Θυμώνω, είναι κακό;

“Θυμώνω και χάνω τον έλεγχο…, λέω βαριές κουβέντες και μετά αρκετές φορές το μετανιώνω αλλά…”

Θυμός: πόσο ενοχοποιημένος είναι αλήθεια! Και όμως, ο θυμός είναι ένα σημάδι πως κάτι δεν πάει καλά. Αν λάβω υπόψη το σήμα που μου δίνει, μπορεί να με κινητοποιήσει έτσι ώστε να δω με τι θυμώνω και να γίνω πιο δημιουργικός και θετικός άνθρωπος για παράδειγμα, να οριοθετήσω τον εαυτό μου και να μην επιτρέπω στους άλλους να με κάνουν ότι θέλουν, να μπω στη διαδικασία να μιλήσω για πράγματα που με ενοχλούν και να μοιραστώ τις ανησυχίες μου. Σημαντικός είναι ο τρόπος που θα τα κάνω όλα αυτά, η διαχείρισή του δηλαδή, ώστε να μπορέσω να τον εκφράσω με έναν πιο υγιή και δημιουργικό τρόπο.

Με τι θυμώνουμε;

• Υπάρχουν πολλά ερεθίσματα καθημερινά που θα μπορούσαν να μας θυμώσουν και να χάσουμε την υπομονή μας, αισθανόμενοι πως δεν ακουγόμαστε, δεν αναγνωρίζεται αυτό που κάνουμε σε προσωπικό, οικογενειακό, συντροφικό, κοινωνικό ή και επαγγελματικό επίπεδο, δεν μας σέβονται, δεν μας εκτιμούν, μας χειρίζονται, μας αδικούν, κλπ.

• Μπορεί να μάθαμε να χρησιμοποιούμε το θυμό ως τρόπο επιβίωσης σε κάποια φάση της ζωής μας και προφανώς με θετικά αποτελέσματα, εφόσον επιβιώσαμε. Σήμερα όμως, που οι καταστάσεις έχουν αλλάξει, ο παλιός τρόπος έκφρασής του ίσως δεν είναι και τόσο λειτουργικός πια.

• Παρελθοντικά βιώματα που έχουν δημιουργήσει τραυματικές εμπειρίες, ανοιχτοί λογαριασμοί, κλπ., είναι πιθανό να πυροδοτήσουν το θυμό μας.

• Ίσως προτιμάμε να είμαστε θυμωμένοι, έστω και χωρίς να το καταλαβαίνουμε, για να μην πονέσουμε, καθώς ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που έχει ενέργεια και δεν μας αφήνει να πέσουμε ψυχικά, π.χ. στο χωρισμό, όσο νιώθω θυμό, δεν πονάω και δεν με παίρνει από κάτω, νιώθω μάλιστα ότι έχω υπερβολική ενέργεια.

• Μπορεί να έχουμε μάθει να τον καταπίνουμε, με αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε όλο και περισσότερο, να βαρυστομαχιάζουμε και να νιώθουμε ότι μονίμως σιγοβράζουμε μέσα μας, κάνοντας τον εαυτό μας αλλά και τους γύρω μας αρκετά συχνά δυστυχισμένους.

• Ο θυμός είναι ένα από τα στάδια του πένθους, όπου θυμώνουμε με την απώλεια και το γκρέμισμα των ονείρων και της ζωής μας, όπως την ξέραμε μέχρι τώρα (π.χ. θάνατος, χωρισμός, απώλεια φιλίας, εργασίας, …).

• Ψυχικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, χρήση τοξικών ουσιών.

• Νευρολογικές διαταραχές, επιληψία, N. Altzheimer

• Αλλαγές στη χημεία του εγκεφάλου ή υποκείμενες ιατρικές καταστάσεις, καρδιακές, μεταβολικές, ενδοκρινικές διαταραχές, π.χ. υπερθυρεοειδισμός

• Αυτοάνοσα νοσήματα

• Χρήση συγκεκριμένων φαρμάκων

Κείμενο: Μαρίνα Μόσχα
Φωτογραφίες: iStock