Σίγουρα δεν είναι ένας γάμο… δεν είναι όμως και απλή υπόθεση. Μην φανταστείς δηλαδή πως θα βάλεις το “Πάρε πασά μου την οδοντοβουρτσά μου” και με χαρές και πανηγύρια θα ξεκινήσεις κοινή ζωή με έναν άλλον άνθρωπο. Τι συμβαίνει αφού βγάλουμε κλειδιά για το νέο μας σπίτι μαζί και τι πρέπει να προσέξουμε πριν τινάξουμε τα πάντα στον αέρα; Η συγκατοίκη στο μικροσκόπιο….

“Όταν είσαι ερωτευμένος δεν υπάρχει κάτι πιο ωραίο από το να ξυπνάς και να κοιμάσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς” αναφέρει η φίλη μου η Ελένη. Απλός, ρομαντικός και φυσιολογικός λόγος να θέλεις να συγκατοικήσεις! Τι γίνεται όμως στη συνέχεια; “Όταν θέλεις να μείνεις μόνος σου και να έχεις τον δικό σου χώρο δεν είναι πάντα εφικτό. Ενώ εύκολα η καθημερινή τριβή με τον άλλο μπορεί να φθείρει τη σχέση σας” συμπληρώνει. Όσο εύκολα τον κοιτούσες κι έλιωνες, άλλο τόσο απλά θα τον βλέπεις και θα σου έρχεται να τον πνίξεις!!

Κάτι παρόμοιο μου δίνει ως την πρώτη αυθόρμητη θετική σκέψη-υπότιτλο στο θέμα ‘Συγκατοίκηση’ και η Καίτη. “Έχεις πάντα σε “κοντινή” απόσταση τον σύντροφό σου ώστε να κάνεις πράγματα. Και φυσικά σεξ.”, ενώ προχωρά τα θετικά μιας συμβίωσης και σε πιο πρακτικό επίπεδο: “Όπως λέει και η μαμά μου ένας άντρας χρειάζεται πάντα στο σπίτι. Για να νιώθεις ασφάλεια όταν κοιμάσαι, για να αλλάζει καμιά λάμπα και τέτοια…“! Αν πρέπει όμως να ψάξεις και για λόγους για να μην κάνεις αυτό το βήμα μια λέξη ξεπηδά ανάμεσα στις κουβέντες της… Ελευθερία: “Με τη συγκατοίκηση χάνεις την ελευθερία σου. Συνυπάρχω σημαίνει κάνω υποχωρήσεις. Κάτι που δεν χρειάζεται καν όταν μένεις μόνη. Είσαι απολύτως, μα απολύτως ελεύθερη!”

Μετά από πολλή συζήτηση – και κυρίως με γυναίκες για να έχω πιο… αμερόπληπτη στάση – νομίζω πως πριν το πάρεις απόφαση κι εγώ κι εσύ, καλό θα ήταν να τσεκάρεις τις παρακάτω παρατηρήσεις!

Ποιος πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα;
Μια αστεία εικόνα μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι τη συγκατοίκηση… Εσύ με ένα τεράστιο κοντάρι από τη μία κι εγώ με ένα ολόιδιο από την άλλη να περπατάμε σε τεντωμένο σχοινί. Το σπίτι μας έχει “ναρκοπέδια”! Είναι πλέον γεμάτο παγίδες που μπορεί να τινάξουν ανά πάσα στιγμή τα πάντα στον αέρα. Μην φρικάρεις… Το λέω απλά γιατί πρέπει να είσαι διακριτική. Δεν μπουκάρεις μέσα στο δωμάτιο να ανοίγεις τα συρτάρια του γραφείου μου ψάχνοντας με μανία για post it! Ούτε βέβαια το γεγονός πως συγκατοικούμε σου δίνει το ελεύθερο να μπαίνεις στο pc με τους κωδικούς μου και να… ψαχουλεύεις. Με λίγα λόγια πρέπει να καταπιέσουμε κι οι δύο τις κουτσομπόλες που κρύβουμε μέσα μας.

Ομολογώ… Τα προσωπικά αντικείμενα των άλλων και ειδικά των αγαπημένων μας ανθρώπων έχουν πάντα κάτι το σαγηνευτικό. Θέλεις να τα αγγίξεις, να τα μυρίσεις, να διαβάσεις μέσα τους τον άλλο. Όμως, αυτό πρέπει να γίνεται στα φανερά και ποτέ χωρίς να το ξέρει ο άλλος.

Η συγκατοίκηση είναι πριν από όλα… συμφωνία!
Και οι καλοί λογαριασμοί όπως γνωρίζεις κάνουν τους καλούς φίλους. Που αφήνουμε τη σκούπα και το φαράσι; Πότε κατεβάζουμε τα σκουπίδια κάτω; Το πρωί ή το βράδι; Σε ποιο συρτάρι βάζεις τα πηρούνια και σε ποιο τις πετσέτες; Πώς πρέπει να ξετυλίγεται το χαρτί υγείας στην τουαλέτα; Μην γελάς… μπορεί μια μικρή λεπτομέρεια που έχει αφεθεί στην καλή πίστη και των δύο, να αποτελέσει τη σπίθα για τρικούβερτο καυγά. Ας κάτσουμε κάτω λοιπόν, να δούμε τι μας ενοχλεί, τι μας αρέσει και να βγάλουμε μια “σούμα”! Ένα πρόγραμμα με όσα απαρέγκλιτα θα κάνουμε για να νιώθουμε άνετα στη… φωλίτσα μας!

Το πάρτυ εδώ… σταματά!
Αν έχεις ζήσει για χρόνια μόνη θα με καταλάβεις… Όταν είσαι ο μοναδικός ένοικος του σπιτιού κάνεις τρελά πράγματα. Εκεί που χαζεύεις στην TV, πετάγεσαι από τον καναπέ και ξεκινάς φασίνα στις 2.00 τα ξημερώματα. Βαριέσαι και ανοίγεις τηλεόραση να δεις “Κόκκινο Κύκλο”, μπας και πετύχεις κανά επεισόδιο που δεν έχεις δει. Και το επικό… στέλνεις μήνυμα σε φίλους και γνωστούς και χωρίς να το καταλάβεις έχετε μαζευτεί στο σπίτι 10 νοματαίοι να πίνετε και να λέτε ιστορίες.

Αυτές λοιπόν τις γλυκές κραιπάλες να τις ξεχάσεις. Δεν σου φταίει σε τίποτα ο άλλος να παίζεις με τα νεύρα του άρπα… Από εδώ και στο εξής για να καλέσεις κόσμο σπίτι πρέπει να το συζητήσουμε. Και αν δεν σου κολλάει ύπνος το βράδι ή που θα με ξυπνήσεις για να το… επωφεληθώ (σεξ ντε!) ή που θα κάνεις ησυχία (και θα δεις τον Κόκκινο Κύκλο στο μουγγό, προσευχόμενη να είναι από τα επεισόδια που έχουν υπότιτλους)!

Α και κάτι τελευταίο. Στη λίστα με εκείνους για τους οποίους χρειάζεσαι (και χρειάζομαι) άδεια για να έρθουν σπίτι συμπεριλαμβάνονται και οι συγγενείς. Επειδή είναι μαμά σου, δεν έχει free access to all areas! Το αντίθετο μη σου πω.

Δεν είσαι μόνη! Μην το ξεχνάς…
Σε πήρε η ώρα στο γραφείο με τη δουλειά. Έπεσες πάνω σε μια φίλη από το σχολείο και ξεχαστήκατε… Στείλε ένα μήνυμα μην με φάνε τα πέρα δώθε στο διάδρμο από την αγωνία! Ξέρεις, εκεί πίσω στο σπίτι δεν σε περιμένει μόνο ο Αιμίλιος το χρυσόψαρο, αλλά και Ελευθέριος ο απελπισμένος! Μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά για έναν άνθρωπο που έχει συνηθίσει να μην χρωστά λογαριασμό για το τι θα κάνει, φαίνεται βουνό. Δεν θέλω να σε ελέγχω, θέλω απλά να ξέρω πως είσαι καλά και πως δεν χρειάζεται να σε περιμένω στο σπίτι γιατί θα αργήσεις.
Αλλά που θα πας; Εδώ θα γυρίσεις…

Ρουτίνα VS Έρωτα σημειώσατε…?
Πάντα έλεγες πως σου άρεσε αυτή η παρατηρητικότητά μου. Που δεν μου ξέφευγε τίποτα… Κι εγώ τρελαινόμουν με την συνήθειά σου να θέλεις να μου κρατάς συνεχώς το χέρι ή να ακουμπάς πάνω μου στο τραπέζι. Είσαι όμως σίγουρη πως αυτά τα χαρακτηριστικά σε καθημερινή βάση δεν θα μας στείλουν στο τρελάδικο; Συγκατοικείν εστίν ρουτίνα και καθημερινότητα. Να σε βλέπω και τις ώρες που δεν είσαι στις καλές σου, να με ανέχεσαι όταν ξεφυσώ που πάλι βρήκα μια τρίχα από τα μαλλιά σου στο νιπτήρα. Δύσκολη εξίσωση με πολλές φορές αβέβαιο αποτέλεσμα. Δεν έχει να κάνει με το πόσο πολύ με αγαπάς ή αν είμαστε ερωτευμένοι. Δυστυχώς η τριβή του κάθε μέρα μαζί είναι εξαντλητική και μπορεί να κάμψει ακόμη και έναν δυνατό έρωτα. So, take it easy και οπλίσου με υπομονή…

Πάντως αν ήθελα να βάλω έναν επίλογο θα σου έλεγα πως καλό είναι να σκεφτείς πως η συγκατοίκηση είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Με τον εαυτό σου, με τον σύντροφό σου και με τη σχέση σου. Είσαι διατεθιμένη να αλλάξεις τη ζωή σου ριζικά για να τον άλλο; Να του δώσεις χώρο από την καθημερινότητά σου, ακόμη και σε στιγμές που δεν έχεις καμία διάθεση; Και ακόμα… είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις μια απόλυτη καταστροφή; Ένα ανεπανόρθωτο χάος που είναι μια (αρκετά πιθανή) έκβαση της συγκατοίκησης; Τότε… ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!

Του Λευτέρη Σαββίδη