Παρατηρώντας ζευγάρια γύρω μας δεν είναι δύσκολο να διακρίνεις το διαφορετικό τρόπο του “σχετίζεσθαι”. Ειδικότερα, εύκολα θα δεις σχέσεις που αποπνέουν ισορροπία και παράλληλα σεβασμό και αυτονομία των συντρόφων, άλλες που η απόσταση μεταξύ των δύο είναι ορατή στα μάτια του τρίτου ατόμου και άλλες όπου υπάρχει μία “αρρωστημένη” προσκόλληση του ενός απέναντι στον άλλο με αποτέλεσμα να χάνεται η ιδιωτικότητα και η αυτονομία μέσα στη σχέση και να δημιουργείται ένα κλίμα καταπίεσης και “ασφυξίας” που μόνο αρνητικές συνέπειες θα μπορούσε να επιφέρει μεταξύ τους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στο ξεκίνημα μιας σχέσης είναι αναμενόμενο ο ενθουσιασμός και το πάθος να συνοδεύονται με όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μεταξύ των δύο. Προσπαθούν να κάνουν όσο γίνεται περισσότερα πράγματα μαζί, να μιλούν συνέχεια στο τηλέφωνο, να περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους μαζί έτσι ώστε να γνωριστούν καλύτερα και να αρχίσουν να χτίζουν τη σχέση τους. Ωστόσο αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί δια παντός γιατί οι σχέσεις για να είναι υγιείς καλό είναι να περνούν και στο επόμενο στάδιο όπου εδραιώνεται η εμπιστοσύνη και συνυπάρχει η ιδιωτικότητα, η αυτονομία, ο προσωπικός χώρος και χρόνος για τον κάθε σύντροφο ξεχωριστά.
Τα άτομα που προσκολλώνται εμμονικά στο σύντροφό τους, συνήθως έχουν δικά τους άλυτα θέματα που τους ωθούν να σχετίζονται αγχωτικά μαζί του. Χαμηλή αυτοεικόνα, έλλειψη αυτοπεποίθησης, φόβος της απόρριψης ή της εγκατάλειψης , είναι οι πιο συχνοί λόγοι που εδραιώνουν την ανασφάλεια και το κάνουν να νιώθει προσωπικά ανεπαρκές ώστε να προσκολλάται στη σχέση. Το σίγουρο είναι ότι για όλα αυτά ευθύνονται τα προσωπικά βιώματα και οι εμπειρίες από την παιδική, εφηβική ηλικία ή και από προηγούμενες σχέσεις που έχει αφήσει “ανοιχτούς λογαριασμούς”.
Η σχέση για να είναι υγιής και ισορροπημένη χρειάζεται να ενισχύεται το “μαζί” αλλά ωστόσο να μην παραβιάζεται και το “εγώ” και “εσύ” που υπογραμμίζει τη συνύπαρξη δύο διαφορετικών και αυτόνομων όντων. Βασική προϋπόθεση λοιπόν είναι ο προσωπικός χώρος και χρόνος του καθενός και η ύπαρξη ορίων. Το άτομο ωστόσο που προσκολλάται καταργεί τις ελευθερίες του άλλου, του καταπατά την προσωπικότητά και δημιουργεί μία αποπνικτική ατμόσφαιρα τέτοια ώστε συχνά ο καταπιεσμένος σύντροφος να απομυθοποιεί τη σχέση και σταδιακά να απομακρύνεται και πολύ πιθανόν τελικά να εγκαταλείπει τη σχέση.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ…
-Καλό θα είναι να συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που πυροδοτεί την προσκόλλησή του στη σχέση και αυτοπεριορίζεται και το ίδιο.
-Με διάλογο με το σύντροφό του μπορεί να γίνει μία προσπάθεια αναπλαισίωσης της σχέσης ώστε η συναισθηματική ασφάλεια και η εμπιστοσύνη να είναι οι βασικές προϋποθέσεις.
-Η δόμηση ορίων παρόλο που δεν φαίνεται να είναι κάτι εύκολο ωστόσο είναι αναγκαίο προκειμένου διασφαλιστεί η ιδιωτικότητα και των δύο.
-Να ορίσει και τον δικό του προσωπικό χώρο και χρόνο που θα το βοηθήσει να έρθει σε επαφή με τον εαυτό του, θα σκεφτεί, θα βιώσει, θα αναθεωρήσει, θα επαναπροσδιορίσει, θα πιστέψει, θα συνειδητοποιήσει, θα έρθει σε επαφή με τις ανάγκες του.
-Τέλος, η βοήθεια του ειδικού θα μπορούσε να αποδειχτεί ιδιαιτέρως χρήσιμη εφόσον το άτομο θα μπορούσε να εστιάσει στις προσωπικές δυσκολίες που το οδηγούν σε έναν τόσο δυσλειτουργικό τρόπο του “σχετίζεσθαι”
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
