Αν το παιδί μου με ρωτούσε: “να διαμαρτυρηθώ στην παρέλαση μαμά”;

Αν το παιδί μου με ρωτούσε: «Να διαμαρτυρηθώ στην παρέλαση μαμά; Να στρίψω το κεφάλι από την άλλη;»
Θα του έλεγα όχι. Η παρέλαση δεν είναι τόπος διαμαρτυρίας. Στην παρέλαση δεν πας υποχρεωτικά αλλά για να τιμήσεις αυτούς, που πολέμησαν για να ζεις τώρα εσύ ελεύθερος.

Μου αρέσει παιδί μου, που θες να φωνάξεις. Μου αρέσει, που θες να διαμαρτυρηθείς. Μου αρέσει, που θες να δώσεις τη δική σου μάχη για ένα καλύτερο μέλλον. Όχι την ώρα της παρέλασης. Όχι στην εθνική μας γιορτή.

Είδα κάποιους να χειροκροτούν και να ηρωοποιούν το μαθητή, που μούντζωσε τους επισήμους. Μούντζες είδαμε εκατοντάδες χιλιάδες από τους αγανακτισμένους στο Σύνταγμα. Για μέρες μούντζωναν ασταμάτητα τη βουλή. Και καλά έκαναν.

Η λαϊκή οργή είναι αναπόφευκτη. Οι άνθρωποι πεινάνε. Τρώνε από τα σκουπίδια. Μούντζες θα δούμε πολλές ακόμα. Και πρέπει να δούμε. Και πρέπει να μην ξεχάσουμε ποιοί οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή.

Κράτα παιδί μου όμως τη μούντζα για άλλες διαμαρτυρίες. Όχι για την παρέλαση. Γιατί τέτοιες συμπεριφορές οδήγησαν κάποιους ανεγκέφαλους να αποκαλούν τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας προδότη.

Τέτοιες συμπεριφορές οδήγησαν στη ματαίωση της παρέλασης, στην αμαύρωση μιας γιορτής μνήμης.

Είναι κρίμα να μπορεί ο Έλληνας της Αμερικής να γιορτάζει την εθνική μας επέτειο, παρελαύνοντας σε κεντρική λεωφόρο της Νέας Υόρκης και να μην μπορεί ο Έλληνας στην πατρίδα του.

Τατιάνα