Η Ελένη και η ευτυχία

Η Ελένη έχει περάσει τρεις φορές καρκίνο. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω έχει μόλις ολοκληρώσει τον τελευταίο κύκλο χημειοθεραπειών. Όταν έφερε στον κόσμο το παιδάκι της, ο σύζυγός της την εγκατέλειψε. Δεν μπορούσε να … χαραμίσει τη ζωή του με μια καρκινοπαθή!!! Η … καλύτερη φίλη της Ελένης ήταν πολύ πρόθυμη να ανοίξει την αγκαλιά της και να τον … παρηγορήσει!!! Κι όμως η Ελένη δεν το έβαλε κάτω. Πάλεψε με νύχια και με δόντια.

Αν σας έλεγα λοιπόν ότι αυτή η γυναίκα είναι ευτυχισμένη, θα το πιστεύατε;

Κι όμως χθες όταν μπήκε στο γραφείο μου, είδα έναν άνθρωπο να λάμπει από αληθινή χαρά. Μια χαρά που ανέβλυζε από τα βάθη της ψυχής της. Το χαμόγελό της στόλιζε τα σαρκώδη χείλη της, καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου της. Έτσι μου φάνηκε. Ένα πρόσωπο όλο χαμόγελο. Τα μάτια της πετούσαν σπίθες ενθουσιασμού. Το γυμνό κεφαλάκι της φαινόταν τόσο υπέροχο!!! Ακόμη και τα αυτάκια της, που η ίδια λέει ότι είναι πεταχτά, συμπλήρωναν τη μελωδία της ευτυχίας.

Πήρα το εύθραυστο, λεπτό κορμάκι της στην αγκαλιά μου. Δεν την έσφιξα πολύ. Μου δίνει πάντα την αίσθηση ότι θα σπάσει. Γι αυτό πάντα την αγκαλιάζω προσεχτικά. Όπως η κορούλα μου η Λυδία, την πορσελάνινη κούκλα της.

” Χθες έγινε η παρουσίαση του βιβλίου μου και πήγαν όλα υπέροχα! ” μου είπε. ” Έχει αλλάξει τόσο η ζωή μου μετά τη δημοσιοποίηση της ιστορίας μου! Παίρνω και δίνω τόση αγάπη! ” συνέχισε.

Η κοινωνική της δράση, η επαφή της με τον κόσμο, με ανθρώπους που έχουν ζήσει και ζουν τον πόνο, ανθρώπους που έχουν ανάγκη να πάρουν δύναμη, γεμίζει και την ίδια ζωή. Κι αυτό το χιλιοβασανισμένο από τον καρκίνο, πανέμορφο πλάσμα, έχει τεράστια αποθέματα δύναμης για όλο τον κόσμο.!!!

Η Ελένη βλέπει μόνο τη θετική πλευρά της ζωής. Χαίρεται το δώρο της ίδιας της ζωής, που της δίνει τη δυνατότητα να είναι κοντά στο παιδί της και σε όποιον την έχει ανάγκη.

Θα κλείσω σήμερα με ένα απόσπασμα από το βιβλίο της, που τιτλοφορείται ” Από Έλενα Ελένη”.

” Έχω επιλογές. Για αυτές σου γράφω μέσα σε τόσες σελίδες. Έχουμε επιλογές. Επέλεξα να δώσω την μάχη μου, επέλεξα να ολοκληρώσω την εκπαίδευσή μου και να νιώσω τιμή που είμαι κομμάτι του όλου. Επέλεξα να βοηθάω και να μην ζητάω αντάλλαγμα από όσους το έχουν τόσο ανάγκη, όσο το είχα και εξακολουθώ να έχω και εγώ. Επέλεξα να δω τον Θεό που υπάρχει μέσα στην ψυχή μου. Να νιώθω ευγνωμοσύνη που περιλαμβάνομαι και ζω γύρω από άλλες θεϊκές ψυχές, ακόμα και αν εκείνες δεν θυμούνται, προς το παρόν, την θεϊκή τους υπόσταση. Ξέρω πως η μνημοσύνη θα ξυπνήσει κάποια στιγμή μέσα τους, κι αν δεν είμαι δίπλα τους, σίγουρα θα τους χαμογελάω βλέποντας τους από τον όρμο μου, την ώρα που θα ξεκουράζομαι.”

Πράγματι έχουμε επιλογές. Και η ευτυχία είναι επιλογή μας!!! Συμφωνείτε;

Με αγάπη,

Τατιάνα.