Το λάθος που κάνουν κάποιες γυναίκες στη σχέση τους!

Παρασύρεσαι από τη δοτικότητά σου, από το συναίσθημα, από την ανάγκη σου να ικανοποιήσεις τις ανάγκες τους συντρόφου σου και πέφτεις στην παγίδα. Ναι, μερικές φορές ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι στον σύντροφό σου μπορεί να θυμίζει εκείνον της μαμάς του και αυτό δεν είναι καλό. Είναι μια μεγάλη και επικίνδυνη για τη σχέση παγίδα. Η Ντόρα Μίνου, ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας, Ψυχοθεραπεύτρια (ενηλίκων, ζεύγους &οικογένειας) γράφει για το θέμα και πρέπει να το διαβάσεις είτε για να διορθώσεις το λάθος σου είτε για να το γλιτώσεις.

Πολλές φορές συναντάμε γυναίκες με υπερβολική την αίσθηση φροντίδας και περιποίησης στο σύντροφό τους, σε σημείο μάλιστα που να χάνεται ο ερωτισμός και η σεξουαλικότητά τους. Αναμφίβολα μία ερωτική σχέση περιλαμβάνει φροντίδα, προσοχή, περιποίηση και ό,τι άλλο εξυπηρετεί και διευκολύνει τον άνθρωπο που είναι δίπλα μας. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι όσο κι αν αρέσει στον άντρα να τον προσέχει μία γυναίκα, όταν μπαίνει σε μία σχέση αναζητά και άλλα πράγματα. Σχέσεις που “συντηρούνται” απλά στο χρόνο είναι εύκολο να δούμε γύρω μας, το δύσκολο είναι να δούμε σχέσεις που αναζωπυρώνονται και παραμένουν αλώβητες, που παρόλες τις δυσκολίες και το πέρασμα των χρόνων συνεχίζουν να είναι υγιείς και να ωριμάζουν.

Ένα από τα μεγάλα λάθη των γυναικών είναι να μπαίνουν στο ρόλο της μαμάς και να χάνουν τη θηλυκότητα, τη σεξουαλικότητα και τον ερωτισμό τους. Αναλώνονται στο να προλάβουν τις ανάγκες του συντρόφου τους και να τις διεκπεραιώσουν στερεοτυπικά. Είναι αλήθεια ότι ο άντρας συχνά ψάχνει τη μαμά του στη σχέση, ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό για να μείνει σε μία ερωτική σχέση.  Δεν είναι πανάκεια ότι θα πρέπει πάντα να είναι συνδεδεμένος με έναν “ομφάλιο λώρο”. Αυτό γίνεται και πρόβλημα δικό μας όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να το συντηρήσουμε.

Ας προβληματιστούμε λίγο…
-Οι σύντροφοι σε μία σχέση φροντίζουν ο ένας τον άλλο και τη σχέση γενικότερα. Η φροντίδα δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση. Μαζί και ο καθένας χώρια φροντίζει με τον τρόπο του χωρίς να είναι ένα γυναικείο πρέπει αυτό.

-Οι επαγγελματικές αποφάσεις και πρωτοβουλίες είναι προσωπική υπόθεση. Ακούμε, συμμετέχουμε, λέμε τη γνώμη μας αλλά την ευθύνη της απόφασης δεν θα την πάρουμε εμείς για εκείνον.

-Η προστασία είναι αυτό που χρειάζεται ένα παιδί μέχρι να ανοίξει τα φτερά του και αυτό γίνεται από το γονιό με μέτρο. Ένας ενήλικας μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του χωρίς τη δική μας παρέμβαση και αυτό γίνεται με μεγαλύτερη επιτυχία όταν εμείς οι γυναίκες είμαστε στον ρόλο που μας αναλογεί δίπλα του. Η συναισθηματική ασφάλεια και η αγάπη είναι βασικές προϋποθέσεις.

-Δεν κρατάμε έναν άντρα δίπλα μας επειδή του φτιάχνουμε μόνο ωραία φαγητά και του σιδερώνουμε υπέροχα τα πουκάμισα. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε και μαζί και να δώσουμε μία άλλη πινελιά στη σχέση ή μπορεί και να το κάνει αυτός για μας προκειμένου να μας εκπλήξει ή να μας ξεκουράσει.

-Τα πρέπει και τα μη δεν αρμόζουν σε μία ισότιμη σχέση. Οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί, έχει ο καθένας τον τρόπο του να χειρίζεται τις καταστάσεις. Επικοινωνούμε τα θέλω μας και αποδεχόμαστε τον πιθανά διαφορετικό τρόπο σκέψης και λειτουργίας του άλλου.

-Δεν υπάρχει λόγος να μας βλέπει πάντα να ασχολούμαστε με το σπίτι και με τις δικές του ανάγκες. Εκφράζουμε και τις δικές μας ανάγκες, ασχολούμαστε με τον εαυτό μας, ενισχύουμε τη θηλυκότητά μας, κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν γιατί το σίγουρο είναι ότι όσο πιο καλά αισθάνεται μία γυναίκα με τον εαυτό της τόσο καλύτερα είναι και μέσα στη σχέση.

Το βασικό είναι να μην παραβιάζουμε τη φύση και τις ανάγκες μας, να αναζητούμε τα γυναικεία προνόμια  που ορίζει η ίδια η σχέση να αισθανόμαστε αρεστές και ελκυστικές  στο σύντροφό μας. Δεν ξαναμεγαλώνουμε ένα παιδί αυτό είναι το σίγουρο! Ίσως να κοιτάξουμε λίγο μέσα μας και να δούμε τις δικές μας ανασφάλειες που μπορεί να μας κάνουν να παίρνουμε μητρικό ρόλο μέσα στη σχέση ή να ανταγωνιζόμαστε εκείνον της μαμάς του.

Πολλές φορές η “καλή” με την έννοια της κοντινότητας σχέση που μπορεί να έχει ο άνθρωπός μας με τη μητέρα του πυροδοτεί ασυνείδητα έναν ανταγωνισμό απέναντι στη μητέρα του, με αποτέλεσμα να αντιγράφουμε συμπεριφορές της προκειμένου να λάβουμε την προσοχή του συντρόφου μας ή και να παρέμβουμε στη σχέση και να απομακρύνουμε με κάποιο τρόπο τη μάνα από το γιο ή αντίστροφα. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι μία τέτοια συμπεριφορά από μέρους της γυναίκας μεταφράζεται ως ανασφάλεια, κακή αυτο-εικόνα και έλλειψη αυτοπεποίθησης, με αποτέλεσμα να μπερδεύουμε το ρόλο μας και να ταυτιζόμαστε με την μητέρα του.

Αναμφίβολα σε πολλές σχέσεις μάνας γιου βλέπουμε αψυχολόγητες αντιδράσεις, όπως την προσκόλληση που μπορεί να έχει ένα αγόρι στη μητέρα του, πολλοί άλλωστε είναι οι άντρες που προσπαθούν να βρουν στοιχεία της μητέρας τους στη σύντροφό τους ή επιλέγουν σύντροφο με βάση στοιχεία που θυμίζουν τη μητέρα τους -όντας εξοικειωμένοι με ένα συγκεκριμένο γυναικείο πρότυπο. Αντίστοιχα από την πλευρά της μητέρας δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να διακρίνουμε ότι εμπλέκεται στις σχέσεις του γιου, τον ενδόμυχο ανταγωνισμό που μπορεί τελικά μία μάνα να έχει με την νύφη της, και τους φόβους και την παρερμηνεία ότι μία άλλη γυναίκα “της κλέβει” το παιδί και χάνει τη δύναμή της αλλά και την εξουσία, που θεωρεί ότι της αναλογεί στη ζωή του. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα που αξίζει ίσως να το αναλύσουμε σε κάποιο άλλο άρθρο μόνο του, υπογραμμίζοντας την παθολογία που μπορεί να υπάρχει μεταξύ μάνας γιου και τα άλυτα συμπλέγματα που οδηγούν σε προσωπικά αδιέξοδα, τόσο τη μία όσο και την άλλη πλευρά.

Οι μπερδεμένοι ρόλοι είναι συχνά η αιτία που ένα ζευγάρι μπορεί να χρειαστεί θεραπεία, προκειμένου να λύσει τα αδιέξοδα που μπορεί να φτάσει η σχέση ή ακόμη και να τερματιστεί η σχέση, γιατί κάποια στιγμή κάποιες συμπεριφορές γίνονται μοτίβα, που με την πάροδο του χρόνου θα φέρουν αποξένωση στο ζευγάρι.

Εν κατακλείδι, να θυμάστε ότι ο ρόλος της γυναίκας, συντρόφου ερωμένης, συμπεριλαμβάνει φροντίδα και νοιάξιμο για το ταίρι της τόσο όσο χρειάζεται για ένα πετυχημένο “μαζί”, όπου και οι δύο θα εξελίσσονται ταυτόχρονα, η σχέση θα δυναμώνει, θα ανανεώνεται και θα βαθαίνει με την πάροδο του χρόνου. Καμία γυναίκα δεν μπορεί να γίνει η μαμά του συντρόφου της και καμία μαμά δεν μπορεί να είναι η σύντροφος του γιου της.