύνονται ακόμα συντηρητικά οι γάμοι επιβιώνουν περισσότερο. Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο φαίνεται τελικά: πως η επιλογή του ντυσίματος επηρεάζει συνολικά τη συμπεριφορά μας και συχνά δηλώνει στοιχεία του χαρακτήρα” διευκρινίζει η κ.Αργυρίου. “Μια γυναίκα που ντύνεται προκλητικά δεν μπορεί παρά να παραπέμπει σε χαρακτήρα άμεσο και επιθετικό, κάτι που φοβίζει τους άντρες. Οι γυναίκες που ακολουθούν πιστά τις τάσεις της μόδας μοιάζουν να είναι αυτάρκης κάτι που τρομάζει το αντίθετο φύλο. Αντίθετα, αυτές που οι άντρες τελικά επιλέγουν είναι οι γυναίκες που ντύνονται συντηρητικά και λιτά”.

Μάλιστα. Με λίγα λόγια δεν έχει σημασία ποια είμαι πραγματικά, αλλά τι δείχνω. Κι αν δείχνω σέξι, δυναμική και μοντέρνα, δεν είμαι για σχέση, φοβίζω. Αν όμως ντύνομαι συντηρητικά στέλνω τα σωστά μηνύματα ώστε να μην θεωρηθώ εύκολη και παράλληλα το αγοράκι (άντρες σου λένε) να μην τρομάξει. Χα!

Τα αγόρια ψηφίζουν ότι το “ράσο κάνει τον παππά” και τα κορίτσια ότι “ο παππάς κάνει το ράσο”. Σιγά μην συμφωνούσαμε. Το θέμα πάντως είναι ότι τα αγόρια σε κρίνουν από την εμφάνιση. Κι αν το σορτσάκι είναι πολύ καυτό, θα τους αρέσει, θα σε σχολιάσουν, θα στην πέσουν, θα βγούνε μαζί σου, αλλά σχέση θα κάνουν με μία που δεν φοράει καυτά σορτσάκια και δολοφονικά τακούνια. Θα “εμπιστευθούν” μια πιο low profile γυναίκα. Οκ! Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές τους.

Κι εγώ έχω να επιλέξω. Θα σταματήσω να ακολουθώ τις τάσεις της μόδας και να φοράω επιθετικά τακούνια ή θα περιμένω εκείνον τον ατρόμητο πρίγκιπα που δεν θα μασήσει με τα δολοφονικά stilettos μου;

Της Ξένιας Ιωάννου

Με την πολύτιμη συνεργασία της ψυχολόγου Στέλλας Αργυρίου