Ξεκίνησε από τον χαρακτήρα του πιστεύω. Νομίζω. Βγαίναμε και κοιτούσε όποιο ωραίο θηλυκό περνούσε δίπλα. Καθόλου, μα καθόλου διακριτικά. Έξαλλη εγώ. Φυσικά και κάποια στιγμή έκανα σκηνή. Την επόμενη φορά δεν το διόρθωσε. Ακόμα πιο έξαλλη εγώ. Δεν κρατήθηκα ούτε δευτερόλεπτο. Αντέδρασα άμεσα. Σκηνή δεύτερη.
Την επόμενη φορά δεν χρειάστηκε καν να είμαστε μαζί. Είδα μια ωραία, σέξι, προκλητικά ντυμένη γυναίκα και λειτούργησε αυτόματα η μνήμη. Αν την έβλεπε; Στο “καλημέρα” του, ούτε που κατάλαβα πως ξεκίνησε ο καβγάς. Και φυσικά μου απάντησε: “Δεν αντέχω άλλο την ανασφάλειά σου, έχεις πρόβλημα”.
Και το πιο περίεργο είναι ότι κατά βάθος του έχω εμπιστοσύνη. Είναι καλό παιδί. Δεν είναι γυναικάς.
“Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που αν εκφραστεί με έναν υγιή τρόπο μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και διεγερτικά σε μια ερωτική σχέση. Εκφράζει το ενδιαφέρον, το θαυμασμό προς τον σύντροφο” εξηγεί η Νίκη Ζαρκάδα, ψυχολόγος.
Πρέπει να τον θαυμάζω πολύ σκέφτομαι και συνεχίζω το δρόμο μου. “Ωστόσο, η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζήλια και τη ζηλοτυπία είναι συχνά δυσδιάκριτη και τα όρια συγκεχυμένα” συμπληρώνει η ψυχολόγος και υποψιάζομαι ότι μάλλον έχω αφήσει πολύ πίσω μου αυτή τη διαχωριστική γραμμή.
Το πρόβλημα
Η ζήλια εκφράζει ενδιαφέρον, την ανάγκη για ασφάλεια, τη διεκδίκηση του ερωτικού συντρόφου, δείχνει πάθος και γοητεία. Ας μη σχολιάσω το πόσο παθιασμένη γυναίκα είμαι λοιπόν. Σίδερα λυγίζω! Βάζα σπάω. Ποτήρια. Πάνω από όλα όμως το στομάχι μου σπάω.
“Που είναι; Γιατί δεν με πήρε; Λες να γνώρισε άλλη; Με απατά! Ψηλή θα είναι. Ξανθιά σίγουρα. Με μεγάλο στήθος. Όπως εκείνη που κοιτούσε προχθές. Λες όταν πήγε στην τουαλέτα να συναντήθηκαν, να αντάλλαξαν τηλέφωνα και τώρα να είναι μαζί;”. Γρύλος, γρύλος…
“Πού είσαι; Με ποιον; Με αυτή ήσουν; Γιατί δεν σήκωνες το τηλέφωνο; Σιγά μην ήσουν με τα παιδιά”. Κούραση. Δεν αντέχω άλλο και μου είπε ότι αύριο θα βγούνε μόνο αγόρια. Α-πο-κλεί-ε-ται! Δεν θα αρρωστήσω εγώ. Με τις μπαργούμαν, με τις χορεύτριες, με τα μίνι, με τα σορτσάκια, με όλες αυτές τελωσπάντων. Βοήθεια!
Παθολογικά
“Η ζηλοτυπία αγγίζει μια παθολογική κατάσταση, συχνά νοσηρή που οδηγεί σε ακραίες αντιδράσεις και συμπεριφορές. Άτομα που ζηλεύουν με έναν τέτοιο τρόπο χάνουν τον έλεγχο, αφήνονται να παρασυρθούν από τα συναισθήματα της στιγμής, οδηγούνται σε ένα ζηλοτυπικό παραλήρημα, έχουν δηλαδή παρανοϊκές ιδέες” λέει η ψυχολόγος Νίκη Ζαρκάδα και το αγόρι μου πανηγυρίζει. “Είσαι παρανοϊκή” δεν είναι λίγες οι φορές που το άκουσα!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Τα σχόλια είναι κλειστά.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
to idio mou sumvainei k mena… zhleia, zhleia, zhleia k meta kavgas k “exeis provlhma…”, “sunexeia gkriniazeis…” ki alla polla! Ti mporoume na kanoume??? voh8eia…
mou xei sumvei apeires fores paidia! exo akousei to paramuthi “eisai paranoiki” akoma pio polles, alla na leme kai tou stravou to dikio kai go to exo pei auto to paramuthi alles toses!!!! geloio e? Einai duskoles oi sxeseis! Pio duskolh einai omos i sxesi me ton eauto sou! An koitaei epanilimena kai adiakrita xoris na skeftetai oti “re file sunodeuo auti ti stigmi to moro mou! ti gunaikara mou” kai eidika meta pou egine thema kai den vlepete veltiosi! kati vromaei! i se grafei (kati pou den tha to katalaveis mono apo auto to gegonos alla kai apo alla) i etsi einai!!!!(opote dialegeis! na meineis i na fugeis). To allo tora pou exo katalavei ego..an einai na ginei to kako (opoiodipote kako tupou apistias klp) tha ginei! kai polu kalo tha einai na to mathete!!! Nai einai duskolo, nai pligonei, nai sumfono se polla! alla…….einai panta kalutera na kseroume kai na dialegoume tha eimaste me auton gia ton tade logo! i den tha eimaste me auton gia ton deina logo. Kai teleutaio alla aparaitito!!!!!! Pote ma pote mi xalate ton eauto sas kunigontas fantasmata, den uparxei logos, an ginei kati tha matheutei me pollous tropous (ase pou ola fainontai kai apo to xaraktira tou allou kai ti sumperifora tou kai se asxeta me auto themata), opote na psaxneste mono otan exete sovara themata, kai na zitate apodeikseis! A! kai einai dikopo maxairi to pos tha xeiristeis mia katastasi (proteino: xoris katigories, xoris neura, apla suzitisi. tou tupou: auto A. me enoxlei, me pligonei, giauto kai giauto kai meta seira tou na sas eksigisei. an fanei dektikos se suzitish kai epikoinoniakos kai den arxisei na orietai tote pame kala allios pame se allo provlima meta….)
εγω πιστευω οτι η ζηλια μεχρι ενος οριου βοηθαει στη σχεση!οταν ξεπεραστει αυτο το οριο ομως…υπαρχει μεγαλο προβλημα…ποιος ο λογος να ζηλευουμε?αν ειναι να κανει κατι θα το κανει ειτε ζηλευουμε ειτε οχι!ποιος μας εχει πει οτι η ζηλια θα τον αποτρεψει απο την απιστια?προσωπικα πιστευω το αντιθετο….οταν ζηλευουμε υπερβολικα και δημιουργουμε καυγαδες γι αυτο το θεμα τοτε ειναι που ο αλλος θα ενδιαφερθει να γνωρισει καποια που να μην συμπεριφερεται τοσο παραλογα…που να μην του δημιουργει συνεχεια προβληματα με την ζηλια της…που οταν θα γυρισει μετα απο ξενυχτι με τους φιλους του αυτη θα του πει :περασες καλα αγαπη μου?και οχι:με ποια ησουν?με ποια μιλησες?ποια ειδες?εαν ο αλλος καταπιεζεται απο την ζηλια ακομα και αν δεν ειχε γυρισει ποτε να κοιταξει αλλη,τωρα ισως το κανει…και οσο θα φταει αυτος αλλο τοσο θα φταιμε εμεις καιι η συμπεριφορα μας…
xtes to vradi pigame se ena club ekei ipirxan kati xoreutries oi opoies parepempan perissotero se pornes.o dikos mou opos itan fisiko erixne diakritikes maties,alla sixna.ti na to kripso re koritsia ta pira sto kranio.diladi an ego xoreua me to string kai me ena kilo babyoil sto soma to idio theama tha imouna.giati panta to xeno einai pio gliko?
re paidia ki emena koitazei sunexws opou brethoume opou pame koitazei san blakas astamatita mhn xasei kamia oksia! kai olh mera einai mesa se ena internet kai koitazei gumnes fwtografiseis koutsompolia kai diafora sites me gkomenes na kanoun diafora… mou deixnei oti den tainei me tipota.oti einai IDONOBLEPSEIS..!kai to fovero einai oti eimaste xwrismenoi alla exoume bgei duo fores kai mou leei oti auto pou kanei einai fusiologiko kai to kanoun oloi oi antres..ma eimaste sobaroi?me bgazei treli arrwsth ziliara kai ola ta paremferoi!
κι εγω ακριβως το ίδιο πρόβλημα έχω.Όπου κι αν πάμε, ότι κι αν κάνουμε, όπου κι αν είμαστε συνεχως κάποια θα κοιτάει.Μήπως είναι ιδέα μου;Αφου μου λέει πως μ αγαπάει τρελά, αφού τα θυσιάζει όλα για μένα.Γιατί να νιώθω τόσο απαίσια κάθε φορά;Ας με βοηθήσει κάποιος ………………………….