Φτάνω στα 25 και συνειδητοποιώ πως όλο και περισσότερο μοιάζω σε εκείνες τις θείες της μάνας μου που έφτασαν τα 50 κι ακόμα να παντρευτούν. Σαν τη Βάσω τη δασκάλα που περνάει από τη γειτονιά και αμέσως σχολιάζουν οι δικοί μου: “Ακόμα ανύπαντρη η Βάσω. Φαντάσου πόσο στριμμένη πρέπει να είναι για να μην την πήρε άντρας”. Να τρομοκρατηθώ; Παρατηρώ πως με τον καιρό όλο και πιο ιδιότροπη, πιο γκρινιάρα και στριμμένη γίνομαι…
Τι πάει να πει “κοριτσάκι μου είσαι μόνο 25 ακόμα”;! Εγώ ήδη έχω αρχίσει να νιώθω γεροντοκόρη. Και έχω και αποδείξεις μάλιστα. Διαπιστώσεις για να γίνω πιο συγκεκριμένη και εδώ σας τις έχω καταγράψει, μία μία… Δεν ξέρω αν με νιώθεις αλλά τσέκαρε τα σημάδια του γεροντοκορισμού κι αν δεις ότι νοσείς από τα περισσότερα, τότε καλή τύχη σου εύχομαι και σένα και μένα!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
1. Γυρνάς από τη δουλειά και παραγγέλνεις βρώμικο μόνο για εσένα. Πίνεις και μια μπυρίτσα ή λίγο κρασάκι αλλά αυτό το κενό που νιώθεις δεν λέει να ικανοποιηθεί ούτε με τον κορεσμό στο στομάχι.
2. Ακούς μόνο έντεχνα. Το αγαπημένο σου τραγούδι είναι το “γιατί δεν τους αντέχω ζευγαρωμένους και εγώ να μην έχω” της Αλεξίου.
3. Αποφεύγεις να βγεις σε κλαμπ γιατί λες ότι πονάνε τα πόδια σου τόση ώρα όρθια και σιχαίνεσαι τους ιδρωμένους πάρτι άνιμαλς να σε ακουμπάνε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
4. Παραγγέλνεις μόνο ντεκαφεινέ πια. Γιατί τα νεύρα σου δεν είναι και στα πολύ καλά τους…
5. Σε πιάνει η καρδιά σου όταν στις αιτήσεις-δηλώσεις πρέπει να τσεκάρεις το Άγαμος/η.
6. Έχεις αρχίσει το λέιζερ και όποια άλλη μέθοδο αποτρίχωσης ξέρεις γιατί παρατήρησες ότι έβγαλες μια μαύρη τρίχα στο πηγούνι.
7. Οι συζητήσεις με τους γονείς σου πάνε κάπως έτσι:
– Μάνα: Με ποιον βγαίνεις τώρα; Έλα πες μου, μάνα σου είμαι πρέπει να ξέρω.
– Με κανέναν ρε μάνα. Άσε με στην ησυχία μου.
– Μάνα: Βρες κανένα καλό παιδί εκεί να παντρευτείς που όλο με μ@λ@κ#ς πας και μπλέκεις.
– Ώχουυυ… Άσε με μωρέ, μ’ όποιον θέλω θα βγαίνω.
– Μάνα: Καλά… Γνώρισα τον εγγονό του κυρ Νίκου στο σπίτι του. Ωραίο παιδί. Σοβαρό. Με τη δουλειά του, το αμαξάκι του. Και η οικογένειά του καλή. Βασίλισσα θα σ’ έχουν.
– Καλά. Για δείξτον…
– …. #@$%^%$
8. Πηγαίνεις για παπούτσια και ρωτάς τις πωλήτριες.
– Συγνώμη κάτι σε πιο χαμηλό δεν έχετε;
– Πωλήτρια: Τι ψάχνετε ακριβώς;
– Θέλω κάτι με λίγο τακούνι, αναπαυτικό γιατί δεν μπορώ να τα περπατήσω τα ψηλά. Αφήστε που με πονάνε και τα πόδια μου μετά από λίγο.
– Πωλήτρια: Τι λέτε για αυτό;
– Απαπα… Αυτό καλέ είναι πολύ στενό μπροστά.
– Πωλήτρια: Αυτό πώς σας φαίνεται;
– Χοντροκοπιά. Κάτι πιο λεπτεπίλετο και κομψό δεν έχετε;
9. Όταν φτάνει το λεωφορείο/τρόλει σπεύδεις να πιάσεις το μονοθέσιο κάθισμα και χαίρεσαι σαν να κέρδισες το τζόκερ.
10. Σε φλερτάρουν άντρες άνω των 40 και δυστυχώς όταν μαθαίνουν ότι δεν είσαι 18, ξενερώνουν και σου λένε “ε καλά και εσύ μικρή δεν είσαι”.
* Να συμπληρώσω ότι βγαίνεις ραντεβού, είναι μια χαρά το παιδί και αρχίζεις στους φίλους: “Καλά πέρασα δεν λέω αλλά τώρα 27 χρονών και να ‘χει αραίωση; Και έχει κι ένα γέλιο, περίεργο… Δεν μπορώ να το περιγράψω… Επίσης επαναλαμβάνει πολύ το “μου” π.χ. φόρα τη ζακέτα μη μου κρυώσεις, μη μου στεναχωριέσαι κτλ…” Ε ασε μας ρε φίλε όλο μου και μου… Βγες εκεί με τους φίλους σου και εγώ με τους δικούς μου…
Και μετά από όλες αυτές τις διαπιστώσεις, κατέληξα σε ένα συμπέρασμα: Τι μου φταίνε οι γύρω μου αν εγώ είμαι με το ένα βήμα πριν τη Β’ Ψυχιατρική πτέρυγα;
Μόνη μου… Στο ράφι… Σαν τη Βάσω τη δασκάλα που περνάει από τη γειτονιά… 🙂
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Τα σχόλια είναι κλειστά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
χααχαα!!!!!καλο!!!!
Τουλάχιστον σεξιστικό. Ο όρος γεροντοκόρη είναι επινόηση της πατριαρχικής κοινωνίας, για να στιγματίσει κοινωνικά τις γυναίκες που δεν παντρεύτηκαν (είτε επειδή δεν έτυχε είτε από επιλογή). Η πατριαρχία θεωρεί τις γυναίκες χρήσιμες, μόνον όταν επιτελούν τους ρόλους της συζύγου, της νοικοκυράς και της μητέρας. Μια γυναίκα που αρνείται να επιτελέσει τους παραπάνω ρόλους θεωρείται άχρηστη και συνεχώς δέχεται επικριτικά σχόλια για το γεγονός ότι δεν έχει κάποιον άντρα στη ζωή της. Τής αποδίδονται διάφορα “κουσούρια”, όπως αυτά που αναφέρετε στο κείμενό σας (είναι στριμμένη, δεν ξέρει τι θέλει, της φταίνε όλοι και όλα κλπ). Αν πιστεύετε ότι όλες οι γυναίκες που ζουν μόνες μετά από κάποια ηλικία φέρουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά, τότε συγγνώμη, αλλά οι απόψεις σας έχουν πρόβλημα και μάλλον πρέπει να τις αναθεωρήσετε. Αποδεικνύετε ότι έχετε ενστερνιστεί άκριτα τα στερεότυπα με τα οποία έχουν ανατραφεί γενιές γυναικών και δεν έχετε μπει καν στη διαδικασία να ελέγξετε την ορθότητά τους. Αν οι γυναίκες “λυσσάνε” για γάμο και σχέση (ή τουλάχιστον είναι γενική παραδοχή ότι έτσι θα έπρεπε να κάνουν), αυτό συμβαίνει επειδή ανατρέφονται έτσι από μικρές: “βρες ένα καλό παιδί, να σε αγαπάει, να σε έχει βασίλισσα κι εσύ να τον φροντίζεις και να του κάνεις παιδάκια…”. Εκεί έγκειται το πρόβλημα, στην ανατροφή. Δεν είναι καταγεγραμμένος στο DNA μας ο γάμος και η εμμονή γι’αυτόν. Απλώς η κοινωνία μας είναι πατριαρχική, όπως προείπα, και προσπαθεί να “χώσει” τις γυναίκες μέσα σε αυτά τα καλούπια. Όποια δεν χωράει, θεωρείται αποσυνάγωγη. Και φυσικά ο όρος “γεροντοκόρη” δεν πρέπει να αποδίδεται σε καμία γυναίκα, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ο άνδρας, ακόμα κι αν περάσει τα 40 και παραμένει ανύπαντρος, είναι απλά “εργένης που γλεντάει τη ζωή του”. Αντίθετα, μια γυναίκα της ίδιας ηλικίας είναι η γεροντοκόρη που έμεινε στο ράφι, “επειδή ήταν ανάποδη και δεν την ήθελε κανένας”. Οι γυναίκες δηλαδή επιλέγονται από τους άνδρες με κριτήριο πόσο γλυκές και υποχωρητικές είναι ή με βάση την αναπαραγωγική τους ικανότητα (αν είναι νέες, άρα μπορούν να τεκνοποιήσουν). Το να αποδεχόμαστε για το φύλο μας χαρακτηρισμούς και στοιχεία που συνθέτουν την ταυτότητα της γεροντοκόρης, μόνο κακό μας κάνει. Δεν μας βοηθά να απελευθερωθούμε και να προχωρήσουμε. Ας έχουμε επίσης υπόψη μας πως “γεροντοκόρες” με τα παραπάνω χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να θεωρηθούν και πολλές παντρεμένες. Ο γάμος δεν σε καταξιώνει κοινωνικά ούτε καθορίζει την προσωπικότητά σου. Αυτά από μια “γεροντοκόρη” 31 ετών.
Είμαι 29 ετών και ευτυχώς δεν έχω τα συμπτώματα της γεροντοκόρης! Τα έχω καλά με εμένα. Έχω δώσει όρκο στον εαυτό μου πως δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να παντρευτώ μόνο και μόνο για να μην μείνω μόνη! Αν βρω τον άνθρωπο που με γεμίζει συναισθηματικά και νιώσω έτοιμη να το κάνω θα το κάνω και εφόσον το θέλει και εκείνος φυσικά.
Κυρίως γράφω για να απαντήσω σε ένα παρα πάνω σχόλιο περί πατριαρχίας και γεροντοκορισμού. Όντως, όσα γράφει η Έλενα για τον όρο γεροντοκόρη ισχύουν αλλά εγώ μια χαρά έχω ακούσει να κράζουν και τα γεροντοπαλίκαρα. Απλά το κάνουν για όσους είναι 60+, ενώ για τις γυναίκες η κουρτίνα πέφτει αρκετά νωρίτερα, αν και όσο πάει ανεβαίνει και για μας. Όσο δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, ο γεροντοκορσιμός υπάρχει-και στα δύο φύλα. Είναι το ότι νιώθεις μοναξιά, αλλά για κάποιο λόγο συνεχίζεις να την επιλέγεις, συνειδητά ή όχι, παρότι σε πονάει. Και συνοψίζεται σε αυτό που γράφει στην τελευταία παράραφο ότι το παραμικτό ελάττωμα και δεν έχει ούτε δεύτερο ραντεβού. Πρώτη φορά που κάποιος μου είπε ότι έχω συμπτώματα γεροντοκορισμού ήταν ένα παιδί που κάναμε one night stand το καλοκαίρι, και με τον καιρό συνειδητοποίησα ότι είχε απόλυτο δίκιο. (αλλά τι να κάνουμε που φιλούσε χάλια :P) Τώρα αν κάποιος έχει δοκιμάσει σχέση μία δύο φορές (από αυτές που κρατάνε και 2 χρόνια εννοούμε) και έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν του κάνει το όλο κόνσεπτ μονογαμία και παιδιά, καλά κάνει και μένει ελεύθερος/η. Τελείως διαφορετική περίπτωση από το να μη σου κάνει άνθρωπος και να μη στεριώνεις πουθενά ενώ κατά βάθος θες.
25 στα 26, και το ξεσκονίζω το ράφι μου κι εγώ
ναι ειμαι γεροντοκορη ετων 32! δεν ξερω αν ειναι πια δεδομενο η κακο. αλλα εχω συνηθισει τοσο στη μοναξια μου που δεν θελω να τη χαλασω. πιστευω αν ηταν να κανω οικογενεια θα εκανα μικροτερη γιατι ευκαιριες να κανω απλα για να κανω υπηρξαν. αλλα κανεις δεν μου εβγαζε αυτη τη ζεστασια ”του οτι αυτος ο ανθρωπος θα ναι διπλα μου και θα με συμπληρωνει κι εγω θα κανω τα παντα γι αυτον”….θλιβερο? μαλλον ναι…αλλα τι να κανουμε? οπως λενε και οι τουρκοι γειτονες…hayat iste…ετσι ειναι η ζωη. σ αλλους ερχονται οι σωστοι ανθρωποι τη σωστη στιγμη κ σ αλλους ερχονται κατι ατομακια…αστα να πανε! δε βαριεσαι στο κατω κατω δεν κανουν ολοι για να κανουν οικογενεια και παιδια. παντα το φοβομουν οτι θα συνεβαινε και σε μενα και επιβεβαιωθηκαν οι φοβοι μου τελικα. ακομη δε θελω να πεσω να πεθανω υποθετω παρακατω θα συμβει κι αυτο αλλα αμα λυνονταν τα προβληματα ετσι…