“Δυστυχώς, δεν αρκεί η αγάπη!” μου δήλωσε ένα βράδυ μια φίλη. Αρκετά χρόνια μεγαλύτερή μου, αρκετά χρόνια συνειδητοποιημένη. Από τις γυναίκες που δεν συμβιβάζονται. Κι από εκείνες όμως που δεν φοβούνται να πούνε τα πράγματα με το όνομά τους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Δεν αρκεί η αγάπη, γλυκιά μου!”. Με κοιτούσε με συμπόνοια να βασανίζομαι σε μια σχέση που τα συναισθήματα ξεχείλιζαν, αλλά από εκεί και πέρα… το χάος!
Πώς γίνεται να αγαπάς τόσο πολύ κάποιον, να σε αγαπάει κι εκείνος και τελικά να μην μπορείτε να προχωρήσετε ούτε δυο βηματάκια αρμονικά;
I LOVE YOU… MY WAY!
“Πολλές φορές αν και αγαπιόμαστε δεν βρίσκουμε ηρεμία και ισορροπία στις σχέσεις μας, γιατί ο καθένας περιμένει από τον άλλον διαφορετικά πράγματα” εξηγεί η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη.
“Για αυτό ευθύνεται ο διαφορετικός τρόπος που έχουμε μεγαλώσει, η διαφορετική κουλτούρα πολλές φορές, οι συνήθειες, ακόμα και η καθημερινότητα, οι σπουδές και οι ασχολίες. Έτσι, λοιπόν, ο ένας περιμένει από τον άλλον να του δώσει πράγματα τα οποία ο άλλος δεν του τα δίνει και στεναχωριέται”.
ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
“Βέβαια, το να αγαπάει ο ένας τον άλλον πρέπει να είναι αντιληπτό και αποδεκτό με τον τρόπο που ο καθένας το εννοεί. Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν να με αγαπάς με το δικό σου τρόπο, τον οποίο εγώ δεν καταλαβαίνω” διευκρινίζει η ψυχολόγος.
“Αν εσύ εκπέμπεις σε μια συχνότητα την οποία εγώ δεν μπορώ να λάβω, γιατί έχω διαφορετικό δέκτη από τον πομπό τον δικό σου, στην ουσία δεν μου λέει τίποτα η αγάπη σου. Εγώ θέλω να με αγαπάς με τον τρόπο που καταλαβαίνω κι έχω μάθει να θεωρώ ότι είναι αγάπη”.
“Από την άλλη, όταν υπάρχουν αισθήματα αληθινά και γνήσια -και από τις δύο πλευρές- είναι κρίμα να τσακωνόμαστε ή και να χωρίζουμε επειδή δεν παίρνουμε αυτό που θέλουμε να πάρουμε”.
Μόνο κρίμα; Αδιέξοδο… Το τέλος της λογικής… Ελπίδες και όνειρα που βρίσκουν τοίχο, παράπονα, διαμαρτυρίες, καυγάδες. Φαντάζεσαι, περιμένεις, ονειρεύεσαι και ξαφνικά σου έρχεται ένας κουβάς με παγωμένο νερό στο κεφάλι. Ξυπνάς στεναχωρημένη. Πάλι δεν συμπεριφέρθηκε όπως προσδοκούσες. Και αντέδρασες άσχημα. Αλλά ποτέ δεν κατάλαβε τι ακριβώς έπαθες… Σε αγαπάει όμως. Τον αγαπάς όμως.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ;
“Ο τρόπος για να το αντιμετωπίσουμε είναι μια καθαρή εξήγηση του τι θεωρεί αγάπη ο καθένας και τι προσδοκά και ελπίζει ο ένας από τον άλλον” τονίζει η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη.
“Αν το κορίτσι, ας πούμε, θεωρεί ότι αγάπη είναι να θυμάσαι τις επετείους και να στέλνεις λουλούδια θα πρέπει να μην το θεωρήσει αυτονόητο ότι ο σύντροφός της έτσι θα λειτουργήσει… Κι όταν δεν το κάνει θεωρεί ότι πρόδωσε τις προσδοκίες της και δεν την αγαπάει.”
“Να του το εξηγήσει, να τον παρακαλέσει να ανταποκρίνεται με τον τρόπο που εκείνη θέλει για να μπορεί να νιώθει ότι είναι αγαπητή και αποδεχτή και να κάνει ακριβώς το ίδιο κι εκείνη για τον άλλον. Έτσι, δεν θα υπάρχουν ούτε καυγάδες, ούτε αντιπαλότητες, διότι αν πραγματικά υπάρχει αγάπη και ο ένας και ο άλλος θα προσπαθούν να ευχαριστήσουν το ταίρι τους με τον τρόπο που εκείνο το ζητάει”.
“Αν εξηγήσεις στον άλλον τι προσδοκάς από εκείνον κι εκείνος δεν το λαμβάνει υπόψην του, τότε το πράγμα αλλάζει. Είναι δύσκολη η κατάσταση, γιατί πραγματικά δεν βγαίνει πουθενά το να μου λες ότι με αγαπάς, αλλά με αγαπάς με τον δικό σου τρόπο. Για παράδειγμα, να μου αγοράζεις ακριβά πράγματα ή να πληρώνεις τα έξοδά μου και να μην μου δίνεις ένα τριαντάφυλλο που για μένα αυτό είναι ανώτερο από το οποιοδήποτε ρούχο ή ακριβό δώρο” καταλήγει η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ