Γάμος & Χωρισμός: Θέλει δύναμη να προσπαθήσεις ξανά

Η είδηση του χωρισμού Λιάγκα – Σκορδά με γέμισε σκέψεις. Όχι, δεν ήταν βόμβα για εμάς τους δημοσιογράφους. Η Χρύσλα είχε την είδηση πριν το καλοκαίρι. Τότε μάλιστα την είχα αποπάρει. “Έλεος πια” της είχα πει. “Κουράστηκα με τις φήμες. Μην δουν ευτυχισμένο ζευγάρι. Θέλουν να το χωρίσουν. Αυτοί οι δύο αποκλείεται να χωρίσουν…”. Η αντίδρασή μου ήταν υπερβολική. Ο θυμός μου μάλλον βιωματικός. Έκρινα εξ ιδίων και δεν άκουσα την αλήθεια. Κι ακόμη δεν θέλω να το αποδεχτώ. Θεωρώ ότι ίσως να υπάρχει μια πόρτα ανοιχτή ακόμα για αυτή τη σχέση.

Αυτό που μπορώ να καταλάβω είναι πόσο δύσκολος είναι ο γάμος. Πόσο δύσκολο είναι να μπορέσει κανείς να συμβιώσει, να χτίσει τη ζωή του με έναν άλλον άνθρωπο. Πόσο δύσκολη είναι η επικοινωνία, η έλλειψη εγωισμού. Πόσο δύσκολο είναι να πληγωθείς, να υποφέρεις, να θυμώσεις, να εκραγείς άπειρες φορές και μετά να αγκαλιάσεις, να αγαπήσεις, να λατρέψεις, να συγχωρήσεις άλλες τόσες.

Καμία επιτυχία στη δουλειά δεν μπορεί να συγκριθεί με την επιτυχία ενός ευτυχισμένου γάμου. Γιατί ο γάμος είναι πολύ πιο δύσκολος. Στη δουλειά, όταν οι σχέσεις διαταραχθούν, όταν η συνταγή της συνεργασίας χαλάσει, μπορεί κανείς να φύγει. Στο γάμο δεν ισχύει το ίδιο. Όταν η συνταγή χαλάσει γιατί οι ισορροπίες άλλαξαν, η ζωή προχώρησε, η καθημερινότητα έφθειρε, ο σεβασμός χάθηκε, ο ανταγωνισμός μπήκε σαν δηλητήριο στη ζωή του ζευγαριού και ο ερωτισμός εξανεμίσθηκε, τότε η απόδραση είναι η εύκολη λύση. Η παραμονή είναι εξαιρετικά επώδυνη. Ψυχοφθόρα και χρονοβόρα. Η πιο δύσκολη μάχη είναι με τον εαυτό σου. Να ζεις μαζί με κάποιον και να νιώθεις τόσο μόνος. Να ζεις με κάποιον και να αισθάνεσαι ότι οποιοσδήποτε εκεί έξω μπορεί να σε καταλάβει εκτός από εκείνον. Να περνάς νύχτες και μέρες με τον εχθρό σου. Τότε είναι η στιγμή που οι άνθρωποι δραπετεύουν. Τότε είναι που εγκαταλείπουν τη μάχη. Και τους καταλαβαίνω. Η σχέση γίνεται τοξική! Το ζευγάρι νοσεί.

Θέλει τεράστια δύναμη για να προσπαθήσεις ξανά από την αρχή, για να πιστέψεις ότι μπορείς να ζεστάνεις τη δική σου καρδιά και να λιώσεις τον πάγο στη δική του. Να συνειδητοποιήσεις ότι αυτός είναι ο άνθρωπος που αγάπησες και ερωτεύθηκες. Αυτός είναι που έκανες έρωτα, σαν να μην υπάρχει αύριο. Αυτός που κοίταζες με αγάπη στην εκκλησία όταν έλαμπες μέσα στο εντυπωσιακό νυφικό σου. Αυτός που σου κρατούσε το χέρι την ώρα που γεννούσες. Αυτός που μοιράζεται μαζί σου το πιο δυνατό συναίσθημα, την αγάπη για το παιδί σου.

Και τότε θα δεις τη φωτιά που σιγοκαίει έτοιμη να σβήσει, να αναζωπυρώνεται. Θα δεις γνώριμες φλόγες να πετιούνται ξανά. Θα νιώσεις τη γνώριμη ζεστασιά της να σε πλημμυρίζει. Και θα είναι πιο δυνατή από πριν. Και θα δεις τη ζεστασιά, την ανακούφιση και το αίσθημα ασφάλειας στα μάτια των παιδιών σου. Και τότε είναι η στιγμή που αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς εκείνον.

Γιατί αυτό είναι ο γάμος. Είναι πιο δύσκολος από το χωρισμό. Σαν την θάλασσα. Με φουρτούνες και μπουνάτσες. Και θέλει πολλή δουλειά και από τους δύο αυτό το κοινό ταξίδι. Μα σαν τα καταφέρεις, μπορεί να σου χαρίσει το συναίσθημα της απόλυτης πληρότητας. Της οικογένειας. Της αγάπης που θα αντικαταστήσει την άδολο μητρική και πατρική με μια ακόμη πιο δυνατή!!!

Σας φιλώ όλους αληθινά,
Τατιάνα