Ζητάει τη συμβουλή σου, σε ρωτάει τι να κάνει… Εσύ τελικά τι πρέπει να κάνεις;
Ένας κακός σύντροφος που την ταλαιπωρεί, ένας σύζυγος που δεν την κάνει ευτυχισμένη, ένας γάμος που ετοιμάζεται να γίνει αλλά εκείνη τελευταία στιγμή έχει δεύτερες σκέψεις. Και ξαφνικά σε ρωτάει, τι να κάνω; Να τον χωρίσω; Τι πρέπει να απαντήσεις; Ξέρεις;
Οι φίλοι είναι βασικό κομμάτι της ζωής μας. Σε αυτούς τρέχουμε όταν κάτι δεν πάει καλά. Για να κλάψουμε, για να σχολιάσουμε, για να αναλύσουμε… με τις ώρες. Τι κάνει όμως ο σωστός φίλος στη δύσκολη στιγμή;
“Αυτό που χρειάζεται να ξέρεις” σύμφωνα με την ψυχολόγο Ντόρα Μίνου “είναι ότι όταν μια φίλη επιλέγει να μιλήσει σε έναν φίλο ή μια φίλη αυτό που θέλει είναι δύο αυτιά που είναι εκεί και την ακούνε”.
Πόσο εύκολο όμως είναι απλά να ακούς; Καθόλου. Το αντίθετο. Η καθεμιά από εμάς κουβαλάει τις δικές της εμπειρίες, τα δικά της βιώματα και όταν η φίλη ρωτάει: τι να κάνω, να χωρίσω… αρχίζουν κάτι ατελείωτες συζητήσεις που τελικά δεν ξέρω αν οδηγούν στο σωστό δρόμο.
Σύμφωνα με την ψυχολόγο πάντως η σωστή φίλη “δεν μπαίνει στη διαδικασία να πάρει την ευθύνη. Κι αν νιώθει ότι οφείλει να το κάνει αυτό είναι μια πολύ μεγάλη παγίδα που δεν κάνει καλό στον άλλον”.
Άρα, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ακούς. “Είναι πολύ σημαντικό ο άλλος να παίρνει το μήνυμα ότι είσαι παρούσα, ότι ακούς, ότι είσαι εκεί. Κι αν κάτι χρειαστεί από σένα θα στο πει”.
Κι αν μου πει: “τι να κάνω;” κι αν θεωρώ ότι αυτός ο άνθρωπος δεν της αξίζει; Κι αν τη βλέπω να ταλαιπωρείται καθημερινά; Κι αν στεναχωριέμαι; Κι αν θέλω να της φωνάξω να φύγει μακριά του για να ησυχάσει;
“Θα μιλήσεις γενικότερα. Θα πεις: εγώ δεν μπορώ να σου πω εσένα τι θα κάνεις, γιατί εσύ είσαι διαφορετική από μένα. Εγώ φαντάζομαι όμως ότι στη δική σου θέση ΙΣΩΣ να έκανα αυτό. Εγώ όμως.” λέει η κ.Μίνου.
Δύσκολο ε; Δύσκολο. Όταν έχουμε μάθει να λέμε και να λέμε και να λέμε… Τι ωραία που τα λέμε… Τι εύκολα που παίρνουμε τις αποφάσεις όταν πρόκειται για αλλουνού πρόβλημα.
“Όχι. Δεν χρειάζεται να μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε ότι κάποιος πρέπει να πάρει την ευθύνη για να την ανακουφίσει. Δεν την ανακουφίζεις. Την προβληματίζεις περισσότερο. Και να σου πω κάτι; Η φίλη όταν σου μιλάει συνήθως έχει μια προσδοκία στο μυαλό της: να την επιβεβαιώσεις, να την επαληθεύσεις, να της πεις “τι λες, ρε παιδί μου, σοβαρά;” κλπ…. ότι δηλαδή είσαι με το μέρος της. Με το μέρος της μπορείς να είσαι χωρίς να εκφέρεις άποψη. Το γεγονός ότι είσαι εκεί και την ακούς σημαίνει ότι είσαι με το μέρος της. Το καταλαβαίνω αυτό που λες, με στεναχωρεί, σε νοιάζομαι, θέλω να πάνε καλά τα πράγματα για σένα… Αυτό είναι μια ολοκληρωμένη στάση ενός φίλου” διευκρινίζει η ψυχολόγος Ντόρα Μίνου και μου φέρνει στο μυαλό τόσες λάθος κουβέντες που έχω κάνει με φίλες μου. Γιατί συνήθως όλοι έχουμε άποψη. Και τελικά τη λέμε και την υπερασπιζόμαστε με πάθος. Και τελικά κάνουμε τόσο λάθος.
Άρα;
Ο σωστός φίλος ακούει, δεν εκφέρει άποψη.
Δεν παίρνει αποφάσεις, ούτε την ευθύνη. Ο καθένας έχει την ευθύνη των επιλογών του και μόνο. Ο καθένας αποφασίζει για τη ζωή του και κανένας άλλος. Ενήλικες είμαστε άλλωστε.
Προσέχουμε τι λέμε… γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι θα αποφασίσει η φίλη τελικά να κάνει.
Της Ξένιας Ιωάννου
Με την πολύτιμη συνεργασία της Ψυχολόγου Ντόρας Μίνου
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
