Στους πόσους ερωτικούς συντρόφους θεωρούμαστε ακόμα «φυσιολογικές»;

Όλη η ζωή μας αποτελείται από αριθμούς. Η ημερομηνία που γεννηθήκαμε. Η ημερομηνία που γνωρίσαμε τον έρωτα της ζωής μας. Η ημερομηνία που ανακαλύψαμε πως περιμένουμε το πρώτο μας παιδί. Πόσα σπίτια έχουμε αλλάξει; Πόσες φορές αποτύχαμε στο δίπλωμα οδήγησης; Πόσες φορές αγαπήσαμε και πόσες αγαπηθήκαμε. Παρόλα αυτά, ένα συγκεκριμένο νούμερο φαίνεται πως μετράει για πολλούς περισσότερο απ΄ όλα τα υπόλοιπα. Αυτό των ερωτικών συντρόφων μας, ένας αριθμός, πολύ προσωπικός, που εξακολουθεί να προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα τους περισσότερους από εμάς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα μία νέα γυναίκα, η οποία βαθιά προβληματισμένη με την προσωπική της ζωή, πήρε την απόφαση να στείλει ένα γράμμα σε μία στήλη σχέσεων της Daily Telegraph, εκφράζοντας την ανησυχία της για τον αριθμό των ανδρών με τους οποίους είχε κοιμηθεί. Με αφορμή αυτό το γράμμα οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας αφιέρωσαν ένα ολόκληρο άρθρο στην αναζήτηση απαντήσεων σχετικά με το πόσοι τελικά ερωτικοί σύντροφοι θεωρούνται «φυσιολογικοί», αλλά και στα ταμπού που έχουμε ακόμα σαν κοινωνία πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Ένα ξεπερασμένο στερεότυπο

Στη συζήτηση συμμετείχε και η Emma-Louise Boynton, σύμβουλος σεξουαλικών σχέσεων, η οποία φυσικά τόνισε για ακόμα μία φορά το προφανές. Πως δηλαδή «είναι σχεδόν αποκλειστικά οι γυναίκες που αισθάνονται ότι επικρίνονται όταν ο αριθμός των ερωτικών συντρόφων τους ανεβαίνει, τη στιγμή που οι άνδρες, στην ίδια ακριβώς περίπτωση, διακατέχονται από αίσθημα περηφάνιας».

Με λίγα λόγια, ακόμα και τον 21ο αιώνα, όλα δείχνουν πως οι γυναίκες εξακολουθούν να βρίσκονται εγκλωβισμένες μέσα στο δίπολο “Madonna – Whore” (Μαντόνα – Πόρνη) και οποιαδήποτε ενδιάμεση κατάσταση μοιάζει απλά αδύνατη. Αν επιλέξουν να αγκαλιάσουν τα πιο ερωτικά τους ένστικτα τότε σχεδόν αναπόφευκτα ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, ενώ αν υπάρξουν πιο συνετές και εγκρατείς απέναντι στις σεξουαλικές τους επιλογές τότε αμέσως καταλήγουν στη δεύτερη.

Παράλληλα, η ψυχολόγος Dr Louise Goddard-Crawley μιλά στο ίδιο άρθρο της Daily Telegraph για το γεγονός ότι «το αίσθημα ντροπής που διακατέχει μία γυναίκα η οποία έχει κοιμηθεί με πολλούς άντρες πηγάζει από ξεπερασμένα κοινωνικά πρότυπα, από παλιές πολιτιστικές αξίες και από τα πατροπαράδοτα στερεότυπα των φύλων. «Ιστορικά, οι γυναίκες στιγματίζονται πολύ περισσότερο όταν εμπλέκονται σε πολλαπλές σεξουαλικές σχέσεις σε σύγκριση με τους άνδρες. Αυτό το διπλό πρότυπο διαιωνίζει την ιδέα ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι σεξουαλικά σεμνές και συγκρατημένες, ενώ οι άνδρες ενθαρρύνονται διαρκώς να επιδιώκουν όλο και περισσότερες σεξουαλικές κατακτήσεις. Το αποτέλεσμα είναι οι γυναίκες που ξεφεύγουν με κάποιον τρόπο από τις προσδοκίες της κοινωνίας να βιώνουν πλήγμα στην αυτοεκτίμηση τους και αισθάνονται πολύ άσχημα ψυχολογικά».

Είναι «φυσιολογικό»;

Ίσως θεωρεί κανείς ότι το 2025 όλα αυτά δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από θεωρητικές συζητήσεις που κάνουμε για να περνάει η ώρα όταν πίνουμε ποτό με τις φίλες μας. Κι όμως πάρα πολλοί άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, εξακολουθούν να παραμένουν βαθιά ανήσυχοι για τον αριθμό των ερωτικών συντρόφων του για το τι ακριβώς λέει αυτός για τους ίδιους και τη ζωή τους. Η σύμβουλος σεξουαλικής υγείας Marie Morice ανέφερε κάποιες από τις πιο συχνές ερωτήσεις που λαμβάνει από γυναίκες γύρω από τη σεξουαλική τους ζωή. Ερωτήσεις όπως «Πόσες φορές το μήνα θεωρείται “φυσιολογικό” να κάνω σεξ;», «Πόσοι σεξουαλικοί σύντροφοι θεωρούνται “νορμάλ”»; «Είναι κάτι τέτοιο κοινωνικά αποδεκτό;». Και ξεκαθάρισε πως όταν μιλάμε για σεξ και ερωτική απόλαυση, δεν υπάρχει “φυσιολογικό”».

Έχουν και οι άνδρες τις ανησυχίες τους

Δεν είναι μόνο οι γυναίκες που θέτουν τέτοιες ερωτήσεις και νιώθουν ανησυχία ή ντροπή όταν δεν παίρνουν τις απαντήσεις που θέλουν. Οι ειδικοί εξηγούν πως πάρα πολλοί άνδρες βιώνουν το ίδιο ακριβώς άγχος, αλλά από την ανάποδη. Ειδικά εκείνοι που μεγάλωσαν στα 90s. Καθώς ήταν μία εποχή αρκετά μεγάλης σεξουαλικής απελευθέρωσης, όταν οι άνδρες μιλούσαν πολύ ανοικτά για τις γυναίκες με τις οποίες είχαν κοιμηθεί, αυτό δημιούργησε μία βαθιά ανησυχία στα νεότερα αγόρια για τις δικές τους ερωτικές επιδόσεις. Ανησυχία που συνέχισε να τους ακολουθεί και στην μετέπειτα ζωή τους. Αντίστοιχα, αρκετές γυναίκες αντιμετωπίζουν το ίδιο ακριβώς άγχος, νιώθοντας πως αν παραδεχθούν ότι έχουν κοιμηθεί με ελάχιστους άντρες στη ζωή τους θα χαρακτηρισθούν ως άπειρες και οπισθοδρομικές. Μοιάζει πραγματικά δίκοπο μαχαίρι. Ένα διαρκές κυνήγι εντυπώσεων στο οποίο ό,τι κι αν κάνει κανείς στο τέλος θα κριθεί σκληρά.

Φρένο στις συγκρίσεις

Σίγουρα το γεγονός ότι εξακολουθούμε να δίνουμε τόση σημασία στη συζήτηση γύρω από το σεξ και τι είναι τελικά «φυσιολογικό» και τι όχι φανερώνει και κάτι ακόμα. Τη συνεχή αγωνία μας πως όλοι οι υπόλοιποι το κάνουν καλύτερα από εμάς. Γεγονός που δημιουργεί τελικά μία εντελώς προβληματική κουλτούρα σύγκρισης. Ίσως, λοιπόν, η προσπάθεια να βάλουμε, ο καθένας για τον εαυτό του, φρένο σε αυτή τη διαρκή σύγκριση να είναι σταδιακά το τέλος όλων των στερεοτύπων που πέφτουν σαν βαρίδι στις πλάτες μας, κάνοντας μας να νιώθουμε περίεργα και άβολα για πράγματα προορισμένα να δίνουν χαρά.

Κεντρική φωτογραφία και φωτογραφίες άρθρου: iStock