Όταν ο μπαμπάς ζηλεύει…

Ο ερχομός ενός μωρού αδιαμφισβήτητα αλλάζει τις ισορροπίες και τις προτεραιότητες του ζευγαριού. Τι συμβαίνει όμως όταν ο μπαμπάς αρχίζει να αναπτύσσει αισθήματα ζήλιας απέναντι στο νέο μέλος της οικογένειας;

Ποιος φταίει;
“Το να ρίξουμε την ευθύνη μόνο στον πατέρα, θα ήταν μεροληπτικό και άδικο. Πολλοί είναι οι παράγοντες που οδηγούν σε αυτή την κατάσταση και προέρχονται και από τις δυο πλευρές”, υπογραμμίζει η Msc Αναπτυξιακή Ψυχολόγος Ψυχοθεραπεύτρια, Νατάσα Καραμολέγκου.

Ποιες είναι οι ευθύνες της μητέρας;
“Μια γυναίκα που φέρνει στον κόσμο το παιδί της, λειτουργεί κάτω από ένα σύστημα προσωπικών της αξιών και αναγκών, που καλείται εκείνη τη στιγμή να πραγματώσει. Η αξία του να είναι μια καλή μητέρα, που αδιαμαρτύρητα και με αμέριστη αγάπη φροντίζει το παιδί της, την καταξιώνει και της δίνει επάξια τον τίτλο της ικανής μητέρας. Βεβαίως και είναι σωστό και αναγκαίο να φροντίζει με αγάπη το παιδί της, όμως όταν αφιερώνεται ολοκληρωτικά σε αυτό το ρόλο και απαξιώνει τους υπόλοιπους, όπως το να είναι και σύζυγος ή και εργαζόμενη, τότε σημαίνει ότι κάποια δική της βαθύτερη και ακάλυπτη ανάγκη φωνάζει για ικανοποίηση. Η μητρική υπερπροστασία αποτελεί συχνά δείγμα δικής της συγκεκαλυμμένης αποστέρησης όταν η ίδια ήταν παιδί. Αποστέρηση μπορεί να υπάρξει ακόμη κι όταν οι γονείς είναι παρόντες στην οικογένεια, δεν καλύπτουν όμως τις ψυχικές και συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού τους”, εξηγεί η Νατάσα Καραμολέγκου.

Πως επηρεάζεται ο πατέρας;
“Όταν η μητρότητα γίνεται αυτοσκοπός, όλα τα άλλα χάνονται”, λέει η κυρία Καραμολέγκου. “Παρατηρούμε συχνά μητέρες που στην προσπάθειά τους να έχουν τον έλεγχο στη φροντίδα του μωρού, αποκλείουν κυριολεκτικά το σύζυγο από αυτή τη διαδικασία γιατί τον θεωρούν ανίκανο ή ακατάλληλο να βοηθήσει. Στην πραγματικότητα θέλουν να έχουν τον αποκλειστικό έλεγχο στο μεγάλωμα του παιδιού, κατάσταση που έχει τις ρίζες της σε δικά τους εσωτερικά άλυτα θέματα. Έτσι, ο πατέρας ακυρώνεται και παραγκωνίζεται από τη σχέση”.

Ποιες είναι οι ευθύνες του πατέρα;
“Ένας άντρας που γίνεται πατέρας, είναι πιθανό να βγάλει τις δικές του ανασφάλειες με την παρουσία ενός μωρού. Άνθρωποι που έχουν ανάγκη για συνεχή προσοχή και φροντίδα, που θέλουν να είναι πάντοτε στο επίκεντρο της προσοχής, που έχουν προβληματικές σχέσεις με τη μητέρα τους ή και τον πατέρα τους, που δεν έχουν λάβει επαρκή συναισθηματική κάλυψη όταν ήταν παιδιά, συχνά αναπτύσσουν συναισθήματα ζήλιας και ανταγωνισμού απέναντι στο παιδί τους.

Συνήθως είναι άτομα καθηλωμένα σε πρώιμο ηλικιακό στάδιο, όπου η ανάγκη τους για φροντίδα, αγάπη και προσοχή δεν καλύφθηκε επαρκώς από τη μητέρα, ή καλύφθηκε με έναν ασφυκτικό και καταπιεστικό τρόπο που κάλυπτε τις ανάγκες της ίδιας της μητέρας τους και όχι τις δικές τους. Τέτοιοι άντρες γίνονται συχνά απορριπτικοί, αδιάφοροι και επιθετικοί τόσο απέναντι στο παιδί τους όσο και στη σύζυγο. Η σύζυγος στην προσπάθειά της να προστατέψει το παιδί της, γίνεται όλο και πιο υπερπροστατευτική. Η μητρική υπερπροστασία στην περίπτωση αυτή αποτελεί ένα μέτρο της ποιότητας της σχέσης της με το σύζυγό της, γιατί συνήθως η μητρική υπερπροστασία σχετίζεται με την πατρική ανεπάρκεια” λέει η Ψυχολόγος.