Είμαι στη φάση που αρχίζω να ξεχνάω ότι πήγα φέτος διακοπές

Αποφάσισα να αποχαιρετίσω επίσημα το καλοκαίρι με αυτό το blog. Να βρω μια αφορμή να φέρω κι εγώ στο μυαλό μου ξανά τις όμορφες στιγμές που πέρασα. Το πάρτυ των αισθήσεων. Την αναζωογονητική επίδραση της θάλασσας, τη ζεστασιά του ήλιου, τον ύπνο, τις αγκαλιές, το φαγητό και το δροσερό, καταλυτικό λευκό κρασί.

Εκτός από τη Χαλκίδα, ταξίδεψα στην Κύθνο, στη Σίφνο και στη Σέριφο. Τρεις θησαυροί των Κυκλάδων από τους πιο κοντινούς στην Αττική.

Μαγεύτηκα. Η Κύθνος διατηρεί την αγνότητα της και έχει μέρη όπως τα Λουτρά και οι Κολώνες, απαράμιλλης ομορφιάς.

Τα Λουτρά είναι ένα μικρό, γραφικό ψαροχώρι, σα ζωγραφιά. Ζεστά, ιαματικά νερά αναβλύζουν από τη γη στην παραλία. Η κυρία Κατερίνα σε ταίζει τυρί, κρέας και οπωροκηπευτικά, όλα δικής της παραγωγής στην ταβέρνα της. Η Αρια είναι ένα εστιατόριο εξαιρετικής ποιότητας με ολόφρεσκο ψάρι, σε έναν ήσυχο κολπίσκο, τόσο κλειστό, που θυμίζει λίμνη.

Η τέχνη είναι παρούσα σε κάθε γωνιά της Σίφνου. Πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά , συναντά κανείς ακόμη και στα ταβερνάκια της χώρας. Μια βόλτα στα καλντερίμια της Απολλωνίας και του Αρτεμώνα και έχεις την αίσθηση ότι το νησί έχει πολλά κρυμμένα μυστικά που σε καλούν να τα ανακαλύψεις.

Δεν χορταίνεις ούτε το ηλιοβασίλεμα στο Κάστρο, ούτε τις βουτιές στον Πλατύ Γυαλό και στη Χρυσοπηγή.

Έφαγα υπέροχα στο Ραμπαγά, κυκλαδίτικες γεύσεις με τη δημιουργική γαστρονομική επιμέλεια του Γιάννη Λουκάκου και ενθουσιάστηκα με το Καγιέν. Κάπως έτσι θα πρέπει να εξελίσσει τις γεύσεις και την παρουσίαση η κάθε ελληνική ταβέρνα.

Η Σέριφος έχει μια επιβλητική αγριάδα, είναι και mainstream και εναλλακτική με ωραία περατζάδα στο λιμάνι.

Αυτά αγαπημένες και αγαπημένοι μου. Του χρόνου το καλοκαίρι πάλι θαλασσινό ανέμελο blog. Από βδομάδα θα σας γράψω για τη νέα εκπομπή στο Ε!

Φιλιά με λίγη ακόμη λάμψη διακοπών!

Τατιάνα